Τόσο η πρόσφατη Έκθεση του Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής (ΣΕΕΣ) όσο και οι μελέτες της Ε. Επιτροπής διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα είναι μία από τις πιο σπάταλες ενεργειακά χώρες της Ε. Ένωσης. Εάν μάλιστα η παρατήρηση αυτή συνδυαστεί με το γεγονός ότι η οικονομία της χώρας εξαρτάται κατά 70% από εισαγωγές ενεργειακών πρώτων υλών και προϊόντων, εύκολα καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες πληρώνουν πανάκριβα για να εισάγουν ενέργεια την οποία στην συνέχεια καταναλώνουν αλόγιστα χωρίς ουδεμία μέριμνα για το περιβάλλον ή το πορτοφόλι τους. Το δε κόστος της ενέργειας από εδώ και εμπρός θα αυξάνεται ολοένα και περισσότερο όπως ήδη συμβαίνει στις τιμές που πληρώνουμε για ηλεκτρισμό ή βενζίνη.
Ο δε κτιριακός τομέας, που ευθύνεται για το 36% της πρωτογενούς ενεργειακής κατανάλωσης, θεωρείται από τους πλέον ενεργοβόρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο 1990 – 2002 η ενεργειακή κατανάλωση του οικιακού τομέα αυξήθηκε κατά 54% ενώ η αντίστοιχη χρονικά κατανάλωση στην χώρα αυξήθηκε κατά 35%. Δικαιολογημένα το Υπουργείο Ανάπτυξης έχει δώσει μία προτεραιότητα στην αντιμετώπιση του ενεργειακού στον οικιστικό χώρο με μια σειρά προγραμμάτων και δράσεων που άλλα έχει ήδη δρομολογήσει και άλλα που πρόσφατα ανακοίνωσε (π.χ πρόγραμμα «Εξοικονομώ», εφαρμογή Οδηγίας Ε91 με τον ΚΕΝΑΚ, Πράσινα Πιστοποιητικά Κτιρίων κλπ).
Η προσπάθεια του ΥΠΑΝ για την λήψη συγκεκριμένων μέτρων μέσα στους επόμενους μήνες αναμένεται να κλιμακωθεί αφού η χώρα μας, πέρα από την αυτονόητη υποχρέωση που έχει για ενεργειακή επιβίωση σε ένα εξαιρετικά δύσκολο διεθνές περιβάλλον, οφείλει να συμβάλλει και αυτή στο στόχο της Ε.Ε για μείωση της κατανάλωσης ενέργειας κατά 9% μέχρι το έτος 2016.
Η έκθεση του ΣΕΕΣ που έχει ως θέμα «Μέτρα και Μέσα για μια Βιώσιμη και Ανταγωνιστική Ενεργειακή Πολιτική», που παρουσιάσθηκε από τον Υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρ. Φώλια την περασμένη εβδομάδα στην Βουλή, καταλήγει στη διαπίστωση αδυναμίας επίτευξης στρατηγικών στόχων αν συνεχίσει το σημερινό σπάταλο και αλόγιστο μοντέλο ενεργειακής κατανάλωσης και συμπεραίνει ότι κορυφαίο στοιχείο του σχεδιασμού και της ενεργειακής πολιτικής αποτελεί η εξοικονόμηση και η ορθολογική χρήση της ενέργειας στις διάφορες μορφές της και τομείς κατανάλωσης που οδηγεί παράλληλα σε σημαντικές μειώσεις των εκπομπών.
Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία ότι η επιτυχής εφαρμογή μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας σε όλους τους βασικούς τομείς (οικιακό, εμπορικό, μεταφορές, βιομηχανία) μπορεί να αποφέρει τεράστια οφέλη στην εθνική οικονομία αλλά και στους ίδιους τους καταναλωτές και δικαίως έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς μελετητές ως μία κρυφή πηγή ενέργειας. Όμως για να μπορέσουν να υπάρξουν απτά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου θα χρειαστεί πρωτίστως η συγκρότηση ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης, μέσω του οποίου θα τεθούν ξεκάθαροι στόχοι ανά τομέα αλλά ταυτόχρονα θα προσφέρονται κίνητρα με παράλληλη λεπτομερή ενημέρωση τόσο των επαγγελματιών, των επιχειρήσεων αλλά και των απλών καταναλωτών.