Ευσεβής πόθος των κερδοσκόπων ή μήπως μία αποκαλυπτομένη σιγά-σιγά πραγματικότητα; Ιδού η απορία.
Μετά από μακρά περίοδο στασιμότητας , ο χρυσός άρχισε στις αρχές του έτους , να συγκινεί τους επενδυτές καθώς η τιμή του στην Νέα Υόρκη υπερέβαινε την αντίστοιχη στο Λονδίνο - το παραδοσιακό κέντρο διαπραγματεύσεως του κιτρίνου μετάλλου.
Εκατοντάδες τόνοι μετεφέρθησαν από την Βρεταννία, Ελβετία και Γερμανία στην Αμερική λόγω του παραδόξου arbitrage. Που προκάλεσε εκτόξευση του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ τον περασμένο μήνα Φεβρουάριο.
Νομισματικώς, όμως, η εικόνα αλλάζει αλλ’ αυτό είναι «μία άλλη ιστορία» που θα έλεγε ο Κίπλινγκ. Η Αμερική προσελκύει κεφάλαια.
Ο συνδυασμός διαφόρων παραγόντων (οι ταρίφφες του Τράμπ, η απειλουμένη ύφεση στην Αμερικανική οικονομία, η προσδοκώμενη μείωση των επιτοκίων και, κυρίως, η ανάληψη κερδών από τα ψηφιακά νομίσματα, που κατρακύλησαν) προκάλεσαν αύξηση της κερδοσκοπικής ζητήσεως του χρυσού, με αποτέλεσμα την ζωηρά ανατίμηση.
Ο χρυσός και γενικώς τα πολύτιμα μέταλλα (πλατίνη, άργυρος-προσθέσατε και τον χαλκό τώρα) καταπιέζονται από τις υψηλές αποδόσεις άλλων μορφών επενδύσεων (μετοχών , ομολογιών, αμοιβαίων κεφαλαίων ΕΤF) πέραν της βιομηχανικής των χρήσεως μετάλλων.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επένδυση σε εμπορεύματα, όπως ο χρυσός, δεν έχει άλλη απόδοση. Πέραν της ονομαστικής του υπερτιμήσεως ενώ επιβαρύνεται με τόκους του δανεικού κεφαλαίου, προμήθειες Τραπεζών κι έξοδα φυλάξεως – καθόλου ασήμαντα. Μόνο σε περιόδους διεθνούς αναταραχής ως η παρούσα, ο χρυσός γίνεται καταφύγιο για τους επενδυτές.
Ο πληθωρισμός είναι η «μάνα» όλων των επενδύσεων σε αξίες όπως ακινήτων, πολύτιμων μετάλλων και εμπορευμάτων. Κι οι αναλυτές της Αμερικανικής οικονομίας, περιλαμβανομένου του Fed αναμένουν επιτάχυνση του πληθωρισμού στην Αμερική λόγω των Τραμπικών ταρίφφων.
Εν τούτοις, παρά την οιαδήποτε άνοδο των τιμών βραχυχρονίως απ’ τους δασμούς πλήθους εισαγομένων αγαθών στις ΗΠΑ – κυρίως των αυτοκινήτων, χάλυβος και αλουμινίου – η ύφεση της καταναλωτικής ζητήσεως δεν θα δικαιολογεί την συνέχιση της γενικής ανόδου των τιμών σε δολλάρια, οπότε μία παράμετρος της χρυσοφιλίας εξαλείφεται.
Παραμένουν όμως άλλες. Το πετρέλαιο, αν και κάτω από τα 70 $ το βαρέλι, μπορεί να ανατιμηθή ραγδαίως εάν η Αμερική βομβαρδίσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν αλλά μπορεί εξ ίσου να πέσει, εάν επέλθη ειρήνευση στον πόλεμο της Ουκρανίας και αρθούν οι διεθνείς κυρώσεις στο Ρωσσικό πετρέλαιο, πάντα είναι φθηνότερο από τις τιμές ΟΠΕΚ.
Η χαμηλή οικονομική ανάπτυξη διεθνώς και η είσοδος της άνοιξης στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, συνεπάγεται χαμηλότερη ζήτηση για τον… «μαύρο χρυσό» όποτε και το «κίτρινο μέταλλο» επηρεάζεται λιγότερο.
Πίσω από τις εποχικές επιδράσεις στην τιμή του χρυσού, κρύβεται μία μακροχρόνια απειλή: η συνεχής αύξηση του Αμερικανικού δημοσίου χρέους στο οποίο προστίθεται τώρα και το Ευρωπαϊκό, κυρίως από την Γερμανική στροφή προς εξοπλισμούς.
Εάν κάποιος σκέπτεται με όρους δεκαετίας κι όχι βραχυπρόθεσμα, η επένδυση σε χρυσάφι αποκτά ακαταμάχητη έλξη: το απαστράπτον μέταλλο πάντοτε θα ανατιμάται.
Το παρελθόν δεν είναι ασφαλές κριτήριο αν κριθή πόσο αυξήθηκε το δημόσιο χρέος της Αμερικής την τελευταία δεκαετία και λιγότερα η τιμή του χρυσού που ταλαιπωρήθηκε από τις Κεντρικές Τράπεζες κι έμεινε σχετικώς πίσω.
Παραλλήλως αυξήθη ταχέως και το παγκόσμιο εμπόριο - κυρίως της Αμερικής και Κίνας - οπότε τα νομίσματα τους ενισχύθηκαν ενώ οι μετοχές των χρυσωρυχείων υστέρησαν.
Υπάρχει ένας αδιάψευστος κανόνας για τον χρυσό: Ποτέ δεν υπετιμήθη! Όποιος επενδυτής τον προτίμησε κι είχε …υπομονή, κέρδισε.
(Η παρούσα ανάλυση δεν αποτελεί προτροπή γι’ αγορά χρυσού).