Μετά τό τέλος τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καί τήν ἧττα της, ἡ Γερμανία ὑποχρεώθηκε ἀπό τήν Συμφωνία τοῦ Πότσδαμ τῆς 1ης Αὐγούστου τοῦ 1945 στήν διαίρεση τῆς χώρας σέ ζῶνες κατοχῆς, στήν κατάργηση τῶν ἐνόπλων δυνάμεών της καί στήν δραστική μείωση τῆς βιομηχανικῆς της παραγωγῆς, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά παραγάγει ἐξοπλισμούς. Μέ τήν ἔναρξη τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου καί τοῦ πολέμου στήν Κορέα τό 1950 τά μέτρα αὐτά χαλαρώνουν, αἴρονται οἱ περιορισμοί στήν βιομηχανία καί ἰδίως ὡς πρός τόν χάλυβα κι ἐπιτρέπεται σταδιακά ὁ ἐξοπλισμός της. Τό 1955 ἡ Γερμανία γίνεται μέλος τοῦ ΝΑΤΟ.
Μέ τήν Συνθήκη τῆς Τελικῆς Διευθέτησης τοῦ Θέματος τῆς Γερμανίας τό 1990 (ὀνομάστηκε καί Συνθήκη 2+4) ἔγινε πρόβλεψη γιά ὁρισμένα περιοριστικά μέτρα ὡς πρός τούς ἐξοπλισμούς τῆς Γερμανίας. Τό ἄρθρο 3 τῆς Συνθήκης ἀπαγορεύει τήν χρήση ἤ τήν παρασκευή πυρηνικῶν, βιολογικῶν καί χημικῶν ὅπλων ἐνῷ ἡ ἑνωμένη πλέον Γερμανία παραμένει συμβαλλόμενο μέρος τῆς Συνθήκης περί μή διασπορᾶς πυρηνικῶν ὅπλων. Στό ἴδιο ἄρθρο προβλέπεται ὅτι ὁ γερμανικός στρατός δέν θά μπορεῖ νά ὑπερβεῖ τά 370.000 ἄτομα. Τό ἄρθρο 5 ἀπαγορεύει τήν στάθμευση ξένων στρατιωτικῶν δυνάμεων καί τήν τοποθέτηση πυρηνικῶν ὅπλων στόν χῶρο τῆς πρώην Ἀνατολικῆς Γερμανίας.
Κι ὅμως, ἐνῷ ἡ Γερμανία ἦταν ὑπεύθυνη γιά τούς δύο καταστροφικούς γιά τήν ἀνθρωπότητα παγκοσμίους πολέμους, ἐνῷ τῆς ἐπιβλήθηκαν πολλές κυρώσεις ἀπό τίς νικήτριες δυνάμεις καί θά περίμενε κανείς ἀπό τά εὐρωπαϊκά κυρίως κράτη νά ἔχουν στραμμένη τήν προσοχή τους σέ μιά χώρα πού εἶχε ἐπιδείξει δύο φορές πολεμοχαρῆ ἔνστικτα, βρισκόμαστε τό 2025, μέ ἀφορμή τό οὐκρανικό, μπροστά σέ ἕνα ἰσχυρό γερμανικό κράτος, ἕτοιμο νά διαθέσει σχεδόν 1 τρίς εὐρώ γιά ἐξοπλιστικές δαπάνες καί νά διαδραματίσει, γιατί ὄχι καί ἐδαφικά, ἕνα σοβαρό ρόλο στήν διεθνῆ πολιτική σκηνή. Κι αὐτό, χωρίς καμμία ἀντίδραση ἀπό παντοῦ. Καί, ἀναλύουμε:
Μετά τήν ἐκλογή τοῦ προέδρου Τράμπ καί τήν πρόθεσή του νά σταματήσει τήν βοήθεια τῶν ΗΠΑ πρός τήν Οὐκρανία καί νά μεσολαβήσει γιά τό τέλος τοῦ πολέμου Ρωσσίας – Οὐκρανίας, τά κράτη μέλη κυρίως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἔνοιωσαν ἀνασφάλεια καί ξεκίνησαν τίς διαδικασίες γιά τήν δημιουργία μιᾶς κοινῆς εὐρωπαϊκῆς ἄμυνας γιά τήν προστασία τῆς Εὐρώπης ἀπό ἄγνωστους ἐχθρούς, ὁρίζοντας στήν πραγματικότητα τήν Ρωσσία ὡς τόν πρῶτο καί πιό ἐπικίνδυνο ἐχθρό. Σ’ αὐτά τά πλαίσια, ἡ πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία διετέλεσε καί ὑπουργός Ἄμυνας τῆς Γερμανίας, ὑπέβαλε στίς 4 Μαρτίου 2025 τό σχέδιο «Rearm Europe», τοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἄλλαξε μετά ἀπό τήν ἀντίδραση τῆς Ἰταλίας καί τῆς Ἱσπανίας σέ «Readiness 2030». Ὁ προϋπολογισμός αὐτοῦ τοῦ σχεδίου ἀνέρχεται σέ 800 δισ. εὐρώ καί ἡ πρόβλεψη εἶναι ὅτι ἡ Γερμανία θά πάρει τήν μερίδα τοῦ λέοντος. Κερδισμένη θά εἶναι ἐπίσης ἡ Γερμανία (ὅπως καί ἡ Ἑλλάδα σ’ αὐτή τήν περίπτωση) καί ἀπό τήν ρήτρα διαφυγῆς πού προτείνει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή, καθώς θά ἐπιτρέπει στά κράτη μέλη (γιά τούς σκοπούς τοῦ σχεδίου) μεγαλύτερη δημοσιονομική εὐελιξία γιά τήν αὔξηση τῶν ἀμυντικῶν δαπανῶν τους, χωρίς νά παραβιάζονται οἱ κανόνες τοῦ Συμφώνου Σταθερότητας.
