Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της Ρωσίας στην πρόσφατη σύγκρουσή της με τη Γεωργία, διαισθανόμενη σωστά ότι η επίθεση των Γεωργιανών στη Νότια Οσετία υπηρετούσε πολύ ευρύτερα αμερικανικά σχέδια, εντελώς άσχετα με την απόπειρα κατάληψης διά της βίας περιοχών που έχουν αμετάκλητα αποσχιστεί από το κράτος της Γεωργίας.
Η αποφασιστική και ακαριαία στρατιωτική αντεπίθεση της Ρωσίας κατέπνιξε εν τη γενέσει του το σχέδιο των περί τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Ντικ Τσένι ακραίων επιθετικών κύκλων, να μετατρέψουν την κρίση της Γεωργίας σε μείζονα διεθνή κρίση, με στόχο να επηρεαστεί και το αμερικανικό εκλογικό σώμα υπέρ του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου Τζον ΜακΚέιν. Η αποτροπή του χειρότερου δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπήρξαν σοβαρές επιπτώσεις της κρίσης του Καυκάσου, ορισμένες των οποίων αφορούν έμμεσα και την Ελλάδα.
Κακή εξέλιξη για την Κύπρο
Χρόνια ολόκληρα υπογραμμίζεται ότι η αναγνώριση της μονομερούς ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου θα αποτελούσε εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη για την Κύπρο, καθώς θα συνιστούσε άκρως αρνητικό προηγούμενο που θα παρείχε προσχήματα για την αναγνώριση και του κατοχικού καθεστώτος του υπόδουλου κομματιού της Κύπρου, σε όποιες χώρες θα ήθελαν να το πράξουν.
Η αναγνώριση από τη Ρωσία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, για την οποία είχε προειδοποιήσει τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. επανειλημμένα ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επαναλαμβάνει, γενικεύει και διευρύνει την τάση που σηματοδότησε το Κόσοβο.
Η Μόσχα έσπευσε να παράσχει δημοσίως διαβεβαιώσεις διά των πρεσβευτών της τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Αθήνα ότι η αναγνώριση της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας δεν υποκρύπτει κατά κανένα τρόπο αλλαγή της θετικής στάσης της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κανείς δεν έχει λόγο να αμφισβητήσει την ειλικρίνεια του Κρεμλίνου, αλλά αντικειμενικά η στάση του στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία ενισχύει και ενθαρρύνει όχι τη Ρωσία αλλά άλλες χώρες που θέλουν να πράξουν το ίδιο με το παράνομο τουρκοκυπριακό κατοχικό καθεστώς.
Αύξηση αμερικανικών πιέσεων
Η κραυγαλέα ήττα των Αμερικανών στην υπόθεση της Γεωργίας τους καθιστά πολύ πιο επιθετικούς έναντι των συμμάχων τους, όπως είναι π.χ. η Γερμανία, η Ιταλία ή η Ελλάδα, που επιθυμούν να διατηρούν ισχυρές σχέσεις συνεργασίας με τη Ρωσία. Στην περίπτωση της χώρας μας, η αύξηση των αμερικανικών πιέσεων εκδηλώθηκε με μια πρωτοφανούς θρασύτητας συνέντευξη που έδωσε στην «Καθημερινή» ο Αμερικανός αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών Μάθιου Μπράιζα, όπου ουσιαστικά απαιτεί δημοσίως από την κυβέρνηση Καραμανλή να... διακόψει(!) τις ενεργειακές και εμπορικές σχέσεις με τη Μόσχα.
«Η γενική θέση του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ είναι πως δεν είναι τώρα η στιγμή για δουλειές όπως συνήθως με τη Ρωσία», ισχυρίζεται ο Μπράιζα και συνεχίζει: «Ακόμη και αν υπήρξαν παλαιότερες δεσμεύσεις, η απόφαση να προχωρήσει κάποιος στην εμβάθυνση προηγούμενων δεσμεύσεων θα υπονοούσε ότι συνεχίζεται κανονικά η συνεργασία με τη Ρωσία, όταν όλοι στην ευρωατλαντική κοινότητα στέλνουμε το ξεκάθαρο μήνυμα ότι τώρα δεν είναι η ώρα για συνέχιση της συνεργασίας με τη Ρωσία».
Και ενώ με τον τρόπο αυτό ο Μπράιζα επιτίθεται κατά μέτωπον εναντίον του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή που χειρίζεται το θέμα των ενεργειακών σχέσεων με τη Ρωσία, ο Αμερικανός αναπληρωτής βοηθός του υπουργού Εξωτερικών δεν παραλείπει να επαινέσει έμμεσα την Ντόρα Μπακογιάννη για τις απαράδεκτες δηλώσεις που έκανε κατά της Ρωσίας στο θέμα της Γεωργίας και προκάλεσαν την αντίδραση της Μόσχας. «Κατά την άποψή μας η Ελλάδα έχει προβεί σε πολύ εποικοδομητικές δηλώσεις ενισχύοντας την καταδίκη της ρωσικής εισβολής από το ΝΑΤΟ», υπογράμμισε.
