Θα μπορούσε να υποστηριχθή ότι το βαρύ πολιτικό κλίμα των ημερών επηρέασε την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ώστε τελικώς να αγνοηθή η οικονομική – αναπτυξιακή πτυχή της. Αυτό βεβαίως, υπό την προϋπόθεση ότι εξακολουθεί να υπάρχη ακόμα η οικονομική – αναπτυξιακή πτυχή της ΔΕΘ. Είναι κοινό μυστικό, το οποίο κατ’ ιδίαν τουλάχιστον αναγνωρίζουν τόσο οι κυβερνητικοί παράγοντες όσο και εκπρόσωποι της μείζονος αντιπολιτεύσεως, ότι η ΔΕΘ έχει εκφυλισθή σε συναγελασμό κρατικοδιαίτων αντιπαραγωγικών φορέων στον οποίο τα τελευταία χρόνια έχει προστεθή και η γραφικότης των διαδηλώσεων, που εξ αιτίας της ανεπαρκούς λειτουργίας των θεσμών παρέχουν υπόστρωμα στα αναρχικά στοιχεία τα οποία συστηματικώς προβαίνουν σε βανδαλισμούς χωρίς ποτέ να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη.
Εν τέλει δηλαδή, και η ΔΕΘ δεν είναι παρά μια μικρογραφία του ελληνικού παραλογισμού! Την εποχή που η χώρα ευρίσκετο σε πορεία ευημερίας και αναπτύξεως, ήταν θεσμός πρωτοποριακός που καθιστούσε την Θεσσαλονίκη κέντρο συνεργασίας και εμπορίου, παρέχοντας επιπροσθέτως παράθυρο προς τον Δυτικό κόσμο και για τις κλειστές οικονομίες των τότε Ανατολικών κρατών. Τελικώς οι χώρες αυτές ανοίγονται προς την ελεύθερη οικονομία, ενώ εμείς έχουμε μείνει τραγικά πίσω, κυρίως σε νοοτροπία.
Σήμερα η ΔΕΘ αντικατοπτρίζει και πάλι την ελληνική πραγματικότητα. Την αδράνεια, τον κρατισμό και κυρίως την άρνησή μας να παραδεχθούμε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και ότι αν θέλουμε να συνεχίσουμε να διαδραματίζουμε ένα ρόλο στην περιοχή, θα πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς. Όπως ακριβώς έχουν αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια οι Έλληνες επιχειρηματίες. Οι οποίοι ευλόγως είναι απόντες από την ΔΕΘ, αλλά είναι παρόντες στο οικονομικό γίγνεσθαι των Βαλκανίων, το οποίο και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν.
Αντί λοιπόν η ΔΕΘ να μετεξελιχθή σε ένα φόρουμ για την υποστήριξη των προσπαθειών οικονομικής διεισδύσεως στον οικονομικό ζωτικό μας χώρο, που εκτείνεται από την ανατολική Μεσόγειο μέχρι τον Καύκασο, παραμένει ένα υπόδειγμα ελληνικού αναχρονισμού. Έχει παύσει εδώ και πολλά χρόνια να είναι η εκδήλωσις, από το βήμα της οποίας προσδιορίζονται επισήμως στόχοι πολιτικής. Οι ετήσιες εξαγγελίες έχουν αποδειχθή, αν όχι ψευδεπίγραφες, στην καλύτερη των περιπτώσεων κουραστική επανάληψις.
Το λογικό συμπέρασμα ενός ψυχραίμου παρατηρητού είναι ότι απλώς δεν υπάρχουν στόχοι. Εκτός εάν μπορεί να θεωρηθή στόχος η συστηματική προσπάθεια του κρατικού συμπλέγματος να δημιουργή εμπόδια στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Σε αυτό, το Δημόσιο καθίσταται όλο και πιο «αποτελεσματικό». Τόσο δια της γραφειοκρατίας όσο και δια των συνεχώς αναθεωρουμένων φορολογικών-εισπρακτικών μέτρων.
Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε σε αυτά, αλλά θα επισημάνουμε ότι αποτελούν μιαν επί πλέον απόδειξη του ότι τόσο τα πολιτικά όσο και τα διοικητικά κλιμάκια του Κράτους αδυνατούν να αντιληφθούν όχι απλώς τις παγκόσμιες εξελίξεις, αλλά και τις στοιχειώδεις μεταβολές που έχει εισαγάγει στην ζωή μας η από 30ετίας περίπου συμμετοχή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ουδένα έχει προβληματίσει η πλήρης ανυπαρξία ενδιαφέροντος για την Εκθεση Θεσσαλονίκης από τους εταίρους μας στην ΕΕ.
Αν λοιπόν οι παραγωγικές τάξεις ήσαν πράγματι παρούσες στην ΔΕΘ, μάλλον δεν θα υπήρχε χώρος για κανέναν κυβερνητικό ή γενικότερο πολιτικό παράγοντα. Διότι θα έπρεπε να απολογηθή απέναντί τους. Θα έπρεπε να απαντήση στις ερωτήσεις τους για όσα έχουν γίνει και όσα δεν έχουν γίνει. Και μάλιστα επί της ουσίας. Όχι με την σιγουριά της διαδικασίας που έχει καθιερωθή στις συνεντεύξεις τύπου, όπου η απουσία δευτερολογίας τις έχει υποβιβάσει σε βήμα αυταρέσκων αφορισμών χωρίς πραγματικές απαντήσεις;
Ποιος πολιτικός θα έμπαινε στην διαδικασία ενός ουσιαστικού διαλόγου με ανθρώπους που αποδεδειγμένα λειτουργούν με αναπτυξιακούς στόχους; Που οι απαιτήσεις τους από το Κράτος περιορίζονται στο να μην λειτουργή ανασταλτικά προς την πρόοδο και την ανάπτυξη; Απεναντίας προτιμούν την σιγουριά των επισκέψεων σε περίπτερα όπως αυτό της Ελληνικής Αστυνομίας, όπου βεβαίως θέμα συζητήσεως δεν ήσαν οι βανδαλισμοί στους οποίους προέβαιναν, ανενόχλητοι, νεαροί ταραχοποιοί σε απόσταση ολίγων εκατοντάδων μέτρων…
Τώρα αν κάποιος εισηγηθή την αναμόρφωση της ΔΕΘ, μάλλον θα ευρεθή να βάλλεται πανταχόθεν κατηγορούμενος ότι υπονομεύει την ανάπτυξη της Βορείου Ελλάδος προς όφελος του «αθηναϊκού» κράτους.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 08/09/2008)