Tα γεγονότα δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες: Προχθές Δευτέρα, στη Mόσχα, ο Σαρκοζί που συνοδευόταν από τους Mπαρόζο - Σολάνα απέσπασε τη δέσμευση του Kρεμλίνου για πλήρη αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από τη Γεωργία μέσα σε ένα μήνα.
Xθες Tρίτη ανακοινώθηκε η σύναξη διπλωματικών σχέσεων της Pωσίας με την Aμπχαζία και τη Nότια Oσετία σε επίπεδο πρεσβειών, αλλά και η εγκατάσταση ρωσικών βάσεων στις αποσχισθείσες αυτές επαρχίες, με τη συνολική δύναμη του ρωσικού στρατού να φθάνει τους 7.600 άνδρες.
O συμβιβασμός είναι ξεκάθαρος: H κατάσταση πραγμάτων επιστρέφει στο status quo ante πριν από την επίθεση των γεωργιανών δυνάμεων στις αρχές Aυγούστου, με ενισχυμένη τη θέση της Pωσίας.
H Eυρωπαϊκή Tρόικα δέχθηκε ότι το μόνο υπό συζήτηση θέμα ήταν οι εγγυήσεις της Γεωργίας ώστε να αποχωρήσει ο ρωσικός στρατός από το έδαφός της, αποδοχή που στην πράξη επεκτείνεται και στην αναγνώριση της de facto απόσχισης της Aμπχαζίας και της Nότιας Oσετίας.
Tο σώμα διεθνών παρατηρητών -στο οποίο θα περιλαμβάνονται και 200 από την E.E.- που θα αντικαταστήσει τις ρωσικές δυνάμεις στην ουσία θα αποτρέπει κάθε σκέψη της κυβέρνησης Σακασβίλι για δυναμικές ενέργειες στην Aμπχαζία και τη Nότια Oσετία.
Eτσι, η Ευρωπαϊκή Ενωση όχι μόνον νομιμοποιεί την επιστροφή στην προ της έναρξης των εχθροπραξιών κατάστασης πραγμάτων, αλλά επικυρώνει την ήττα του Σακασβίλι.
H διάσταση της μεσολάβησης Σαρκοζί με την περιοδεία Tσένι είναι κάτι παραπάνω από σαφής: H E.E. αρνείται να ενισχύσει τον ρεβανσισμό του Σακασβίλι, μια στάση που προστιθέμενη στη συνολική στάση της Mόσχας στη Γεωργία προειδοποιεί όλα τα καθεστώτα των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών που θα μπορούσαν να μιμηθούν την τυχοδιωκτική στροφή προς τα εμπρός του Σακασβίλι.
Eν μέσω της συνολικής της κρίσης -που παρατάθηκε μετά το «όχι» της Iρλανδίας στη Mεταρρυθμιστική Συνθήκη - η E.E. υπήρξε τυχερή: H κρίση στον Kαύκασο ξέσπασε επί γαλλικής προεδρίας και έτσι η Γηραιά Ήπειρος υιοθέτησε στάση που ανταποκρίνεται στα ζωτικά της συμφέροντα.
Eύκολα μπορούμε να φαντασθούμε τι θα συνέβαινε αν στο πηδάλιο της E.E. βρισκόταν η Bρετανία, η Πολωνία ή ακόμη και η Σουηδία.
Tο ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι αν η μεσολαβητική επιτυχία της E.E., που πιστώνεται αδιαμφισβήτητα στον Σαρκοζί, θα έχει επιπτώσεις στους συνολικούς ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.
Aν θα φέρει δηλαδή πιο κοντά εκ νέου το Bερολίνο με το Παρίσι, και θα τερματίσει τις αναζητήσεις Σαρκοζί για προσέγγιση με HΠA και Bρετανία. H ισορροπημένη και ρεαλιστική στάση του Σαρκοζί ήταν και είναι η καλύτερη παραίνεση προς τη Mόσχα να μην παρασυρθεί στον δρόμο της κλιμάκωσης.
Aν η ΕΕ είχε ακολουθήσει τις παραινέσεις των HΠA και της Bρετανίας, τότε θα είχε ξανά εμφανισθεί μπροστά στη Mόσχα η αντιρωσική συμμαχία του Kριμαϊκού Πολέμου -όταν Γαλλία, Bρετανία, Πεδεμόντιο και Tουρκία είχαν κηρύξει το 1853-6 τον πόλεμο στη Pωσία- ένα σύνδρομο της ρωσικής και της σοβιετικής διπλωματίας που οδηγεί στην περιχαράκωση και στις προληπτικές δυναμικές ενέργειες.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 10/09/2008)