Ακόμη και πριν το Κογκρέσο καταψηφίσει το σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, οι αγορές βίωναν μία ιδιαίτερα δύσκολη ημέρα.
Η διάσωση της Fortis και η εθνικοποίηση της Bradford & Bingley υπέδειξαν ότι η κρίση εμπιστοσύνης στις τράπεζες πέρασε τον Ατλαντικό και έφτασε στην Ευρώπη, όπου οι τράπεζες διαθέτουν υψηλότερη μόχλευση και είναι δυσκολότερο για τους πολιτικούς να συμφωνήσουν σε σχέδια διάσωσης.
Το δράμα των αγορών, μετά την ψηφοφορία, έμοιαζε με επανάληψη του κραχ τον Οκτώβριο του 1987. Οι αμερικανικές μετοχές βρέθηκαν αντιμέτωπες με την ισχυρότερη πτώση τους. Άλλες αγορές είχαν ακόμη χειρότερη αντίδραση. Οι αγορές της Λατινικής Αμερικής, τα μοναδικά χρηματιστήρια που βρίσκονταν σε λειτουργία όταν ανακοινώθηκε η καταψήφιση, υπέφεραν από ανάλογη πτώση. Το Χρηματιστήριο της Βραζιλίας διέκοψε τη λειτουργία του ύστερα από απώλειες υψηλότερες του 10% για τον δείκτη Bovespa.
Το πετρέλαιο υποχώρησε περισσότερο από 11 δολάρια, στα 95 δολάρια ανά βαρέλι, ενώ ανάλογη πορεία ακολούθησαν και τα περισσότερα εμπορεύματα. Το δολάριο ανέκαμψε. Η αγορά δηλώνει ξεκάθαρα ότι χωρίς καλύτερη πολιτική αντίδραση η κρίση στον αμερικανικό καπιταλισμό θα οδηγήσει σε παγκόσμια ύφεση.
Το timing είναι ιδιαίτερα άσχημο καθώς συμπίπτει με την Πρωτοχρονιά των Εβραίων. Η όλη υπόθεση πλήττει την αγορά διατραπεζικού δανεισμού.
Η σύγχυση της Wall Street είναι απόλυτα κατανοητή. Υπήρξαν αιτίες που οδήγησαν τις ΗΠΑ και την υφήλιο στην αναταραχή. Δύο στοιχεία υφίστανται που πρέπει να εξεταστούν. Το ανώτερο κόστος για τους φορολογούμενους από το σχέδιο διάσωσης έφτανε στα 700 δισ. δολάρια. Οι απώλειες από την κεφαλαιοποίηση του S&P 500 τη Δευτέρα άγγιξαν τα 930 δισ. δολάρια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των απωλειών θα το πληρώσουν οι φορολογούμενοι. Ως εκ τούτου, εκείνοι έχουν περισσότερους λόγους για να στηρίξουν την ψήφιση του σχεδίου διάσωσης και όχι αυτοί που καλούνται να το ψηφίσουν.
(πηγή: FT.com - Euro2day)