Τρέχει και δεν φτάνει η Αγκυρα
Σκληρή δοκιμασία αποτέλεσαν τα γεγονότα του Καυκάσου και για την τουρκική ηγεσία, η οποία κολακεύεται από το αμερικανικό σχέδιο υπαγωγής των χωρών του Καυκάσου στην επιρροή της Αγκυρας ως του «Μεγάλου ΝΑΤΟικού Αδελφού» στην περιοχή. Παρασυρόμενη από την ισχυρότατη αυτοτελή επιρροή της στο τουρκόφωνο και πετρελαιοφόρο Αζερμπαϊτζάν και από τη στενή συνεργασία της ελέω Αμερικανών με τη Γεωργία, στα τέλη Φεβρουαρίου αρχές Μαρτίου, φέτος η τουρκική ηγεσία συμμετείχε διακριτικά στην αμερικανοκίνητη απόπειρα ανατροπής του ρωσόφιλου προέδρου της Αρμενίας Σερζ Σαρκισιάν, ο οποίος μόλις είχε επικρατήσει κατά κράτος στις προεδρικές εκλογές.
Τελικά, η απόπειρα «πολύχρωμης επανάστασης» στην Αρμενία συνετρίβη, ενώ η εν ριπή οφθαλμού διάλυση των γεωργιανών ενόπλων δυνάμεων από τους Ρώσους προκάλεσε εντονότατη ανησυχία στην Αγκυρα. Μετάνιωσαν οικτρά οι Τούρκοι για την ενθάρρυνσή τους προς τον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ, τον Μάρτιο, να προχωρήσει σε δημόσιες απειλές για ενδεχόμενη ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον της Αρμενίας, αν συνεχιστεί η στασιμότητα στο πρόβλημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ - μιας τυπικά αζερινής επαρχίας που κατοικείται αποκλειστικά από Αρμένιους και η οποία τελεί ήδη υπό αρμενικό έλεγχο εδώ και 15 χρόνια. Το Αζερμπαϊτζάν είχε μάλιστα προκαλέσει στις αρχές του φετινού Μαρτίου, όταν η Αρμενία περιδινιζόταν στη σοβαρότατη πολιτική κρίση που προαναφέραμε, τις σοβαρότερες ένοπλες συγκρούσεις Αρμενίας - Αζερμπαϊτζάν με 16 στρατιώτες νεκρούς.
Το Ναγκόρνο Καραμπάχ όμως απέχει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τον πετρελαιαγωγό Μπακού - Τσεϊχάν και σε περίπτωση αρμενοαζερινού πολέμου η Ρωσία θα πάρει το μέρος της Αρμενίας, πράγμα που σημαίνει ότι ο αγωγός Μπακού - Τζεϊχάν θα έπαυε να λειτουργεί επ αόριστον από τις πράξεις σαμποτάζ των αρμενικών δυνάμεων με τη βοήθεια των Ρώσων. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που ο Ερντογάν έστειλε άρον άρον τον Γκιουλ στην Αρμενία να συναντήσει τον Αρμένιο πρόεδρο Σαρκισιάν για να καλλιεργήσει ελπίδες τουρκικού ανοίγματος προς την Αρμενία και να προλάβει τα χειρότερα.
Εγκατάλειψη - Μάθημα για τα Σκόπια
Η πλήρης εγκατάλειψη του προέδρου της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι την κρίσιμη ώρα από τους Αμερικανούς, οι οποίοι και τον ώθησαν να εισβάλει στη Νότια Οσετία για να προκαλέσουν διεθνή κρίση με αντιρωσικό χαρακτήρα, αποτελεί ένα σκληρό μάθημα και για την ηγεσία της ΠΓΔΜ.
Οπως και ο Σαακασβίλι, έτσι και ο Γκρούεφσκι, ο Μιλόσοσκι και πλείστοι όσοι νεαροί της ηγεσίας της γειτονικής χώρας ανήκουν σε μια γενιά πολιτικών που επειδή λειτουργούν ως τυφλά όργανα της Ουάσιγκτον, έχουν την αυταπάτη ότι οι Αμερικανοί θα τρέξουν να τους βοηθήσουν σε κάθε τυχοδιωκτική πολιτική ή στρατιωτική περιπέτειά τους.
Νομίζουν επίσης ότι οι αντίπαλοί τους σε διεθνές επίπεδο... παραλύουν επειδή πιστεύουν ότι αντιμετωπίζοντας την ΠΓΔΜ ή τη Γεωργία έχουν απέναντί τους τις ΗΠΑ! Πρόκειται για τη γνωστή «παιδική ασθένεια» της υποτέλειας και της αμερικανοκρατίας, την οποία πλήρωσε ακριβά και η Ελλάδα πριν από μισό αιώνα, τις δεκαετίες του 1950 και 1960, πριν προσγειωθεί ανώμαλα και αφυπνισθεί.
Τα ίδια θα πάθει και η ΠΓΔΜ. Για την ηγεσία των Σκοπίων ήταν αδιανόητο να τολμήσει μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα να βάλει βέτο εναντίον της θέλησης των ΗΠΑ για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Παρ όλο που ο Γκρούεφσκι και οι λοιποί το είδαν στο Βουκουρέστι, συμπεριφέρονται έκτοτε σαν να αρνούνται να το πιστέψουν -μια στάση που θα συσσωρεύσει σίγουρα νέα δεινά για τη χώρα τους. Μακάρι το πάθημα του ομοϊδεάτη τους Σαακασβίλι να τους συνεφέρει και να τους λογικέψει.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 13-14/09/2008)