Στην πρώτη περίπτωση ανήκουν τα χωρικά ύδατα (ΧΥ) μήκους 12 μιλίων κι ο εναέριος χώρος. Στην δευτέρα, η νομισματική ανεξαρτησία που εκχωρήθη στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δια της υιοθετήσεως του ευρώ, ως νομίσματος της Ελλάδος το 2002.
Οι Τουρκικές αξιώσεις, για ΧΥ της Ελλάδος στα 6 μίλια, απορρίπτονται ασυζητητί κι η Ελληνική κυριαρχία των νήσων εντός των ΧΥ, ανεξαρτήτως μεγέθους, όπως κι η άμυνα των (αποστρατικοποίηση) δεν αποτελούν θέματα διαπραγματεύσεως. Είναι διεθνώς αναγνωριζόμενα δικαιώματα που αν παραβιαστούν σημαίνει ένοπλη συμπλοκή. Στα Ίμια εφηρμόσθη καταχρηστικώς, η απόσυρση των στρατιωτών και της σημαίας ενώ η ουδετεροποίηση τους («γκριζάρισμα» τηλεολεκτικώς) έγινε για να αποφευχθεί σύγκρουση Ελλάδος και Τουρκίας . Με την παρέμβαση των Αμερικανών και υπό συνθήκας οιονεί «ψυχρού πολέμου» μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Όσοι εκτιμούν σήμερα ότι οι θέσεις της Ελλάδος στην Νοεμβριανή συνάντηση Γεραπετρίτη και Φιντάν είναι «μαξιμαλιστικές» και ότι με τον «διάλογοείναι δυνατόν να «παρεκκλίνουν» από το Διεθνές Δίκαιον «προκειμένου να επέλθει αμοιβαίος συμβιβασμός»(Sic) σφάλλουν ασυγχώρητα.
Τέτοιος πλεονασμός δεν υπάρχει διότι η Ελλάς δεν ζητεί αμοιβαίως να περιορίσει την Τουρκία, της οποίας τα κυριαρχικά δικαιώματα είναι δεδομένα από την Συνθήκη της Λωζάννης (3 μίλια από τις Ασιατικές ακτές) κι από το διεθνές εθιμικό δίκαιον.
Το μόνον που απομένει να καθορισθεί είναι το εύρος της υφαλοκρηπίδος, η έκταση της ΑΟΖ καιτης γειτνιαζούσης θαλάσσης 24 μιλίων κι’όπου αυτή δεν περιορίζεται από την «μέση γραμμή», επεκτείνεται μέχρις 200 μιλίων, έως ότου συναντήσει αντίστοιχα δικαιώματα τρίτων χωρών (πχ. Κύπρου, της Αιγύπτου ή της Λιβύης).
Ματαιοφρονεί συνεπώς η Τουρκική εφημερίς «Τζουμχουριέτ» που ως φερέφωνο του ΥΠΕΞ της Αγκύρας, προβάλλει αντίθετες απόψεις ή απλώς υποκρίνεται τον βλάκα.
Η Ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει τα θέματα εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης ή του Αμβούργου όπως θέλει η Τουρκία. Πρώτον διότι αμφότερα, κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα είναι ανεκδίκητα, δεύτερον υπόκεινται στην αρμοδιότητα του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου στο Λουξεμβούργο , αφού η Ελλάς είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και τρίτον και σημαντικότερο, δεν μπορεί να τα περάσει από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.Θα πέσει.
Όσοι υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν να προχωρήσει η διαπραγμάτευση στη γραμμή της «Τζουμχουριέτ», απλώς πλανώνται πλάνην μεγάλη. Αυτά που πιστεύουν γίνονται μόνον σε περίπτωση ήττας της Ελλάδος σ’ έναν πόλεμο με την Τουρκία αλλ’ ακόμη δεν φθάσαμε στο σημείον αυτό.
Υπάρχουν κι οι Έλληνες που δεν φείδονται της ζωής και της ευημερίας των για την προάσπιση της πατρίδος. Όπως οι Υδραίοι καραβοκύρηδες, που αν κι ευνοημένοι από την Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (*), μετέσχον του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνος το 1821 και συνέβαλαν δραστηρίως στην διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκατόν χρόνια μετά ,ο Ελληνικός στρατός έφθασε έως τον Σαγγάριον.
(*) Απέκτησαν το δικαίωμα να αναρτούν στα εμπορικά των πλοία τη Ρωσική σημαία, όταν διήρχοντο από τα Δαρδανέλια, παρ’ ότι τα Υδραϊκά πλοία ήσαν εξοπλισμένα.