Ἡ Γερμανία εἶναι οἰκονομικά καί σέ πληθυσμό ἡ μεγαλύτερη χώρα τῆς ΕΕ. Τό ΑΕΠ της ἦταν τό 2024 κατά 50% μεγαλύτερο ἀπ’ αὐτό τῆς Γαλλίας πού εἶναι ἡ δεύτερη πιό ἰσχυρή χώρα τῆς ΕΕ. Ἡ Γερμανία ἀποτελεῖ τήν μοναδική μεγάλη χώρα τῆς Εὐρώπης πού δέν εἶναι ὑπερδανεισμένη καθώς τό χρέος της ἀνέρχεται σέ περίπου 62,5% τοῦ ΑΕΠ της. Μ’ αὐτήν τήν ἔννοια, κάνοντας χρήση τῆς ρήτρας διαφυγῆς γιά τίς δαπάνες ἄμυνας καί ὑποδομῶν τοῦ σχεδίου «Readiness 2030», ἡ χώρα αὐτή θά ὑλοποιήσει ἕνα τεράστιο πρόγραμμα 500 δισ. εὐρώ γιά τίς ὑποδομές κι ἄλλα 500 δισ. εὐρώ γιά τήν ἄμυνά της. Ἡ συνεργασία τῆς Γερμανίδας προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς μέ τό Βερολῖνο ὡς πρός τό θέμα αὐτό θεωρεῖται αὐτονόητη ἄν λάβει κανείς ὑπ’ ὄψιν ὁρισμένες προτάσεις τοῦ σχεδίου πού εὐνοοῦν περισσότερο τήν Γερμανία.
Κάπως ἔτσι καί ἐρήμην μας λοιπόν παρατηροῦμε ἐμεῖς οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης μιά Γερμανία νά γιγαντώνεται οἰκονομικά καί ἐξοπλιστικά, μέ τούς κυβερνῆτες μας νά σφυρίζουν ἀδιάφορα μπροστά στόν κίνδυνο «νά ξυπνήσει τό τέρας». Κι αὐτό εἶναι πολύ πιθανόν νά συμβεῖ ἄν ἡ κλυδωνιζόμενη Εὐρωπαϊκή Ἕνωση διαλυθεῖ καί ἡ Ἱστορία ἐπαναληφθεῖ, ὅπως καμμιά φορά τό συνηθίζει.
Γιά μᾶς τούς Ἕλληνες μάλιστα ἡ περίπτωση γίνεται ὁλοένα καί πιό ἐνδιαφέρουσα, καθώς πλησιάζει ἡ 6η Ἀπριλίου, ἐπέτειος τῆς γερμανικῆς εἰσβολῆς στήν χώρα μας τό 1941, ἡμερομηνία πού μᾶς προτρέπει νά θυμηθοῦμε ὅτι τό Βερολῖνο ἐξακολουθεῖ νά ἀρνεῖται νά μᾶς καταβάλει τό 1 τρισ. εὐρώ καί πλέον (μέ τούς τόκους) πού μᾶς ὀφείλει ἀπό τήν περίοδο τῆς Κατοχῆς γιά ἀποζημιώσεις, ἐπανορθώσεις καί κατοχικά δάνεια. Ὅσες εἶναι μέ λίγα λόγια οἱ προγραμματισμένες ἐξοπλιστικές του δαπάνες, οἱ ἐπικίνδυνες.
*Πρέσβυς ἐπί τιμῇ
(από την εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»)