Παράλληλα, η προσέγγιση ευρωπαϊκών χωρών με την Τουρκία δημιουργεί ανησυχίες και για τη στάση της Ε.Ε.
Σε αυτό το περιβάλλον είναι χρήσιμο να επιβεβαιώνουμε τα στρατηγικά μας συμφέροντα. Σήμερα οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις έχουν φτάσει σε ιστορικά υψηλά, με αιχμή την αμυντική συνεργασία. Η συνακόλουθη στρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας έχει οφέλη και για τη χώρα μας αλλά και για την περιφερειακή σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και πέρα από αυτήν. Ακόμη και σε ένα σενάριο αποχώρησης αμερικανικών στρατευμάτων από την Ευρώπη, η Ελλάδα θα παραμείνει πολύτιμος σύμμαχος για την αμερικανική προβολή ισχύος στην ευρύτερη περιοχή.
Βεβαίως, η Ελλάδα έχει τον δικό της πολλαπλασιαστή ισχύος στις ΗΠΑ, που δεν είναι άλλος από τη διασπορά της, με ιστορικούς δεσμούς που προωθούν τις διμερείς σχέσεις στις δύο χώρες και αποτελούν μία πολύτιμη βάση δημόσιας διπλωματίας, που υποστηρίζει από πολιτιστικές ανταλλαγές μέχρι ακαδημαϊκές και επιχειρηματικές συνεργασίες. Αντίστοιχα, οι οικονομικές σχέσεις έχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης σε τομείς όπως η ενέργεια, η υψηλή τεχνολογία και η νεοφυής επιχειρηματικότητα. Με τον τουρισμό στα ύψη και την οικονομία πίσω στην επενδυτική βαθμίδα, οι συνθήκες είναι πρόσφορες για αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες, ακόμη και σε καιρό εμπορικού πολέμου. Ολα αυτά αποτελούν τα δυνατά χαρτιά των διμερών σχέσεων, που διαμορφώνουν ένα θετικό κλίμα για τη διαμόρφωση και της υψηλής πολιτικής.
Την ίδια στιγμή, με τη δέσμευσή της στο ευρώ και με τις εποικοδομητικές παρεμβάσεις της πολιτικής, η Ελλάδα έχει κερδίσει μια θέση στον πυρήνα της Ε.Ε., που δεν έχει την πολυτέλεια να απεμπολήσει, καθώς η οικονομική της σταθερότητα εξαρτάται από αυτή. Το ίδιο και στα θέματα της ασφάλειας, όπου η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών είναι απαραίτητη για την αποτροπή διχαστικών τάσεων που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την ευρωπαϊκή ενότητα. Η Ελλάδα όμως πρέπει να συμμετάσχει στην προσπάθεια εξεύρεσης συναινέσεων και για έναν πολύ πρακτικό λόγο: ώστε να έχει τη δυνατότητα να θέσει τους όρους που θα διασφαλίζουν και τη δική της ασφάλεια έναντι της Τουρκίας. Αντίστοιχα, η υποστήριξη στην Ουκρανία παραμένει ζήτημα διεθνούς δικαίου, παρόμοιο με τη στήριξη της Κύπρου για μια λύση σύμφωνη με τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Αντί λοιπόν να θέτουμε ψευτοδιλήμματα περί επιλογής μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε., η στρατηγική κατεύθυνση για την Ελλάδα είναι μία: να αξιοποιήσουμε τις προνομιακές μας σχέσεις και με τις δύο.
* Η κ. Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow στο Atlantic Council και ερευνήτρια Εξωτερικού στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")