«Παραχωρήσεις στο κράτος δικαίου και στις πολιτικές ελευθερίες δεν είναι δυνατόν να γίνουν ανεκτές», τόνισε ο κ. Μαρινάκης, συνδέοντας την πορεία των συνομιλιών που αφορούν στην εξομάλυνση των σχέσεων των δύο κρατών με την πολιτική τάξη πραγμάτων, που θεωρεί ότι ισχύει στην Τουρκία.
Είχαν περάσει λίγα χρόνια μόνον από την εισβολή των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο και την πτώση της οικτρής δικτατορίας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, όταν το 1980 ο στρατηγός Κενάν Εβρέν ανέτρεψε με πραξικόπημα τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ.
Οι σχέσεις Αθηνών – Αγκύρας ήταν σε κρισιμότατη φάση. Το λαϊκό αίσθημα στην Ελλάδα σε υπερδιέγερση. Παρά ταύτα ο τότε υπουργός Αμύνης Ευάγγελος Αβέρωφ δεν δίστασε να πει ότι ο Κενάν Εβρέν ήταν ένας «σώφρων» στρατηγός. Και να σκεφθεί κανείς πως ο Αβέρωφ ως υπουργός είχε εισηγηθεί και έθεσε σε εφαρμογή την πολιτική εξοπλισμού των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου. Αλλες οι εποχές εκείνες και διαφορετικός ο τρόπος διαμορφώσεως και ασκήσεως της εξωτερικής πολιτικής, που ουδέποτε διασυνδεόταν με τις εσωτερικές πολιτικές μεταβολές στην Αγκυρα.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ενδεχομένως λόγους για τους οποίους θεωρούσε ότι δεν θα ήταν σκόπιμο να πραγματοποιηθεί στην παρούσα συγκυρία μία συνάντηση με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το θέμα θα μπορούσε κάλλιστα να είχε ρυθμισθεί σιωπηρώς διά της διπλωματικής οδού. Ούτως ή άλλως, η σύγκλιση του συμβουλίου είχε ορισθεί για τον Ιανουάριο και αναβλήθηκε.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε διά του κ. Μαρινάκη να επικρίνει τον κ. Ερντογάν και την πολιτική τάξη πραγμάτων στη γείτονα Τουρκία, υποστηρίζοντας τον κ. Εκρέμ Ιμάμογλου. Και ενώ αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας, η Αθήνα και η Αγκυρα αναμένουν νεύμα ευμενείας από την Ουάσιγκτον, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ να σκορπά προς το παρόν χαμόγελα και προς τις δύο πλευρές.
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)