από 50% του νομίσματος. Το ΔΝΤ παρέσχε στην Αίγυπτο βραχυπρόθεσμο δάνειο 8 δισ. ευρώ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπεσχέθησαν επενδύσεις 40 δισ. $ , στον Τουριστικό τομέα του Σινά. Αλλ’ η «θεραπεία κλονισμού» του ΔΝΤ δεν αγγίζει τα αίτια παρά μόνο τα συμπτώματα της κρίσεως.
Ο πληθωρισμός καλπάζει στην Αίγυπτο – άλλο κοινό σημείο με την Ελληνική κρίση. Η έλλειψη ξένου συναλλάγματος ήταν η αφορμή της παρούσης κρίσεως στην Αιγυπτιακή οικονομία , τα έσοδα της οποίας από την διώρυγα του Σουέζ μειώθησαν δραστικά από τις επιθέσεις των Χούθι στην Ερυθρά θάλασσα κι ο Τουρισμός επλήγη από τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Γάζα αλλά ενωρίτερα, ο Ουκρανικός πόλεμος προκάλεσε μεγάλη έλλειψη σίτου στις διατροφικές ανάγκες του Αιγυπτιακού λαού και άνοδο του κόστους ζωής του πληθυσμού, που από 25 εκατομμύρια ψυχές μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο έφτασε τα 104 εκατομμύρια πέρυσι κι είναι ο μεγαλύτερος στις Αραβικές χώρες. Εδώ η διαφορά με την Ελλάδα είναι τραγικά καταφανής.
Υποτίθεται ότι η υποτίμηση της Αιγυπτιακής λίρας θ’ αποβεί υπέρ της αγροτιάς, της «Τουριστικής βιομηχανίας» (Όλγα Κεφαλογιάννη) και των ξένων επενδύσεων. Όμως η Ελληνική εμπειρία άλλα διδάσκει. Ο αγροτικός κόσμος της Ελλάδος υποφέρει κι ο Τουρισμός ωφέλησε μόνο τις τιμές των ακινήτων που ανήλθαν 50%.
Η βασική αιτία της κρίσεως και στην Αίγυπτο θεωρείται η διαφθορά του καθεστώτος. Ο διοικητής της Αιγυπτιακής κεντρικής Τραπέζης Χασάν Αμπντάλα υπεσχέθη «θεσμικές μεταρρυθμίσεις» αλλ’ είναι γνωστή η ανεπάρκεια των αλλαγών από την Ελληνική περίπτωση όπου όλα αλλάζουν για να παραμείνουν αμετάβλητα.
Παράδοξο φαινόμενο είναι η αποξένωση της Ελληνικής κοινής γνώμης από τα συμβαίνοντα σε μία γειτονική χώρα όπως η Αίγυπτος όπου άλλοτε ήταν στο επίκεντρο του Ελληνισμού. Δεν ευθύνονται γι’ αυτό μόνο τα Ελληνικά μέσα μαζικής …παραπληροφορήσεως αλλά το χάσμα που προκάλεσε ο Νάσσερ στις Ελληνοαιγυπτιακές σχέσεις , με την εκδίωξη από την χώρα του Ελληνικού επιχειρηματικού στοιχείου. Όπως προπολεμικώς κι’ ο Κεμάλ, απ’ την Τουρκία.
Τα δεινά της Αιγύπτου και Τουρκίας αποδίδονται στην έλλειψη της μεσαίας τάξεως στις δύο οικονομίες. Κοινό σημείο της Αιγυπτιακής και της τελευταίας Ελληνικής κρίσεως των ετών 2010-16 , δεν είναι τόσον τα παρόμοιες αφορμές , όσον η εξόντωσης της μέσης τάξεως με το ευρώ κι απ’ τα ληφθέντα μέτρα υπό του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρ. Επιτροπής («Τρόϊκα») με κοινό συνεργό εις αμφότερες τις χώρες, την ιθύνουσα τάξη.