Από το περασμένο Σάββατο το βράδυ, με αφορμή τον θάνατο ενός 15ετούς παιδιού από σφαίρα αστυνομικού, η πρωτεύουσα οχλοκρατείται. Μικρές ομάδες κουκουλοφόρων και ροπαλοφόρων κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στο κέντρο της Αθήνας ενσπείροντας τον φόβο και προκαλώντας συνεχείς και σοβαρές ζημιές επί κινητών και ακινήτων αδιακρίτως. Εκατοντάδες καμμένα αυτοκίνητα, οδοφράγματα με φωτιές, σπασμένες βιτρίνες καταστημάτων, τραπεζών και γραφείων, με ταυτόχρονη λεηλασία εμπορευμάτων είναι η απαράδεκτη εικόνα μιας πόλης η οποία για μία ακόμη φορά έχει καταστεί πεδίο μαχών. Μία πόλις η οποία έχει χάσει τον ρυθμό της αφού σταδιακά ερημώνεται, με τους κατοίκους φοβισμένους να μετρούν τις κινήσεις τους.
Φοβούμεθα ότι το κράτος και οι φορείς του έχουν χάσει την αίσθηση του ρόλου τους. Ασφαλώς και θα γίνονταν οι πορείες και οι συγκεντρώσεις των τελευταίων ημερών. Όμως από του σημείου τούτου μέχρι να προτρέπεται η πραγματοποίησή τους από την κυβέρνηση, υπάρχει διαφορά. Όπως επίσης είναι αδιανόητος ο ηθικός αφοπλισμός της Ελληνικής Αστυνομίας, από την πολιτική της ηγεσία. Κάτι το οποίο δεν έγινε εχθές αλλά παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.
Πράγματι είναι πολύ σοβαρό το ότι σκοτώθηκε ένα παιδί 15 των, σε επεισόδιο με αστυνομικούς στα Εξάρχεια. Όμως είναι εξίσου σοβαρό το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχει καταλυθεί πλήρως η δημόσια τάξις. Ότι μία ολόκληρη περιοχή της πρωτευούσης – τα Εξάρχεια – εδώ και καιρό έχει καταστεί κράτος των αναρχικών. Και ακόμη ότι στο όνομα του δικαιώματος του διαδηλώνειν – που επικαλείται ο κ. Παυλόπουλος – έχει ήδη καταστραφεί σημαντικό τμήμα της ελληνικής οικονομίας.
Το εμπόριο στο κέντρο της Αθήνας δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει. Με τις συνεχείς πορείες που κλείνουν ολόκληρο το κέντρο, με τα επεισόδια και τις καταστροφές, οι έμποροι βρίσκονται πλέον σε απόγνωση. Άραγε έχουν ποτέ αναλογιστεί οι κυβερνώντες πόσες θέσεις απασχολήσεως χάνονται από αυτήν την υπόθεση ; Όσο ένας ολόκληρος κλάδος που ούτως ή άλλως διέρχεται κρίση, υφίσταται πρόσθετο πλήγμα επειδή το κράτος δεν προασπίζει – ως έχει καθήκον – την κοινωνικοοικονομική ζωή, πώς να μην υπάρξουν απολύσεις;
Οι ευθύνες της κυβερνήσεως είναι τεράστιες. Το κέντρο των Αθηνών έχει από χρόνια παραδοθεί στους διαδηλωτές, που συνήθως ακολουθούνται από βανδάλους και καταστροφείς περιουσιών. Όμως από αυτήν την κυβέρνηση περιμέναμε κάτι καλύτερο. Και πάντως δεν περιμέναμε από τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως να δηλώνει ότι «μπορεί και πρέπει» να γίνουν διαδηλώσεις.
Και όμως εάν ήθελε η κυβέρνηση να εμποδίσει τα έκτροπα που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε σίγουρη και σταθερή υποβάθμιση και περιθοροιοποίηση της ανοχύρωτης πόλης που έχει καταστήσει η Αθήνα, έχει την συνταγματική και νομική κάλυψη να το κάνει. Το Σύνταγμα (άρθρο 11, παρ. 2) είναι σαφές: « Οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής».