Η αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές έχει αναγκάσει τον κόσμο να βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλης έντασης, για πάνω από ένα χρόνο τώρα.
Υστερα από μια μακρά περίοδο σταθερότητας, το 2007 αποτέλεσε ένα σημείο καμπής, που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας για πολύ καιρό.
Η βαθύτερη αιτία αυτής της κρίσης ήταν η υποτίμηση των κινδύνων. Αρκετοί κορυφαίοι παράγοντες επέμεναν, το 2006 και στις αρχές του 2007, ότι οι πρωταγωνιστές των αγορών όφειλαν να προετοιμαστούν για μια σημαντική διόρθωση. Ως προεδρεύων των διεθνών συναντήσεων ανάμεσα στους διοικητές κεντρικών τραπεζών, είχα ο ίδιος μεταφέρει στους συναδέλφους μου τις ανησυχίες που υπήρχαν γύρω από το συγκεκριμένο θέμα.
Σε κάθε περίπτωση, καθώς προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, είμαστε αναγκασμένοι παράλληλα να επεξεργαστούμε τον τρόπο με τον οποίο θα ενισχύσουμε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε ένα βιώσιμο πλαίσιο. Τρεις είναι οι βασικές πλευρές με τις οποίες πρέπει να ασχοληθούμε σε αυτή την κατεύθυνση: οι βραχυπρόθεσμες επενδυτικές πρακτικές, η έλλειψη διαφάνειας και η υπερβολική προσκόλληση στη θεωρία των κύκλων.
Παρά το γεγονός ότι μια φιλόδοξη και αποτελεσματική μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σήμερα αναγκαία, δεν είναι ικανή συνθήκη για να επαναφέρει την τάξη και τη σταθερότητα στις αγορές.
Κάτι τέτοιο απαιτεί, επίσης, μακροοικονομικές πολιτικές που θέτουν μεσοπρόθεσμους στόχους, ενώ θα βασίζονται και οι ίδιες στα κριτήρια της σταθερότητας και της βιωσιμότητας. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι πρέπει να αποφευχθούν οι μεγάλες εσωτερικές ανισορροπίες, ενώ οι προσδοκίες οι οποίες καλλιεργούνται οφείλουν να είναι σταθερά προσανατολισμένες προς την επίτευξη της σταθερότητας σε μεσοπρόθεσμη βάση.
Κατά συνέπεια, σε διεθνές επίπεδο, υπάρχει πλέον ανάγκη ουσιαστικής ενίσχυσης της επιτήρησης που ασκεί το ΔΝΤ σε οικονομίες οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι χρήζουν, συστημικά, ανάλογης αντιμετώπισης.
O Ζαν-Κλοντ Τρισέ είναι προέδρος της ΕΚΤ
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 14/11/2008)