Ο λόγος είναι ότι οι σύγχρονες ηγεσίες (Μπάϊντεν, Μακρόν, Σόλτζ) αποδοκιμάζονται από την πλειοψηφία του λαού αλλά συνεχίζουν να νέμονται της εξουσία, χωρίς κανένα ρίσκο από εκείνα που διέτρεξε ο Ιππίας ή ο Θουκυδίδης στην ταραγμένη εποχή τους (Πελοποννησιακός πόλεμος).
Εντεύθεν κι η υπάρχουσα αντίφαση προς τις αρχές του β’ θερμοδυναμικού αξιώματος (*), το κλειστό κύκλωμα της εξουσίας να εντείνει την αστάθεια του πολιτικού συστήματος και να οδηγεί τις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες στο χάος. Πρόσφατα παραδείγματα προφέρονται πολλά: Από την συλλογική αποδοκιμασία του πολέμου του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία μέχρι την ματαίωση της προηγουμένης μαντάμ Λεπέν σε ψήφους τους Γαλλικού λαού (10 εκατομμύρια),από τις κομματικές συσπειρώσεις των παλαιών κομμάτων, υπευθύνων για την Γαλλική κρίση. Μόνον κάτοικοι των Παρισίων επιτρέπεται από τον πρόεδρο Μακρόν να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς αγώνες που αρχίζουν οσονούπω, όταν στην αρχαία Ελλάδα μετείχαν όλοι οι «Πανέλληνες» από Μιλήτου μέχρις Κρότωνος.
Την άμεση δημοκρατία των πολιτών-οπλιτών (Σπάρτη-Αθήνα),η οποία όμως δεν ανεγνώριζε τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, διεδέχθη η Μάγκνα Κάρτα στη Βρεταννία το 1215 μ.Χ. κι ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός με την Γαλλική επανάσταση το 1789 μ.Χ. Την «αρχή της πλειοψηφίας» και την αντιπροσώπευση στο Βρεταννικό κοινοβούλιο και στην Γαλλική εθνοσυνέλευση, επέβαλε όχι τόσο η αναγνώριση της «ισότητας» των πολιτών, όσον η ανάγκη διακυβερνήσεως, έναντι της αμέσου λαοκρατίας δια της βοής ή του οστρακισμού π. χ. της κήρυξης πολέμου, όχι πλέον με επικεφαλής τους πρωτεργάτες της (Βρασίδας , Κλέων) αλλά των πολιτικών ηγετών της αντιπροσωπευτικότητας (Κρόμγουελ, Δαντών).
Στη σύγχρονη εποχή, η αρχή της πλειοψηφίας διεφθάρη από τα εκλογικά συστήματα (πλειοψηφικό ισχύει ακόμη μόνο στην Βρεταννία και εν Ελβετία με τα συχνά δημοψηφίσματα). Στην Αμερική τον πρόεδρο εκλέγουν οι …εκλέκτορες των Πολιτειών κι όχι ο λαός ή ο υποψήφιος που θα πάρει τις περισσότερες ψήφους. Στην Γαλλία, το σύνταγμα του στρατηγού ΝτεΓκώλ πρόβλεπε δύο γύρους εκλογών, με συμμετοχή των δύο επικρατεστέρων στον δεύτερο αλλά επεκράτησε η συμμετοχή όλων των κομμάτων, οπότε υιοθετήθησαν οι ετερόκλητες συμμαχίες, μ’ αποτέλεσμα το πρώτο κόμμα να γίνεται …τρίτο (Λεπέν).
Αλλά τότε ελλοχεύει η ακυβερνησία, οπότε μένει μεν ο αποδοκιμασθείς πρόεδρος της δημοκρατίας Μακρόν, αν ήταν δε ο ΝτεΓκώλ θα είχε παραιτηθή αμέσως μετά την αποτυχία του στον πρώτο γύρο.
Είναι τέτοια η παραφθορά της αρχής της πλειοψηφίας που ο μειοψηφικός Γερμανός καγκελάριος ΄Ολαφ Σολτζ δεν ντράπηκε να μεμφθεί 10 εκατομμύρια των Γάλλων ψηφοφόρων της μαντάμ Λεπέν ενώ η στερημένη πάσης νομιμοποιήσεως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βάν ντερ Λάϊεν, γνωστή ως εκλεκτή της φράου Μέρκελ λογοκλόπος και αποδοκιμασθείσα υπό Γερμανικής στρατιωτικής ηγεσίας ως υπουργού Αμύνης, να καταδικάζει τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτωρος Ορμπάν που διαχειρίζεται επί εξάμηνο την Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση ενώ η Ευρώπη υποφέρει από ένα αιματώδη τριετή πόλεμο.
Στη χώρα μας για πρώτη φορά από του 1922, ο νικητής των Τούρκων στον ΄Εβρο τον Ιανουάριο του 2019 κατέληξε να διαπραγματεύεται ως ηττημένος στην Ουάσιγκτων την Ελληνική ΑΟΖ με τον Τούρκο πρόεδρο χάριν μιας εφημέρου ηρεμίας στο Αιγαίον επειδή τούτο αρέσκει στο ΝΑΤΟ. Δεν έλαβε το μήνυμα των Ευρωεκλογών αλλά προφασίσθη ότι πήρε περισσότερες ψήφους από τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης που αποδοκιμάζουν ακόμη κι οι οπαδοί τους.
Η επέλευσις του πολιτικού χάους της τρίτης Ελληνικής δημοκρατίας εμφανίζεται ευκαιριακά στις πυρκαγιές από Αττικής ως Πάτρας, στην διαφθορά των επιθεωρητών του Δήμου Αθηναίων, την οποία υπερβαίνει της Μυκόνου και στο πόρισμα της Πυροσβεστικής και Λιμενικού που άφησαν ελευθέρους τους Καζάκους της «φωτιάς στου Μπίστη» της Ύδρας, να φύγουν ανενόχλητοι κι άνευ συνεπειών. Η Εντροπία προχωρεί νομοτελειακά.
(*) Για την αποφυγή «θερμικού θανάτου» προϋποθέτει διαφορά θερμοκρασίας για την εκτέλεση έργου. Η Εντροπία κάθε κλειστού κυκλώματος αυξάνεται. Ποτέ δεν μειούται.