Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι την ίδια ημέρα που Κυριάκος Μητσοτάκης επισκεπτόταν την Άγκυρα, ο υπουργός Οικονομικών της γείτονος προέβαινε σε αρκετά ζοφερές δηλώσεις ως προς το μέλλον της τουρκικής οικονομίας, η οποία μαστίζεται από ένα πληθωρισμό που επισήμως υπολογίζεται σε 70%, ενώ κάποιοι αναλυτές θεωρούν πολύ πιο ρεαλιστική την εκτίμηση που τον φέρνει στο 124%. Ποιος λοιπόν προσβλέπει σε οφέλη από την οικονομική συνεργασία; Προφανώς η Τουρκία, η οποία αναζητεί σωσίβια για την βυθιζομένη οικονομία της. Και κατ’ αρχήν, δεν θα είχε κανείς αντίρρηση να τους παρασχεθεί αυτή η βοήθεια, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα υπάρξουν πολιτικά ανταλλάγματα. Δεν ακούσαμε όμως να υπήρξαν τέτοια. Ούτε κάν να συζητήθηκαν.
Η Τουρκία δεν έχει υποχωρήσει σε τίποτε. Τόσο η αντίδρασίς της στην δημιουργία των θαλασσίων πάρκων στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, όσο και η επιμονή της στην βεβήλωση της Μονής της Χώρας, έχουν καταστεί τα πλέον εμβληματικά σημεία της αδιαλλαξίας της, έναντι της οποίας η ηγεσία της Ελλάδος δείχνει να εθελοτυφλεί. Ναι μεν, τόσο ο Έλλην Πρωθυπουργός, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών κόπτωνται ότι δεν θα υπάρξουν παραχωρήσεις σε θέματα που αφορούν την εθνική μας κυριαρχία, όμως επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων, δεν έχουν πει ούτε λέξη. Να θυμίσουμε λοιπόν ότι η εθνική κυριαρχία αφορά στα χωρικά μας ύδατα, τα οποία εκτείνονται σε μια ζώνη έξι μιλίων πέριξ των ακτών μας, ενώ τα κυριαρχικά δικαιώματα αφορούν σε ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα μας (η οποία υφίσταται αφ’ εαυτής) καθώς και στην ΑΟΖ (την οποία ακόμη δεν έχουμε κηρύξει). Η επιμονή συνεπώς, των κυβερνητικών μας αξιωματούχων να ομιλούν αποκλειστικώς περί εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι αναφέρονται στην ζώνη των έξι μιλίων και μόνον. Η ευρυτέρα έκτασις στην οποία θα εκτείνονταν τα θαλάσσια πάρκα λησμονήθηκε; Εγκαταλείφθηκε; Τι ακριβώς έχει συμβεί;
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα, όσον αφορά στην Μονή της Χώρας που ήδη λειτουργεί σαν τζαμί. Ο μεν Πρωθυπουργός έκανε μια χλιαρή δημόσια αναφορά, στην οποία ο Τούρκος Πρόεδρος απαξίωσε να απαντήσει, ο δε υπουργός Εξωτερικών εξέφρασε την «εκτίμηση» ότι η τουρκική Κυβέρνησις θα επαναξιολογήσει την απόφαση της! Δεν θα σχολιάσουμε τι δηλώσεις αυτές. Θα μας ενδιέφερε όμως να γνωρίζαμε ποιος είναι ο χρονικός ορίζοντας τον οποίο δίδει ο κ. Γεραπετρίτης στην «επαναξιολόγηση» της αποφάσεως της τουρκικής κυβερνήσεως. Διότι κάποια στιγμή θα πρέπει να διεκδικήσει τα εύσημα αν έχει δίκιο, ή να απολογηθεί αν οι εκτιμήσεις του διαψευσθούν από την πραγματικότητα.
Για την ώρα πάντως, το κυβερνητικό επιτελείο συντηρεί ένα κλίμα ευφορίας για τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, ενώ ο μόνος υπουργός ο οποίος τοποθετεί τα πράγματα σε μιαν ορθή βάση, είναι ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νίκος Δένδιας, ο οποίος δε μια λακωνική, πλην πολύ περιεκτική δήλωση απέδωσε την πραγματικότητα: «Έχουμε μία μεν πτώση των τόνων με την Τουρκία αλλά όχι αλλαγή των θέσεων, θα έλεγα μάλλον διεύρυνση της τουρκικής ατζέντας, με κάθε επιείκεια».
Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Οι τόνοι έχουν πέσει. Οι δηλώσεις των Τούρκων επισήμων δεν είναι τόσο επιθετικές ή απειλητικές όσο ήσαν κατά το παρελθόν, αλλά είναι επίμονες και διεκδικητικές. Να σημειώσουμε ότι ούτε ως προς το casus beli για την περίπτωση της επεκτάσεως των χωρικών μας υδάτων δεν έχει υποχωρήσει η Τουρκία. Η απειλή πολέμου εξακολουθεί να επικρέμαται. Απλώς οι Τούρκοι δεν αναφέρονται σε αυτήν πολύ συχνά πλέον. Και εμείς προσποιούμεθα ότι την έχουμε ξεχάσει. Δεν έχει αποσυρθεί όμως από την ατζέντα. Όπως δεν έχει αποσυρθεί ούτε η απαιτήσις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, ούτε η αμφισβήτησις της Συνθήκης της Λωζάννης.
Είναι όμως τραγικό το γεγονός ότι η Κύπρος έχει αφαιρεθεί τελείως από την ατζέντα, παρά το γεγονός ότι η εισβολή των Τούρκων στην Μεγαλόνησο υπήρξε το κομβικό σημείο ανατροπής του κλίματος ηρεμίας που είχε επικρατήσει μετά την συνομολόγηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Πλέον η Τουρκία απαιτεί «λύση δύο κρατών» ενώ η Ελλάς συμπεριφέρεται ως εάν η Κύπρος είναι ξένη χώρα! Είναι αυτή μια λογική που οδηγεί το σύνολο των ελληνο-τουρκικών ζητημάτων σε αδιέξοδο.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")