Tελικά απεδείχθη και στην πράξη ότι η οικονομία ήταν αυτή που έδωσε την προεδρία στον Μπαράκ Ομπάμα, καταρρίπτοντας έτσι τον μύθο ότι τα συντηρητικά κόμματα είναι περισσότερο αποτελεσματικά στη διαχείριση των οικονομικών σε σχέση με τα κεντροαριστερά, τα οποία θεωρητικά επικεντρώνονται στη διασφάλιση κοινωνικής δικαιοσύνης, με αποτέλεσμα να αυξάνουν τις δαπάνες και να δημιουργούν ελλείμματα και χρέη. Ο πλέον συντηρητικός Αμερικανός πρόεδρος των τελευταίων ετών αποχωρεί σε δύο μήνες από την εξουσία, αφήνοντας πίσω του μια οικονομία σε βαθιά κρίση, με τεράστιο έλλειμμα και ένα απίστευτο δημόσιο χρέος που ξεπερνά τα 10 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Το 1992 ο Μπιλ Κλίντον εξελέγη πρόεδρος με το σύνθημα «it’s the economy stupid». Για δεύτερη φορά, λοιπόν, τα τελευταία 16 χρόνια ένας Δημοκρατικός υποψήφιος κερδίζει χάρη στην αποδοχή του οικονομικού του μηνύματος. Η έκταση της νίκης του Ομπάμα, που εξασφάλισε το 52% της λαϊκής ψήφου, είναι πολύ ευρύτερη από αυτήν του Μπιλ Κλίντον το 1992 που είχε λάβει μόλις το 43% (τα ποσοστά ήταν χαμηλότερα λόγω της τρίτης υποψηφιότητας του Ρος Περό) και οπλίζει τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο με τη δυνατότητα να εφαρμόσει ανενόχλητος την πολιτική του. Εχει, δε, το επιπλέον πλεονέκτημα μιας ευρείας πλειοψηφίας στη Γερουσία και τη Βουλή, κάτι που επίσης δεν διέθετε ο Κλίντον.
Εχοντας γράψει ιστορία ως ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ομπάμα καλείται τώρα να διαχειρισθεί την οικονομία, ανακοινώνοντας με σαφήνεια τις προθέσεις του, καταθέτοντας τις άμεσες προτεραιότητές του και αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες στο εσωτερικό, αλλά και διεθνώς ώστε να εξασφαλίσει τη συναίνεση των εταίρων της Αμερικής, τουλάχιστον των σημαντικότερων εξ αυτών όπως είναι οι χώρες που ανήκουν στο G-8 και το G-20. Η παγκόσμια οικονομία διψάει για μια Αμερική που αντιλαμβάνεται μεν ότι είναι η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, αλλά ξέρει τα όριά της στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο και δεν κινείται αλαζονικά και αυτόνομα, αλλά συνεργάζεται και αναζητεί κοινές λύσεις. Αυτή είναι η φιλοσοφία του νέου προέδρου και είναι βέβαιο ότι θα την κάνει πράξη.
Ο Μπαράκ Ομπάμα καλείται να εφαρμόσει στο εσωτερικό την περισσότερο προοδευτική οικονομική πολιτική που υποσχέθηκε, η οποία θα ενισχύει την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα που πλήττονται από την οικονομική κρίση, αλλά ταυτόχρονα θα διατηρεί την εμπιστοσύνη των αγορών.
Κατά την έξοδό τους από τα εκλογικά κέντρα, το 62% των ψηφοφόρων δήλωσε ότι η κατάσταση της οικονομίας ήταν το σημαντικότερο ζήτημα που επηρέασε την ψήφο τους, και μόλις το 10% είπε την τρομοκρατία και άλλα θέματα. Πριν από δύο μήνες, πριν ξεσπάσει η κρίση, ο Τζον Μακέιν είχε περάσει μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Τότε οι περισσότεροι Αμερικανοί χαρακτήριζαν ως σημαντικότερα ζητήματα τον πόλεμο στο Ιράκ, την έλλειψη ιατρικής ασφάλισης, την τρομοκρατία και την παράνομη μετανάστευση. Σήμερα όλοι δηλώνουν ότι είναι η οικονομία. Η πρόκληση για τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο είναι σαφής.
(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 06/11/2008)