Χίλια δισεκατομμύρια ευρώ είναι ο αριθμός που το μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου φιλοδοξεί να διαχειρίζονται οι τράπεζές του (Private Banking) το αργότερο μέχρι το 2015. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι μόλις πριν από μερικούς μήνες, την περασμένη άνοιξη, οι τράπεζες και παρατράπεζες του Λουξεμβούργου φιλοξενούσαν στα ταμεία τους μόλις 300 δισ. ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι η φιλοδοξία των Αρχών αυτού του μίνι κράτους είναι να αυξήσει τα αποθεματικά του με ρυθμούς της τάξης του 14% τον χρόνο, ποσοστό που ισοδυναμεί προς τον διπλάσιο μέσο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης ολόκληρου του κόσμου.
Το ίδιο ποσό είναι κατά τι μεγαλύτερο από τον σημερινό ετήσιο προϋπολογισμό των 27 χωρών - μελών της ΕΕ, που μόλις αγγίζει τα 975 δισ. ευρώ. Το 2007 τα εισοδήματα από τις δραστηριότητες του Private Banking έφθασαν να αντιπροσωπεύουν το 6% του ΑΕΠ του Λουξεμβούργου.
Αυτή η ειδυλλιακή εικόνα διαταράχθηκε κάπως από το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό τσουνάμι. Το Private Banking μας δεν επηρεάσθηκε άμεσα από τη μεγάλη κρίση αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι δέχθηκε κι αυτό το ωστικό κύμα από τα βαθιά αίτια αυτής της κρίσης των τελευταίων εβδομάδων, διαπιστώνει ο πρόεδρος της Ενωσης Τραπεζών και Τραπεζιτών του Λουξεμβούργου.
Η κρίση δεν κτύπησε όλα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του Λουξεμβούργου με την ίδια ένταση. Ετσι μια σοβαρή τράπεζα όπως η INVIK με την υπερσυντηρητική πολιτική που ακολουθεί, δεν υποφέρει καθόλου από αυτή. Η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου από την πρώτη στιγμή άρπαξε τον ταύρο από τα κέρατα και χωρίς δισταγμούς έσωσε, στο ποσοστό που της αναλογεί, τραπεζικούς κολοσσούς.
Κινήσεις που σταθεροποίησαν γρήγορα το τραπεζικό σύστημα του Λουξεμβούργου, χωρίς οι ενδιαφερόμενοι κάθε είδους να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν αυτή την κατάσταση και να πληροφορηθούν το ύψος των συνολικών καταθέσεων που διαχειρίζονται μέσω του Private Banking οι λουξεμβουργιανές τράπεζες, έναν αριθμό που δεν δημοσιεύει ποτέ η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, που το κατηγορούν σαν το μεγαλύτερο «off shore κράτος» στην καρδιά της Ευρώπης. Αυτό τον φορολογικό παράδεισο θέλησε και θέλει να καταργήσει ο Σαρκοζί, μέσω της κατάργησης του τραπεζικού απορρήτου.
Κανείς δεν γνωρίζει προς τα πού θα γυρίσει ο άνεμος τα επόμενα χρόνια. Γιαυτό οι Λουξεμβούργιοι τραπεζίτες έχουν ξαμοληθεί προς άγραν νέων πελατών. Κι αυτοί βρίσκονται στις χώρες του Αραβο-περσικού Κόλπου και της Λατινικής Αμερικής. Το Λουξεμβούργο έχει ζήσει και χειρότερες ημέρες, δεν πρόκειται τώρα να βουλιάξει με αυτή τη θαλασσοταραχή την οποία ελέγχει πλήρως, όπως οι καλοί καπετάνιοι.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 17/11/2008)