Η εδώ και καιρό αναμενόμενη απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού για την γνωστή υπόθεση «καρτέλ» με κύριους κατηγορούμενους τις εταιρείες πετρελαιοειδών BP και Shell, οι οποίες και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα από τις αρχές του περασμένου αιώνα, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις τόσο από τις ίδιες τις θιγόμενες εταιρείες όσο και από τους επιχειρηματίες του κλάδου που διαβάζουν στην απόφαση αυτή μία καθαρή απειλή κατά της ελεύθερης εμπορικής δραστηριότητας. Και αυτό διότι η βασική κατηγορία της ΕΑ, ότι δηλαδή οι δύο εν λόγω εταιρείες είχαν συστήσει καρτέλ για να ελέγχουν πλήρως τις τιμές σε συγκεκριμένα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας στερείται λογικής αλλά και τεκμηρίωσης.
Η απόφαση της ΕΑ στερείται λογικής διότι ως γνωστό τα καρτέλ, βάσει του παραδοσιακού ορισμού της λέξης, αποτελούνται όχι από δύο μόνο παίκτες αλλά από πολλούς περισσότερους οι οποίοι αποβλέπουν στον έλεγχο των τιμών μέσω του ελέγχου της προμήθειας, δηλαδή του όγκου των εμπορευμάτων που φθάνουν στην αγορά. Ασφαλώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην περίπτωση της BP και της Shell, οι οποίες και είναι 2 μόνο από τις 18 εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελληνική αγορά και δεν είναι λογικό δύο μόνο εξ’ αυτών να συστήσουν καρτέλ. Επιπλέον, η ΕΑ φαίνεται ότι δεν έχει επαφή με το τι πραγματικά συμβαίνει στην αγορά αφού αγνόησε πλήρως το γεγονός ότι μεταξύ των δύο αυτών εταιρειών υπάρχει έντονος ανταγωνισμός τόσο στις τιμές, όσο και στις παροχές, τις πολιτικές και τις προωθητικές ενέργειες. Συγκρίνοντας δε τα ενοχοποιητικά στοιχεία των δήθεν εναρμονισμένων τιμών η ΕΑ χρησιμοποίησε μέσους όρους στοιχείων ανά νομό με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι ισχύουσες πραγματικές διαφορές.
Αλλά το θέμα με την όλη έρευνα και το πνεύμα ελέγχου από πλευράς ΕΑ δεν θα έπρεπε να εστιάζεται στις τιμές στην αντλία, που έτσι και αλλιώς μικρές ως και ελάχιστες διαφορές έχουν ανά γεωγραφική περιοχή μεταξύ πρατηρίων. Το κυρίαρχο θέμα στην Ελληνική αγορά πετρελαιοειδών είναι η μεγάλη και διαχρονική νοθεία και λαθρεμπορία, και από εκεί ξεκινούν όλα τα στραβά. Άρα αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί πρωτίστως την ΕΑ είναι σε τι βαθμό η εκτεταμένη νοθεία και λαθρεμπορία επηρεάζουν τον ανταγωνισμό και τα τεράστια ποσά διαφυγόντων εσόδων για τον κρατικό προϋπολογισμό.
Και ενώ όλη η αγορά γνωρίζει ότι ο αθέμιτος ανταγωνισμός που παρατηρείται προέρχεται από μικρούς και ανεξάρτητους εμπόρους οι οποίοι προμηθεύονται την πρώτη ύλη, δηλαδή τα προϊόντα, χωρίς να πληρώνουν φόρους και χωρίς να έχουν τα overheads που έχει μία οργανωμένη εταιρεία, η ΕΑ επιλέγει προκλητικά ν’ αγνοεί αυτή την πραγματικότητα. Το να κυνηγάς δύο καταξιωμένες εταιρείες που προσφέρουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, πληρώνουν δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους επενδύουν σε νέα έργα και δραστηριοποιούνται σε διαρκή βάση (π.χ. η Shell, μέσω της ΕΠΑ στο Φυσικό Αέριο και η BP μέσω της BP Solar στα φωτοβολταϊκά) είναι το λιγότερο λάθος στόχευση. Είναι φανερό ότι η ΕΑ ακολουθεί μία λανθασμένη ιεράρχηση στις προτεραιότητές της ξοδεύοντας χρήματα του φορολογούμενου πολίτη και αποφεύγοντας να θίξει τα ουσιώδη προβλήματα.