Προειδοποίησε για τις παρασκηνιακές , ιδιωτικού χαρακτήρα μεθοδεύσεις στα εθνικά θέματα με την ανοχή του επίσημου πολιτικού συστήματος που στη τελική μπορεί να οδηγήσει και σε μια Χάγη προαποφασισμένων παραχωρήσεων με αόριστες διατυπώσεις σε ένα συνυποσχετικό. Αναφέρθηκε στις θεαματικές αλλαγές σε παγκόσμια διάσταση που ιχνηλατούν ένα κόσμο δυστοπίας για τους πολλούς, όμως όπως είπε στο υπαρξιακό ζήτημα των κοινωνιών, η ελπίδα είναι στις ρηγματώσεις που δημιουργούνται όλο και πιο εμφατικά στη συστημική μονοφωνία, εκεί τόνισε είναι το σπέρμα για μια νέα συλλογική συνείδηση των κοινωνιών με αντίσταση στην προοπτική διαμόρφωσης μιας άλλης εναλλακτικής πρότασης που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολλών.