Πετρελαϊκά Παιχνίδια

Το Μεξικό το κάνει. Η Ρωσία ενδεχομένως ελπίζει να το είχε κάνει και αυτή, ενώ οι πετρελαϊκές εταιρείες δεν το κάνουν σχεδόν ποτέ. Ίσως θα έπρεπε; Ο Αγκουστίν Κάρστενς, υπουργός Οικονομικών του Μεξικού, έκραξε σαν το πετεινάρι όταν αποκάλυψε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η χώρα του έχει εξασφαλίσει πετρελαϊκές εξαγωγές για ολόκληρο χρόνο, κοντά στα 300 εκατομμύρια βαρέλια.
Energia.gr
Παρ, 21 Νοεμβρίου 2008 - 13:15

Το Μεξικό το κάνει. Η Ρωσία ενδεχομένως ελπίζει να το είχε κάνει και αυτή, ενώ οι πετρελαϊκές εταιρείες δεν το κάνουν σχεδόν ποτέ.

Ίσως θα έπρεπε; Ο Αγκουστίν Κάρστενς, υπουργός Οικονομικών του Μεξικού, έκραξε σαν το πετεινάρι όταν αποκάλυψε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η χώρα του έχει εξασφαλίσει πετρελαϊκές εξαγωγές για ολόκληρο χρόνο, κοντά στα 300 εκατομμύρια βαρέλια.

Η τιμή του αργού πετρελαίου του Μεξικού μπορεί να έχει υποχωρήσει στα 45 δολ./βαρέλι. Αλλά το «ποντάρισμα» του Κάρστενς, ενδεχομένως το μεγαλύτερο του είδους του, εξασφάλισε στο Μεξικό μια κατώτατη τιμή για το πετρέλαιο, στα 70 δολάρια, αποφέροντας στη χώρα κέρδη 10 δισ. δολαρίων σε τρέχουσες τιμές.

Οι πετρελαϊκές εταιρείες σπανίως ακολουθούν την πραγματική του hedging (λήψη αντισταθμιστικών μέτρων ενάντια σε πιθανούς κινδύνους), πιστεύοντας, ορθώς, πως οι επενδυτές προτιμούν την «μη προστατευμένη» έκθεση.

Ωστόσο, όποια εταιρεία πούλησε συμβόλαια στην προθεσμιακή αγορά πριν από δυο μήνες, θα είχε «κλειδώσει» κέρδη σε διπλάσιες τιμές σε σχέση με τις τρέχουσες. Η μοναδική εξαίρεση σε αυτόν τον γενικότερο εταιρικό κανόνα είναι οι συμφωνίες.

Εάν κάποια εξαγορά έχει νόημα με τις τρέχουσες τιμές του πετρελαίου, αλλά όχι εάν οι τιμές υποχωρήσουν, μια λύση είναι η πρακτική του hedging. Το πρόβλημα είναι εάν τιμές αυξηθούν.

Οι απώλειες από το hedging μπορεί να κάνουν τους υπουργούς Οικονομικών να περιπέσουν σε λάθη. Παρόμοιοι κίνδυνοι αποτρέπουν τους περισσότερους υπουργούς Ενέργειας από το να κάνουν hedging για τις πετρελαϊκές εξαγωγές των χωρών τους.

Το να προβλέψει κανείς πώς θα κινηθούν οι τιμές του πετρελαίου, είναι, εξάλλου, δύσκολη υπόθεση.

Η χρήση ταμείων σταθεροποίησης, όπου αποταμιεύονται κεφάλαια σε εποχές «παχιών αγελάδων» και δαπανούνται σε εποχές «ισχνών αγελάδων», είναι πολύ καλύτερη προσέγγιση.

Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται επίσης το κόστος εξαγοράς options. Εάν μια χώρα αγοράσει puts στην τιμή των 70 δολαρίων, και πουλήσει calls στα 100 δολάρια, τότε ο εθνικός προϋπολογισμός προστατεύεται από τις υπερβολικές διακυμάνσεις τιμών. Το Μεξικό δεν επέλεξε αυτήν την προσέγγιση.

Εάν η τιμή του πετρελαίου είναι χαμηλότερη από τα 66 δολάρια, τότε η πώληση στα 70 δολάρια είναι επικερδής. Εάν είναι πάνω από τα 74 δολάρια το ίδιο - καθώς τα επιπλέον έσοδα θα καλύψουν το κόστος.

Στην περίπτωση όμως που η τιμή κυμανθεί ανάμεσα στα 66 δολάρια και στα 74 δολάρια, το Μεξικό θα έχει ζημία και ο Κάρστενς απειλείται να πασαλειφτεί με πίσσα και πούπουλα στις πλατείες της χώρας του. Δύσκολο η ιδέα του να έχει συνεχιστές...

(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ/Lex Column - FT, 21/11/2008)