Το Ελληνικό και για τον ερχομό της Του Θεού Ανοίξεως - ο ΚΗΙΧ ανεστήθη μετά την εαρινήν ισημερία. Η Οικουμενική σύνοδος που συνεκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος στην Νίκαια της Μικράς Ασίας το 325 μ.Χ, όρισε να εορτάζεται το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά το εαρινό ηλιοστάσιο, με το ημερολόγιο που είχε καθιερώσει ο Ιούλιος Καίσαρ τη προτροπή Ελλήνων αστρολόγων και μαθηματικών που είχαν υπολογίσει τη διάρκεια του έτους σε 365 ημέρες και κάτι ώρες .
Αυτό το «κάτι» έκανε τη διαφορά με την γήινη πραγματικότητα κι ο πάπας Γρηγόριος αφήρεσε 10 ημέρες που είχαν προστεθεί εν τω μεταξύ στο ιστορικό ημερολόγιο.
Ήταν το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Η 5η Οκτωβρίου 1502 έγινε 15η κι αργότερα προσετέθησαν άλλες 3 ημέρες για να διορθωθεί το «λάθος» του Ιουλιανού ημερολογίου.
Στην χώρα μας, η επαναστατική κυβέρνηση Πλαστήρα-Γονατά επέβαλε στη 16 Φεβρουαρίου 1923 το Γρηγοριανό ημερολόγιο που έγινε η πρώτη Μαρτίου. Η κρατική μας Εκκλησία ταυτίσθηκε το 1924 κι εόρτασε τις σταθερές εορτές 13 ημέρες πίσω από τους παλαιοημερολογίτες. Όχι όμως το Πάσχα που παρέμεινε «κινητή εορτή» του Ελληνισμού.
Τώρα ο πατριάρχης Βαρθολομαίος προτείνει κοινή πανήγυρη του Πάσχα με τους Καθολικούς.
- Γιατί όχι. Αν συμφωνούν, ας εναρμονισθούν με το Ελληνικό Πάσχα όπως το καθορίζει η Ορθοδοξία: Την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της ισημερίας.