Τον Ιούλιο του 2000, ο πρόεδρος Πούτιν είχε προετοιμάσει μια μεγαλοπρεπή, σχεδόν «τσαρική», υποδοχή για κάποιους υψηλούς προσκεκλημένους του. Πώς μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Οι καλεσμένοι του δεν ήταν όποιοι και όποιοι. Παλιά συντροφάκια από το ένδοξο Κ.Κ. της ΕΣΣΔ και ηγέτες των Κ.Κ. ανά τον κόσμο. Οπως ήταν στρατευμένοι στην πρόοδο, πρόκοψαν και έγιναν οι πλουσιότεροι άνθρωποι της Ρωσίας. Είκοσι ένας τον αριθμό. Είναι δύσκολο να φανταστούμε την έκπληξή τους όταν άκουσαν τον πρόεδρο να τους ζητάει τη συνεργασία τους για την ανασυγκρότηση της Ρωσίας, να παραιτηθούν από κάθε πολιτική φιλοδοξία και να περιοριστούν στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Αλλιώτικα θα έβγαζε στη φόρα το ωραίο τους παρελθόν. Ο πρώην αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών της ΕΣΣΔ και μετέπειτα πρόεδρος της Ρωσίας φαίνεται είχε πάρει μαζί του στο Κρεμλίνο τους υπηρεσιακούς φακέλους της αντίστοιχης ΕΥΠ.
Όσοι δέχτηκαν να συνεργαστούν, κάτω από αυτούς τους όρους, ζουν και βασιλεύουν. Οσοι αρνήθηκαν να συνεργαστούν, χάθηκαν από την πιάτσα ή αναγκάστηκαν να εξοριστούν στη Δύση. Κι ένας πήγε για εννιά χρόνια φυλακή για πλαστογραφίες και απάτες. Αυτός ο σύντροφος ήταν ο μεγιστάνας του πετρελαίου και των μίντια, είχε στην ιδιοκτησία την Ιούκος (πετρέλαιο) και διαπραγματευόταν να πουλήσει το 40% των μετοχών στην αμερικανική EXXON-MOBIL, ενώ ετοιμαζόταν να κατεβεί για πρόεδρος στις επόμενες εκλογές. Εκτός από την EXXON-MOBIL και η CHEVRON-TEXAKO έμπαινε στο παιχνίδι για να πάρουν το πετρέλαιο της Σιβηρίας. Αυτή η επένδυση είχε θεωρηθεί από τις μεγαλύτερες εξαγωγές κεφαλαίου των ΗΠΑ όλων των εποχών. Η αντίστοιχη επένδυση στο πετρέλαιο του Ιράκ στοίχισε έναν παρατεταμένο πόλεμο, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, κατά κανόνα αμάχους, χωρίς να υποτιμάμε τις στρατιωτικές απώλειες.
Ο Πούτιν ύστερα από αυτή την κίνηση μπαίνει σε μια δεύτερη φάση και εγκαταλείπει την πολιτική του προκατόχου του, Γιέλτσιν, ο οποίος τα ξεπούλησε όλα σε τιμή ευκαιρίας, και διαπραγματευόταν σκληρά μόνο τη δικιά του μίζα, ακόμα και όταν ήταν τάπα στο μεθύσι.
Ο Πούτιν με αυτή τη νέα πολιτική του γίνεται μισητός στην ντόπια ολιγαρχία και στη Δύση, ιδίως στις ΗΠΑ, που δεν του συγχώρησαν ποτέ την απώλεια των πετρελαίων της Σιβηρίας.
Επικεφαλής μιας εκστρατείας δυσφήμισης μπαίνει η CIA, η οποία συνεργάζεται με τους ολιγάρχες και τις πολιτικές ηγεσίες των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών, με σκοπό την ανατροπή του Πούτιν.
Με την εγκατάσταση της συστοιχίας πυραύλων στην Πολωνία, η Ρωσία γίνεται και στρατιωτικός στόχος. Εντούτοις, η Ρωσία του Πούτιν βγήκε από το χάος και την καταστροφή. Έχει ρυθμό ανάπτυξης 6%. Και υπάρχει άνθηση σε μια σειρά από τομείς (πετρέλαιο, μεταλλουργία, αλουμίνιο, εξοπλισμοί, όπως και στη γεωργία). Υπάρχει μια εντυπωσιακή άνοδος της κατανάλωσης, η Ρωσία μπορεί και πληρώνει κανονικά το εξωτερικό της χρέος, διπλασίασε τις δαπάνες για την Παιδεία και τριπλασίασε το κονδύλι για την Υγεία. Οι σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα και την Ινδία είναι άριστες, όσο και αν αυτοί οι γίγαντες βρίσκονται σε βαθύ ύπνο σε σχέση με τα παγκόσμια προβλήματα κι έχουν σχεδόν μηδενική εξωτερική πολιτική. Όλα αυτά έκαναν τον Πούτιν εξαιρετικά λαοφιλή και κέρδισε την υποστήριξη του 70% μέχρι 80% του πληθυσμού της χώρας.
Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για επανίδρυση της ΕΣΣΔ, ακόμα και για ναζισμό και ολοκληρωτισμό που καταπνίγει την ελευθερία του Τύπου. Το τελευταίο είναι σε μεγάλο βαθμό αλήθεια. Ο Πούτιν δεν αγαπάει ιδιαίτερα τις κριτικές φωνές και οι Δυτικοί τού απέδωσαν τη δολοφονία της δημοσιογράφου Αννας Πολιτκόβσκαγια, όπως και κάποιες άλλες δολοφονίες υψηλών προσώπων.
Στο ερώτημα για το ποιος επωφελείται από έναν φόνο, σίγουρα αυτός δεν είναι ο Πούτιν. Ο Ιταλός μελετητής, ειδικευμένος στα προβλήματα της πρώην ΕΣΣΔ και νυν της Ρωσίας, Τζουλιέτο Τσίεσα, έγραφε σε μια ρωσική εφημερίδα: «Αυτές οι δολοφονίες είναι μια καθαρή προσπάθεια να δυσφημιστεί η Ρωσία, να καθίσει στον πάγκο του κατηγορουμένου. Είναι χρήσιμες για τους Ρώσους ολιγάρχες που συνδέονται με την Ε.Ε. και κάποιους κύκλους γύρω από την κυβέρνηση Μπους».
Υπό αυτό το πρίσμα, στην επίθεση της Γεωργίας στη Νότια Οσετία με 158.700 πρόσφυγες, και 2.000 νεκρούς, σύμφωνα με τα στοιχεία της UNICEF κάποιοι αναλυτές βρήκαν ομοιότητες με την «Καταστροφή» των Παλαιστίνιων το 1948. (Ο στρατός της Γεωργίας έχει και Ισραηλινούς εκπαιδευτές.) Μια προσπάθεια εθνοκάθαρσης; Η Οσετία από το 1992, με δημοψήφισμα, είχε κηρυχθεί ανεξάρτητη. Η Ρωσία φαίνεται να δημιουργεί έναν δεύτερο πόλο στον μονοπολικό κόσμο των ΗΠΑ. Αλλά δεν θα έχουμε νέο Ψυχρό Πόλεμο. Θα έχουμε καπιταλισμό εναντίον καπιταλισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ηδη στις βόρειες χώρες και στις πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ έχει αρχίσει η συζήτηση για εξοπλισμούς.
Ο Περικλής Κοροβέσης είναι Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Αθηνών
(Από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 17/09/2008)