Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας απήντησε στους διαμαρτυρομένους Δήμους της περιοχής , ότι περίπου «δεν τρέχει τίποτα» και συνεχίζει να μην λαμβάνει μέτρα για την συμμόρφωση του διεθνούς αεροδρομίου.
Οι αγρότες εξ άλλου της (πρώην) καλλιεργημένης γης των Μεσογείων διαμαρτύρονται ότι όταν το «βιολογικό κέντρο λυμάτων» του αεροδρομίου των Σπάτων πλημμυρίζει από όμβρια ύδατα, υπερχειλίζει και μολύνει το έδαφος με αποτέλεσμα την καταστροφή της παραγωγής – όσης τέλος πάντων έχει απομείνει από την επιλογή κατασκευής του μοναδικού πολιτικού αεροδρομίου των Αθηνών στα Σπάτα.
Η αφύπνιση του υπουργείου Υγείας επιβάλλεται όσον αφορά στην προστασία της υγείας των κατοίκων όχι μόνο των Μεσογείων αλλά και του λεκανοπεδίου των Αθηνών από τις συνεχείς απογειώσεις αεροπλάνων καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας (και νύκτας) δια μέσου και υπεράνω του διάσελου Πάρνηθος και Πεντέλης, δια την εξοικονόμηση καυσίμων με απόρριψη των καταλοίπων καύσεως, κυριολεκτικώς επί της κεφαλής (και των πνευμόνων) των κατοίκων της δυτικής Αττικής, όπου είχε γεννηθεί ο μέγας τραγωδός Αισχύλος-που να ήξευρε τις νεώτερες τραγωδίες των «Καρβουνιάρηδων» (οι Αχαρνείς κατά τον Αριστοφάνη).
Η επιλογή των Σπάτων για το νέο αεροδρόμιο των Αθηνών υπήρξε ατυχής και αποτέλεσμα εσφαλμένων εισηγήσεων προς τότε πρωθυπουργόν .Αντί της Μακρονήσου που είχε προτείνει ο Δοξιάδης ή και της Τανάγρας που είχε αυτοκινητόδρομο και τραίνο «έτοιμα» προς χρήσιν, θυσιάσθησαν τα «Μεσόγεια» από αστόχαστους και κερδοσκόπουςτης μόνης, αγροτικής Αττικής και τηςαπαλλαγμένηςαπό την αστυφιλική μανία των μεταπολεμικών αγροίκων που κυβέρνησαν – τύχη κακή – την χώρα μας.
Σήμερα απλώς πληρώνομε το τίμημα της τότε απερισκεψίας υπό την μορφή ηχορυπάνσεως και μολύνσεως του Αττικού φυσικού περιβάλλοντος. Επιβάλλεται όθεν η κατασκευή νέου αεροδρομίου στην Μακρόνησο. Των Σπάτων έχει κορεσθή όπως κι η Αττική Οδός.
Ας φανούμε κάποτε Προμηθείς διότι δεν νοείται μια πρωτεύουσα 5 εκατομμυρίων κατοίκων όπως «αι Αθήναι» να έχει μόνον ένα διεθνές αεροδρόμιον . Κάτι να συμβεί θ’ αποκοπεί η χώρα από τον πολιτισμένο κόσμο. Αντί να κτίζουμε ουρανοξύστες στο Ελληνικό ή «τρεις ορόφους» στα βόρεια και νότια προάστια των Αθηνών, ας αναθέσουμε στο διεθνές κεφάλαιο, να κάνει μία χρειαζούμενη κι αποδοτική επένδυση στην χώρα.
Χωρίς «Σπατόσημο» που το πληρώνουμε ακόμη αν και γύρισε «Μπούμεραγκ» (επιστρεφόμενο βέλος) επί των «νεοαθηναίων».