απασχολήσεως των συνταξιούχων θα έχουν προσαύξηση της σύνταξής Ο,77% του μισθού» με την τροποποίηση του κεφαλικού φόρου. Σωθήκανε οι συνταξιούχοι! Το ζήτημα δεν είναι αυτό αλλά η συνέχιση της «εισφοράς αλληλεγγύης» που επέβαλε ο μακαρίτης Βόλφγκανγκ Σόημπλε όταν δάμαζε τον «Γιάνη» (μ’ ένα Νι) με το τρίτο Μνημόνιο το 2015, με την απειλή ότι αν δεν γίνει δεκτό τότε «τελειώνουν όλα» (isheover) κι η Ελλάς βγαίνει από την Ευρωζώνη – δι’ ό,τι αυτό σήμαινε για την κυβέρνηση Τσίπρα, που βεβαίως έκανε κυβίστηση, ακύρωσε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και απεδέχθη όλους τους …τιμωρητικούς όρους του παρατύπου Γιούρογκρουπ.
Η εισφορά αλληλεγγύης ήταν ένα τραυματικό κατάλοιπο των Γερμανών μετά τον πόλεμο όταν ο πρώτος καγκελάριος μετά τον Χίτλερ, ο δήμαρχος του Ανοβέρου Κόνραντ Αντενάουερ επέβαλε στους εργαζομένους την υποχρέωση να εισφέρουν ένα μεροκάματο από την εβδομαδιαία απασχόληση τους ως κοινωνική «αλληλεγγύη» για την ανασυγκρότηση της Γερμανικής οικονομίας μετά το πόλεμο. Δεν είχε καμία σχέση η ΕΑ με την κρίση της Ελληνικής οικονομίας που κατά τον Σόημπλε οφείλετο στους «Έλληνες πολιτικούς που είχαν αποτύχει να προβούν εγκαίρως σε μεταρρυθμίσεις, είχαν κάνει αλχημείες κατά την ένταξη της χώρας στο ευρώ και είχαν προκρίνει, τέλος, την κάλυψη μιας ζωής επί πιστώσει»!(*)
Οι αλήθειες αυτές όμως ήταν άσχετες με την εισφορά αλληλεγγύης των απασχολουμένων συνταξιούχων που ήσαν ολίγοι και δεν απέδιδαν παρά ψιχία για την κάλυψη του Ελληνικού συνταξιοδοτικού χρέους που ο καθηγητής Γιώργος Μπήτρος υπολογίζει σε 350 δισ. ευρώ. (**). Ήταν απλώς άλλη μία τι-μωρία των μνημονισαρίων από τις πολλές που επέβαλαν ασκόπως την εποχή της χρηματοπιστωτικής κρίσεως της χώρας μας τα έτη 2010-16.
Η ΕΑ επί των συνταξιούχων είναι φόρος επί φόρου και κατά τούτο απαράδεκτος και πρέπει να καταργηθεί. Στις ΗΠΑ, οι απασχολούμενοι συνταξιούχοι προσθέτουν τις εργασιακές αμοιβές του στις συντάξεις τους και φορολογούνται κατά την κλίμακα , χωρίς 10% παρακράτηση της συντάξεως, εισφορά ΕΦΚΑ και σπαζοκεφαλικές διατυπώσεις, παρ’ ημίν.
Αντί η κυβέρνηση να απορεί γιατί «χάλασε το ελατήριο» ανόδου του ΑΕΠ μετά την επιδημία του Κινεζοϊού (και κατά της CIA) και το ΑΕΠ καθηλώθη στον ρυθμό αυξήσεως 2% και κάτι ψηλά, ενώ έπρεπε να είναι άνω του 5% ετησίως, με έμφαση στις μεγάλες επενδύσεις του ιδιωτικού και δημοσίου τομέως (πχ. σε πυρηνικό εργοστάσιο ηλεκτρισμού) κι όχι στην βελτίωση της απασχολήσεως, που αφήνει ακόμη άνεργο το 9% του εργατικού δυναμικού.
Για ν’ αυξηθεί το εισόδημα των εργαζομένων και κατ’ επέκταση το ΑΕΠ πρέπει όχι μόνο να καταργηθεί ΕΑ αλλά και να επιμηκυνθούν τα κλιμάκια του φόρου εισοδήματος που είναι σήμερα 43% για εισοδήματα εξ εργασίας από 35.000 ευρώ ετησίως κι άνω και εμποδίζει την εργατική αποταμίευση υπέρ των «πλεονασμάτων» αλληλεγγύης του Χατζηδάκη 9 δισ. ευρώ το 2024.
(*) «WOLFGAN GSCHΑOUEBLE H ζωή μου στην πολιτική». Εκδ. Κλειδάριθμος ,2024. Σελ. 716.
(**) ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ , υπό Γεωργίου Κ. Μπήτρου. Εκδ. Επίκεντρο, 2024 σελ.329.