Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μερικούς μεγάλους και ωραίους αριθμούς για να ενθουσιάσουν τους ειδήμονες της αγοράς πετρελαίου. Σε κρίσιμες περιοχές όπως είναι τα 50 δολάρια και τα 100 δολάρια το βαρέλι, τα οποία διασπάστηκαν στην προθεσμιακή αγορά τον Σεπτέμβριο του 2004 και τον Ιανουάριο του 2008, αντίστοιχα, υπήρξαν περίπλοκα επιχειρήματα τόσο από το στρατόπεδο των "αρκούδων" όσο και από αυτό των "ταύρων" σχετικά με τον λόγο για τον οποίο η τιμή ήταν υπερβολικά φουσκωμένη, ή με το αν αποτελεί πρόγευση των μελλούμενων.
Δεν είναι όμως μόνο οι "ταύροι" που τα έχουν χάσει στην παρούσα φάση, είναι ολόκληρη η κοινότητα των αναλυτών, αφού τα θεμελιώδη δεν μπορούν να εξηγήσουν την πτώση σχεδόν 100 δολαρίων το βαρέλι σε μόλις τέσσερις μήνες. Έχουν πλέον καμία σημασία η προσφορά και η ζήτηση, όταν τα προθεσμιακά συμβόλαια έχουν ξεχάσει οτιδήποτε μπορεί θεωρηθεί λογικό;
Σύμφωνα με τη Citigroup, τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπήρξε αύξηση της τάξης του 460% στα futures και options στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων της Νέας Υόρκης, έναντι ανάπτυξης μόλις 9% για την πραγματική αγορά την ίδια περίοδο.
Για τους traders που δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους από κοντά πύργο γεώτρησης πετρελαιοπηγής η ρευστότητα των ενεργειακών παραγώγων αποτελούσε εύκολη δικαιολογία για το οτιδήποτε: από την αδυναμία του δολαρίου, μέχρι τη γεωπολιτική αστάθεια, ή ακόμα και για το ίδιο το momentum της αγοράς.
Ωστόσο, η απόρριψη της ανάλυσης των θεμελιωδών δεν συνιστάται για τους μακροπρόθεσμους επενδυτές. Το αισιόδοξο σενάριο κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης του αργού -δηλαδή ότι οι καταναλωτές δεν θα αλλάξουν σημαντικά τη συμπεριφορά τους σε υψηλά επίπεδα τιμών και οι παραγωγοί δεν θα αυξήσουν την παραγωγή τους καθώς ανεβαίνουν οι τιμές -ίσχυσε μόνο βραχυπρόθεσμα, ξεγελώντας κάποιους ώστε να αγοράσουν συμβόλαια στα 147,27 δολάρια στις 11 Ιουλίου.
Το να ισχυριστεί κανείς ότι πετρελαϊκή τιμή κάτω των 50 δολαρίων το βαρέλι είναι πλέον μόνιμη κατάσταση είναι το ίδιο αφελές, καθώς ακυρώνονται διάφορα projects ανά τον κόσμο. Η θέση της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας ότι το τρέχον κόστος παραγωγής θα καταστήσει τα 80 δολάρια ανά βαρέλι νέο σημείο ισορροπίας είναι λογική εκτίμηση.
Ως συνήθως, όμως, οι τιμές θα εκτιναχτούν και πάλι και θα κάνουν αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν στον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης να αμφισβητήσουν τη… διανοητική τους υγεία.
(Από www.euro2day.gr, 24/11/2008)