Συχνά φαίνεται σαν να ακούγεται η ηχώ της παλιάς γερμανικής Bundesbank στις ανακοινώσεις της ΕΚΤ. Στην προχθεσινή του συνέντευξη στην εφημερίδα Financial Times, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, έδειξε συνετή αποφασιστικότητα με το να υπερασπίζεται τους δημοσιονομικούς κανόνες που στηρίζουν τη νομισματική αρχή την οποία εποπτεύει.
Ο Γάλλος πρόεδρος της ΕΚΤ άφησε ωστόσο παράλληλα να εννοηθεί πως υπάρχουν περιθώρια για ένα γερμανικό δημοσιονομικό πακέτο.
Η ευρωζώνη είναι ένα μοναδικό επίτευγμα πολιτικής. Η νομισματική ένωση συνένωσε 11, τώρα 15, κυρίαρχες χώρες, με ισαρίθμως διαφορετικές πολιτικές κουλτούρες, σε μια νομισματική περιοχή, χωρίς να δημιουργηθεί κεντρική αρχή δημοσιονομικής πολιτικής.
Ο συντονισμός πολιτικών βασίζεται στους κανόνες που προβλέπονται από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.Αυτές οι δομές έχουν σχεδιαστεί για να διατηρούν τις μετοχές και τα επίπεδα των εθνικών χρεών σε προκαθορισμένο πλαφόν.
Οι χώρες «καλοπιάνονται» για να παραμένουν σε αυτά τα όρια, ή να επιστρέψουν σε αυτά, στο πλαίσιο ενός συνδυασμού πιέσεων από την Κομισιόν και από τους εταίρους.
Αν και προϊόν πολιτικών διαπραγματεύσεων ετών, αυτοί οι δημοσιονομικοί κανόνες είναι «προχειροφτιαγμένοι». Αλλά οι ιδέες που αντιπροσωπεύουν είναι σωστοί. Μια νομισματική ένωση δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ εάν επιτρέπεται στις εθνικές κυβερνήσεις να δαπανούν και να δανείζονται χωρίς περιορισμούς.
Η ύφεση και η χρηματοοικονομική κρίση είναι σοβαρές -μία άνευ προηγουμένου δράση έχει αναληφθεί παγκοσμίως- αλλά ο κ. Τρισέ έχει δίκιο: δεν υπάρχει λόγος η Ευρώπη να απαρνηθεί αυτούς τους κανόνες. Κάτι τέτοιο θα έπληττε την αξιοπιστία του ενιαίου νομίσματος.
Ούτε είναι βέβαιο πως η εγκατάλειψη αυτών των κανόνων θα βοηθούσε. Το Σύμφωνο Σταθερότητας θα σταματήσει την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία να προχωρήσουν σε περαιτέρω δημοσιονομική χαλάρωση, και έτσι θα έπρεπε να γίνει: οι πιστωτικές αγορές είναι ήδη διστακτικές να αγοράσουν χρέος τους.
(Απο την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 17/12/2008)