Ούτως η από μακρού ελλείπουσα εγγύησις ασφαλείας της Κύπρου εδόθη από τον εκπρόσωπο της ΕΕ και έκοψε την όρεξη των Τούρκων για περαιτέρω κατάληψη του υπολοίπου εδάφους της νήσου, όπου στα Κατεχόμενα διατηρούν στρατόν 40.000 ανδρών και πολλά τεθωρακισμένα. Η τυχόν επέκταση της Τουρκικής εισβολής θα συναντήσει την αντίθεση των άλλων 26 κρατών της ΕΕ.
Εάν, μάλιστα, η Ελληνοκυπριακή ηγεσία είχε αναζητήσει συμμαχικές εγγυήσεις προ της Νατοϊκής εισβολής του 1974 και όχι των τριών δυνάμεων - Βρεταννίας, Τουρκίας και Ελλάδος - που υπέγραψαν το 1955 τις συμφωνίες του Λονδίνου - Ζυρίχης, η Κύπρος θα ήταν σήμερα ακεραία κι ίσως ενωμένη με την Ελλάδα. Αλλά δεν το ήθελε ο Μακάριος…Ο μοιραίος αυτός τύπος που ευθύνεται μεγάλως δια την καταστροφή της Μεγαλονήσου.
Η ιστορία, εν τούτοις, της εντάξεως της Κύπρου στην ΕΕ το 2004 (πρώτη Μαΐου) είναι εξόχως ενδιαφέρουσα, αν και συνήθως αποσιωπάται. Γιατί άραγε;
Πρωταγωνιστής της προσχωρήσεως της Κύπρου στην ΕΕ υπήρξε ο αδικοχαμένος (σε αεροπορικό ατύχημα) υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Γιάννος Κρανιδιώτης (1947-99), ο οποίος, εν όψει της τρίτης διευρύνσεως της ΕΕ με 9 χώρες, πρώην δορυφόρους της διαλυθείσης Σοβιετικής Ενώσεως και τη Μάλτα, εσκέφθη ότι ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να συνδυασθεί η διεύρυνση με την Κυπριακή προσχώρηση εις αντάλλαγμα με την συγκατάθεση της Ελλάδος.
Γράφει σχετικώς ο διπλωμάτης, τότε πρεσβευτής της Ελλάδος στις Βρυξέλλες, Αριστείδης Αγαθοκλής: Αρχικά, «η «τράμπα» απέβλεπε την αποδοχή της Τελωνειακής Ενώσεως Τουρκίας- ΕΕ με ένταξη της Κύπρου. Στην πραγματικότητα, ο εκβιασμός – διότι περί αυτού πρόκειται πάντοτε στην Ευρωπαϊκή …διαίρεση – έγινε αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1999, διότι η αντίθετη «γραμμή» της Αγγλίας, χώρας-μέλους τότε της ΕΕ, ήταν πρώτα επίλυση του Κυπριακού κι ύστερα προσχώρηση της Κύπρου στην ΕΕ.( Γνωστός ο συγγραφέας και του Σχεδίου Αννάν, Sir David Hannay).
Το 1999, το ζήτημα του Ευρ. Συμβουλίου ήταν η αποδοχή της Τρίτης διεύρυνσης της ΕΕ κι η Ελληνική πρόταση ήταν ότι η μη επίλυση του Κυπριακού εξ αιτίας της Τουρκίας, δεν θα εμπόδιζε την προσχώρηση της Κύπρου στην ΕΕ. Το περίεργο δεν είναι ότι τον «εκβιασμό Αγαθοκλή» απεδέχθη ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης αλλ’ η επέμβαση «αγνώστων» όταν κατέστη φανερή η ευθύνη της Τουρκίας, για την μη επίλυση του Κυπριακού, ήταν εκείνη που διέσωσε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.
Δεδομένης της σημασίας της διεύρυνσης της ΕΕ για την Αμερικανική πολιτική («με μεγαλύτερο βάρος απ’ όλους τους Ευρωπαίους», βλ. σχ. σελ. 197) ήταν ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον που απέτρεψε τη αποστολή του Γάλλου προέδρου Σιράκ και του Γερμανού καγκελαρίου Σραίντερ στην Άγκυρα, να διαβεβαιώσουν τον Ετσεβήτ ότι η Κύπρος δεν επρόκειτο να εισέλθη ποτέ στην ΕΕ ως όμως είχεν ήδη αποφασισθή απ’ το Ευρ.Συμβούλιο (ΣΣ: Γνωστή η παλιανθρωπιά της τότε Ευρωπαϊκής ηγεσίας).
Εν τούτοις, η Αμερικανική επέμβαση ήταν εκείνη που επέβαλε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η οποία επιτρέπει σήμερα την …πόντιση ηλεκτροφόρου καλωδίου που συνδέει Ισραήλ, Κύπρον και Ελλάδα στη επαφή της ΑΟΖ των δύο χωρών (παρά το Καστελλόριζο) με διαβεβαίωση της ΕΕ ότι δεν πτοείται από τις απειλές Φιντάν.
Ενίοτε τα γεγονότα υπερβαίνουν νομοτελειακώς τις αντίθετες πολιτικές αποφάσεις.