τη χρήση του νερού και τα δικαιώματα των LGBTQ (αν και το τελευταίο είναι άσχετο με το περιβάλλον). Δεκάδες ακόμη συνεδρίες λαμβάνουν χώρα εκτός της επίσημης εκδήλωσης του WEF.
Γιατί; Ένας λόγος είναι ότι η υποχώρηση της Αμερικής δημιουργεί την ευκαιρία σε χώρες όπως η Κίνα να αναλάβουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στον τομέα της πράσινης ενέργειας, τόσο για εμπορικούς λόγους όσο και για οτιδήποτε άλλο (το Πεκίνο κυριαρχεί σε τομείς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η παραγωγή ηλιακών κυψελών). Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη το θέμα έχει πλέον ενσωματωθεί βαθιά στην εταιρική κουλτούρα, καθώς και στην πολιτική ταυτότητα της ηπείρου (εξαιρουμένης της ακροδεξιάς). Συνεπώς, οι παγκόσμιες εταιρείες με αποτύπωμα στην Ευρώπη πρέπει να το αποδεχθούν σε κάποιο βαθμό.
Ωστόσο, μια άλλη ισχυρή εξήγηση μπορεί να δει κανείς στην ετήσια έρευνα του World Economic Forum σχετικά με τους διαφαινόμενους κινδύνους που διεξάγεται μεταξύ των μελών του, τα οποία προέρχονται κυρίως από τη C-suite, τον κόσμο της χάραξης πολιτικής και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Τα προηγούμενα χρόνια σε αυτόν τον πίνακα κυριαρχούσαν οι ανησυχίες για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, τον πληθωρισμό, το χρέος και τις πανδημίες. Αλλά φέτος, οι τέσσερις κορυφαίοι κίνδυνοι που βλέπουν τα μέλη του WEF σε ορίζοντα 10ετίας είναι (κατά σειρά): «Ακραία καιρικά φαινόμενα», “Κρίσιμες αλλαγές στα γήινα συστήματα”, “Απώλεια της βιοποικιλότητας και κατάρρευση των οικοσυστημάτων” και “Έλλειψη φυσικών πόρων” - ξεπερνώντας κινδύνους όπως η “κυβερνοκατασκοπεία και ο πόλεμος” ή οι “κοινωνικές συγκρούσεις”. Σε ορίζοντα διετίας, τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» κατατάσσονται στη δεύτερη θέση, ξεπερνώντας μόνο την «παραπληροφόρηση».
Αυτό είναι ένα πολύ εντυπωσιακό εύρημα, δεδομένου ότι η εν λόγω έρευνα διεξήχθη στα τέλη του περασμένου έτους, πριν από τις πυρκαγιές στο Λος Άντζελες. Και αναδεικνύει ένα βασικό σημείο: παρά την πολιτική ρητορική του Τραμπ, τα περισσότερα στελέχη της C-suite και οι επενδυτές βλέπουν τις απειλές της κλιματικής αλλαγής και γνωρίζουν ότι αυτό θα τους αναγκάσει να αναλάβουν δράση στο μέλλον.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τους αρέσει η θέσπιση κανόνων που εκπορεύονται από την Ευρώπη, ή ότι είναι έτοιμοι να ξαναδεχτούν τον (πλέον ευρέως περιφρονημένο) όρο «ESG», ή ότι είναι πρόθυμοι να θεωρήσουν τον εταιρικό κόσμο ως την κύρια λύση σε αυτές τις απειλές. Ωστόσο, σημαίνει ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις προωθούν αθόρυβα τα σχέδια ενεργειακής μετάβασης, σε κάποια μορφή, και χρειάζονται επειγόντως καθοδήγηση σχετικά με το πού βαδίζει ο τομέας στη συνέχεια. Εξ ου και η ατζέντα του WEF.
Το μόνο μειονέκτημα; Τα θέματα του κλίματος υπερτερούν πλέον των συζητήσεων σχετικά με τους πανδημικούς και ιατρικούς κινδύνους στη φετινή ατζέντα, καθώς η Covid-19 χάνεται από το προσκήνιο. Η παγκόσμια ελίτ, όπως φαίνεται, έχει κοντή μνήμη.