Οι προεδρικές εκλογές είναι προφανώς ένα από τα σημεία-κλειδιά, ωστόσο λίγες εβδομάδες αργότερα, τον ερχόμενο Φεβρουάριο, τα βλέμματα των δύο αντίπαλων πλευρών θα στραφούν από την Ουάσιγκτον στη Βόρεια Ντακότα. Εκεί θα εκδικαστεί μία υπόθεση που θα κρίνει το μέλλον της Greenpeace, και κατ’επέκταση ολόκληρου του περιβαλλοντικού κινήματος.
Η ιστορία ξεκινά το 2016. Εκείνη τη χρονιά— επίσης εκλογική— ένας συνασπισμός ιθαγενών Αμερικάνων από τις κοινότητες της ευρύτερης περιοχής ξεκίνησαν να διαδηλώνουν εναντίον του αγωγού πετρελαίου Dakota Access Pipeline (DAPL). Ο DAPL ξεπερνά τα 1800 χλμ. και εκτείνεται από τη Βόρεια Ντακότα, στη Νότια Ντακότα, στην Αϊόβα, και καταλήγει στο Ιλλινόϊ. Οι κοινότητες ιθαγενών θεωρούσαν ότι το αγωγός θα έπληττε τόσο τον υδροφόρο ορίζοντα των εδαφών όπου περνούσε, όσο και την πολιτιστική κληρονομία των τοπικών ιθαγενών φυλών. Μετά από μήνες κοινωνικών αναταραχών, δικαστικών αποφάσεων, και πολιτικών παρεμβάσεων, οι διαδηλωτές απομακρύνθηκαν και ο αγωγός συνέχισε κανονικά. Ωστόσο, η κατασκευάστρια του αγωγού, Energy Transfer, αποφάσισε να κινηθεί εναντίον των διαδηλωτών, στοχοποιώντας το αμερικανικό παράρτημα της Greenpeace.
Η πορεία του DAPL και οι κοντινές κοινότητες ιθαγενών. Πηγή: High Country News.
Σύμφωνα με την Energy Transfer, η Greenpeace υποκίνησε τις διαμαρτυρίες, διέσπειρε ψευδείς πληροφορίες, και οργάνωσε επιθέσεις κατά των υποδομών. Ως εκ τούτου, η Energy Transfer μήνυσε την Greenpeace για 300 εκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό που θα μπορούσε να σημάνει τη χρεωκοπία της περιβαλλοντικής οργάνωσης στις ΗΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί πως η υπόθεση απορρίφθηκε από ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ, αναγκάζοντας την Energy Transfer να στραφεί στα πολιτειακά δικαστήρια της Βόρειας Ντακότα. Με την πετρελαϊκή εταιρεία αποφασισμένη να φτάσει μέχρι τέλους, και οι δύο πλευρές πιστεύουν πως οι ένορκοι της υπόθεσης θα πεισθούν από τα επιχειρήματα της Energy Transfer.
Μολονότι το αποτέλεσμα της δίκης δεν θα επηρέαζε τα οικονομικά ή τη λειτουργία του διεθνούς σκέλους της Greenpeace, η χρεωκοπία του αμερικανικού παραρτήματος θα αποτελούσε ένα ισχυρό πλήγμα στον περιβαλλοντικό ακτιβισμό στις ΗΠΑ. Παράλληλα, θα δημιουργούσε ένα δικαστικό προηγούμενο που θα περιόριζε τις μελλοντικές δράσεις των υπόλοιπων περιβαλλοντικών ΜΚΟ. Και παρόλο που μία νίκη για την Energy Transfer θα θεωρούταν νίκη για τον πετρελαϊκό κλάδο, πολλοί άνθρωποι της αγοράς ανησυχούν ότι θα αποδεικνυόταν πύρρειος. Αυτό γιατί παρά τις προσπάθειες των εταιρειών ορυκτών καυσίμων να “καθαρίσουν” το κοινωνικό προφίλ τους, υιοθετώντας μία εικόνα πιο φιλική προς το περιβάλλον, η δίκη αυτή θα καταδείκνυε την εκδικητικότητα των πετρελαϊκών κολοσσών έναντι των ακτιβιστών.