Ο στόχος χρηματοδότησης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες για τις απώλειες και ζημίες από την κλιματική κρίση είναι μόλις 300 δισ. δολάρια ως το 2035, τα οποία είναι πολύ λίγα και θα έρθουν πολύ αργά χωρίς καμία εγγύηση ότι οι συγκεκριμένοι πόροι θα διατεθούν με τη μορφή επιχορηγήσεων και όχι δανείων, κάτι που οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν σοβαρά ανάγκη. Στο τελικό κείμενο της απόφασης δεν έγινε καμία αναφορά για την απαραίτητη ανάγκη να πληρώσουν οι μεγάλοι ρυπαντές, ιδίως οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων που ευθύνονται για την επιδείνωση της κλιματικής κατάρρευσης. Παράλληλα, καμία πρόοδος δεν επιτεύχθηκε σχετικά με τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης και την αναγκαία μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα. Ωστόσο, ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι η απόφαση της COP28 για τη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα δεν ανατράπηκε, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι λομπίστες εταιριών ορυκτών καυσίμων είχαν πλημμυρίσει τις αίθουσες και τους διαδρόμους της διάσκεψης στο Αζερμπαϊτζάν.
Επιπλέον, ο μηχανισμός εμπορίου άνθρακα που συμφωνήθηκε στην COP29 δεν αποτελεί ουσιαστική λύση, αντίθετα θα δώσει παράταση ζωής στη ρυπογόνο βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, που αντί για μείωση των εκπομπών της θα μπορεί απλά να τις αντισταθμίσει.
Ο Jasper Inventor, επικεφαλής της αντιπροσωπείας της διεθνούς Greenpeace στην COP29, δήλωσε: “Ο συμφωνημένος οικονομικός στόχος είναι ξεκάθαρα ανεπαρκής και επισκιάζεται από το επίπεδο της απελπισίας και την κλίμακα της απαιτούμενης δράσης. Οι διαπραγματεύσεις είχαν “μπλοκαδόρους” που εμπόδιζαν κάθε αλλαγή, προτού επιτευχθεί μια αδύναμη συμφωνία στο παρά πέντε.
Ο κόσμος έχει βαρεθεί, έχει απογοητευτεί, αλλά θα επιμείνουμε και θα αντισταθούμε γιατί είναι ένας αγώνας που αφορά το μέλλον μας. Δεν θα τα παρατήσουμε. Καθώς κοιτάμε προς την COP30, πρέπει να κρατήσουμε την ελπίδα ζωντανή.”
Ο Κωστής Γριμάνης, υπεύθυνος εκστρατείας για το κλίμα και την ενέργεια στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace, είπε: “Το μήνυμα της φετινής COP και η συμφωνία που επετεύχθη για τον συλλογικό χρηματοδοτικό στόχο για τις απώλειες και ζημίες όχι μόνο προδίδει την κλιματική δικαιοσύνη, αλλά γελοιοποιεί την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Τα ίδια έθνη που έχτισαν τον πλούτο τους πάνω στα ορυκτά καύσιμα προσφέρουν τώρα ψίχουλα, ενώ περιμένουν από τα πιο ευάλωτα κράτη να επωμιστούν το βάρος τρισεκατομμυρίων δολαρίων των ιστορικών εκπομπών τους. Μεσούσης της επιδείνωσης των τροπικών κυκλώνων, των πυρκαγιών ρεκόρ, της ιστορικής ξηρασίας και της πρωτοφανούς αύξησης της θερμοκρασίας των ωκεανών, το παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα είναι πιο αποφασισμένο από ποτέ. Η προθεσμία του επόμενου έτους για τα σχέδια δράσης για το κλίμα του 2035 πρέπει να αποτελέσει το σημείο καμπής στον αγώνα μας για το κλίμα, ώστε να επιτύχουμε μια ελπιδοφόρο επέτειο της συμφωνίας του Παρισιού.”