Παρά τις πρόσφατες εκκλήσεις του Αμερικανού Αντιπροέδρου Ντικ Τσένεϋ και του Βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, με αφορμή την κρίση στη Γεωργία, για αναζήτηση εναλλακτικών ως προς τη Ρωσία ενεργειακών οδών, ειδικοί της βιομηχανίας φυσικού αερίου εκτιμούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξαρτάται από το ρωσικό αέριο τουλάχιστον για τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Παρά τις πρόσφατες εκκλήσεις του Αμερικανού Αντιπροέδρου Ντικ Τσένεϋ και του Βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, με αφορμή την κρίση στη Γεωργία, για αναζήτηση εναλλακτικών ως προς τη Ρωσία ενεργειακών οδών, ειδικοί της βιομηχανίας φυσικού αερίου εκτιμούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξαρτάται από το ρωσικό αέριο τουλάχιστον για τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Σήμερα, Ε.Ε. προμηθεύεται περίπου το ένα τέταρτο του φυσικού αερίου που χρησιμοποιεί από τη Ρωσία. Κατά τη δεκαετία του ’80, οι ΗΠΑ κατέβαλλαν προσπάθειες ώστε οι αγορές των δυτικοευρωπαϊκών χωρών από την τότε ΕΣΣΔ να μην υπερβαίνουν το 30 %. Εκτιμάται ότι το όριο αυτό θα ξεπεραστεί μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.

Παράγοντες όπως το κλείσιμο παλαιών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με βάση τα πυρηνικά και τον άνθρακα και το πρόγραμμα ανταλλαγής εκπομπών αερίων ρύπων της Ε.Ε., εκτιμάται ότι θα αυξήσουν τη ζήτηση φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Κι αυτό γιατί, όπως προβλέπει το Cambridge Energy Research Associates (CERA),  το 2020 η ευρωπαϊκή παραγωγή στον τομέα αυτό θα αντιστοιχεί περίπου στο μισό εκείνης του 2006.

Οι εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν είναι, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα των  Financial Times, περιορισμένες. Η μεγάλη ζήτηση από τις αγορές της Ασίας και οι  καθυστερήσεις στην ανάπτυξη του τομέα του υγροποιημένου φυσικό αερίου οδηγούν σε αύξηση των τιμών. Έτσι, οι νέοι τερματικοί σταθμοί που κατασκευάζουν διάφορες ευρωπαϊκές χώρες για εισαγόμενο φυσικό αέριο σε μορφή LNG κρίνεται ως ανεπαρκής λύση. Παράλληλα, η εισαγωγή του από χώρες όπως η Νιγηρία, η Αίγυπτος και η Λιβύη προσκρούει στην αυξανόμενη εγχώρια ζήτησή τους.

Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι εναλλακτικοί αγωγοί φυσικού αερίου – υφιστάμενοι (π.χ. από την Αλγερία ή τη Νορβηγία) ή σχεδιαζόμενοι (π.χ. ο Nabucco, o TAP ή ο αγωγός από τη Νιγηρία μέσω Αλγερίας).

Οι περισσότεροι διεθνείς αναλυτές συμφωνούν στην άποψη ότι η εξάρτηση της Ε.Ε. από τη Ρωσία στον τομέα του φυσικού αερίου είναι μία πραγματικότητα που η γεωγραφία και η οικονομία επιβάλλουν τουλάχιστον για την επόμενη εικοσαετία, παρά τις ανησυχίες και κατά καιρούς έντονες αντιδράσεις των ΗΠΑ.