Της σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα σε κοινωνία, θεσμούς και πολιτικό σύστημα. Την επίσης βουβή, και βαθιά διαβρωτική, απώλεια της πίστης των ανθρώπων στο Κράτος Δικαίου.
Οι μόνοι θεσμοί που παρουσιάζουν θετικό ισοζύγιο στην εμπιστοσύνη των πολιτών είναι η οικογένεια, οι ένοπλες δυνάμεις και τα πανεπιστήμια. Ο δείκτης εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση είναι στο -54, προς το Κοινοβούλιο στο -52, προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο -66, προς τα συνδικάτα στο -65, ενώ συνολικά προς τα πολιτικά κόμματα ο δείκτης εμπιστοσύνης βυθίζεται στο -71.
Από τις βασικές διαστάσεις του κράτους δικαίου, καμία δεν εμφανίζει θετικό ισοζύγιο απαντήσεων στο ερώτημα εάν διασφαλίζεται στη χώρα μας σήμερα. Ο έλεγχος της εξουσίας και η λογοδοσία στους πολίτες έχει αρνητικό ισοζύγιο -59. Ο αντίστοιχος δείκτης για την ισότητα ευκαιριών για όλους είναι στο -47 και η αντικειμενικότητα και αμεροληψία της Δικαιοσύνης στο -46.
Οι πολίτες χαρακτηρίζουν, επίσης, με υψηλά ποσοστά τη Δικαιοσύνη ως αργή και πολιτικά ελεγχόμενη, ενώ μόνο ένα 27% θεωρεί ότι είναι πολύ ή αρκετά ανεξάρτητη.
Η έρευνα αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο καθρέφτης των δρόμων. Του σιωπηλού θυμού, της απαίτησης για δικαιοσύνη, της απόρριψης της πολιτικής υποκρισίας που έδειξαν τα μαζικά συλλαλητήρια για τα Τέμπη. Είναι ο συναγερμός ενός σημείου καμπής που δεν είναι σίγουρο πως έχει αναστροφή.
(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")