Η έγκριση του ειδικού χωροταξικού σχεδίου την περασμένη εβδομάδα, με το οποίο καθορίζονται οι περιοχές όπου θα αναπτυχθούν οι ήπιες μορφές παραγωγής ενέργειας, αποτελεί σίγουρα μία θετική εξέλιξη.
Εάν μάλιστα αυτό συνδυαστεί με το νέο νομοσχέδιο το οποίο πρόκειται να συζητηθεί αυτήν την εβδομάδα στην Βουλή για τα φωτοβολταϊκά που στόχο έχει τον επανακαθορισμό των όρων αγοράς παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από τους ανεξάρτητους παραγωγούς αλλά και την διευθέτηση των όρων αδειοδότησης και το ξεκαθάρισμα όλων των μέχρι σήμερα υποβληθέντων αιτήσεων, τότε μπορούμε να είμεθα συγκρατημένα αισιόδοξοι.
Γιατί απομένει το σημαντικότερο, που είναι η υλοποίηση. Για την οποία ας κρατήσουμε μικρό καλάθι σε σχέση με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, καθώς η μέχρι τώρα πρακτική των αρμοδίων είναι το λιγότερο αλλοπρόσαλλη.
Εδώ και χρόνια μοιράζονται άδειες για δημιουργία αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων, αλλά ελάχιστες έχουν υλοποιηθεί. Οι περισσότερες έχουν εμπλακεί σε δικαστικές διαμάχες με ιδιοκτήτες εκτάσεων ή τις τοπικές αρχές ή έχουν εμπλακεί στα γραφειοκρατικά γρανάζια της ΡΑΕ. Έχουμε μάλιστα το τραγελαφικό φαινόμενο μερικοί από όσους πήραν άδειες έτσι βιαστικά, χωρίς να υπάρχει το χωροταξικό και χωρίς να έχουν λυθεί τα υπόλοιπα προβλήματα, να ετοιμάζουν τώρα προσφυγές κατά του Δημοσίου ζητώντας αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη.
Στην χώρα μας οι ΑΠΕ δεν προχωρούν παρά το γεγονός ότι η εμπορικά διαθέσιμη τεχνολογία είναι πλέον οικονομικά ανταγωνιστική ενώ υπάρχει και σοβαρή νομική βάση για την προώθησή τους. Εάν οι ΑΠΕ μπορούσαν να ενισχυθούν καταλλήλως, και για να εξηγούμεθα αυτό δεν είναι μόνο οικονομικό θέμα, θα μπορούσαν μέσα στην επόμενη δεκαετία να καλύψουν έως και 30% ή και 40% της συνολικής ενεργειακής ζήτησης της χώρας. Αυτό που χρειάζεται είναι κυβερνητική βούληση και δέσμευση ώστε οι ΑΠΕ να καταστούν βασικός στόχος της κεντρικής πολιτικής ατζέντας. Σε αντίθεση με άλλους τομείς της οικονομίας όπως λ.χ ο τουρισμός ή η ναυτιλία, όπου μάλιστα επηρεάζονται σημαντικά από την πορεία των διεθνών αγορών και κρίσεων, οι ΑΠΕ εξακολουθούν και παραμένουν στο περιθώριο.
Όμως, χωρίς να ληφθεί κάποια μέριμνα για μία λογική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων από πλευράς εφαρμογών ΑΠΕ – και εδώ η σημερινή διοίκηση της ΡΑΕ φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης – είναι βέβαιο ότι οι ανωτέρω δύο ρυθμίσεις (δηλαδή χωροταξικό και Ν/Σ για τα φωτοβολταϊκά) θα μείνουν για μία ακόμη φορά γράμμα κενό.
Και η χώρα θα συνεχίσει να αυξάνει τις εισαγωγές της σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, να μολύνει το περιβάλλον και να εισάγει ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας από το εξωτερικό. Σήμερα οι ΑΠΕ συνολικά συνεισφέρουν ένα ελάχιστο ποσοστό στο εθνικό ενεργειακό ισοζύγιο, που εάν εξαιρέσουμε τα μεγάλα υδροηλεκτρικά κινείται γύρω στο 5%. Νούμερο εξαιρετικά χαμηλό σε σύγκριση με αρκετές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπου οι ΑΠΕ συνεισφέρουν απείρως μεγαλύτερα ποσά ενέργειας προστατεύοντας το περιβάλλον και δημιουργώντας ποιοτική απασχόληση.