Με τις διεθνείς τιμές του αργού να κινούνται πέριξ της ζώνης των 100 δολαρίων το βαρέλι – την Δευτέρα το απόγευμα εκινούντο στα $108 στη Νέα Υόρκη και στα $100 στο Λονδίνο – έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται μια τάση για επανάκαμψη των τιμών στα επιθυμητά για τη βιομηχανία επίπεδα.
Διότι η κάθοδος των τιμών κάτω των 100 και 90 δολαρίων το βαρέλι δεν αντιπροσωπεύει ασφαλώς τα πραγματικά δεδομένα και δεν ανταποκρίνεται στα θεμελιώδη της αγοράς. Και αυτό γιατί τις τελευταίες 10 ημέρες, όσο δηλαδή διαρκούσε η πρωτοφανής χρηματιστηριακή κρίση, δεν αυξήθηκε η παραγωγή από τις χώρες εντός και εκτός του OPEC, το πέρασμα του τυφώνα Ike δεν ήταν αναίμακτο (25% της διϋλιστικής ικανότητας των ΗΠΑ είναι ακόμη εκτός λειτουργίας) δεν σταμάτησε αίφνης η αβεβαιότητα στον Καύκασο και στο Ιράν και οι συνθήκες παραγωγής στη Νιγηρία δεν βελτιώθηκαν αίφνης. Παράλληλα η οικονομική ανάπτυξη των χωρών του BRIC συνεχίζεται ακάθεκτα. Αυτή ενδεχομένως να μειωθεί κατά τι συνέπεια της διεθνούς κρίσης, αλλά σύμφωνα με εκτιμήσεις του Δ.Ν.Τ. η επιπτώσεις θα είναι μάλλον οριακές.
Και είναι επιθυμητή η διατήρηση των τιμών του αργού άνω των 100 δολαρίων το βαρέλι γιατί έτσι εξυπηρετούνται οι ανάγκες των εταιρειών που έχουν επωμισθεί το βαρύ φορτίο των ερευνών και ανάπτυξης νέων κοιτασμάτων. Οι ακριβείς σχετικά τιμές του πετρελαίου βοηθά εξ’ άλλου και τους καταναλωτές αφού μόνο έτσι εξασφαλίζονται συνθήκες για την ανάπτυξη των ΑΠΕ και άλλων καθαρών τεχνολογιών παραγωγής ενέργειας που θα επιτρέψουν την σταδιακή μετάβαση στην μεταπετρελαϊκή εποχή.
Ας δούμε όμως τα πράγματα και από μια διαφορετική οπτική γωνία. Έφθασε επιτέλους η ώρα η διεθνής οικονομία και οι αγορές να απεγκλωβιστούν από τον χρηματοοικονομικό κλάδο διότι υπάρχουν και άλλοι τομείς οικονομικού ενδιαφέροντος που προσφέρουν σταθερότητα και ουσιαστικές αναπτυξιακές προοπτικές. Ο τομέας της ενέργειας έρχεται αναμφισβήτητα πρώτος σε αυτήν την κατάταξη.
Πρόσφατη ανάλυση του Economist επιβεβαιώνει την στροφή προς άλλους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας που πρόκειται να αναπτυχθούν τα επόμενα χρόνια. Με όλη την πολυπλοκότητα», σημειώνει ο Economist στο φύλλο της 19/9/08 «ο χρηματοοικονομικός κλάδος είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δύο πολύ απλές αλλά βίαιες δυνάμεις. Χρειάζεται κεφάλαια αλλά και περιουσιακά στοιχεία. Εν μέσω αυτής της αντίθεσης και προκειμένου ο κλάδος να πραγματοποιήσει κέρδη θα πρέπει να συρρικνωθεί. Τη δεκαετία του 1980 τα κέρδη του χρηματοοικονομικού κλάδου αποτελούσαν το 10% των συνολικών κερδών των αμερικανικών εταιρειών. Πέρυσι έφτασαν στο 40%. Βάσει πρόχειρων υπολογισμών την προηγούμενη δεκαετία τα κέρδη ήταν κατά 1,2 τρις. δολάρια περισσότερα από ότι εκτιμούσαν οι αναλυτές.
Ο κλάδος δεν θα πραγματοποιήσει κέρδη έως ότου μειωθεί ο όγκος του και δεν θα βγάλει χρήματα όσο επιτελείται αυτή η διαδικασία. Η ελπίδα βρίσκεται στο ότι είμαστε κοντά στο τέλος της κρίσης και ότι χώρες, όπως η Κίνα και η Ινδία θα συνεχίζουν να αναπτύσσονται».