Η χθεσινή ανακοίνωση των εταιρειών ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και του Γαλλόφωνου Ομίλου SUEZ – GDF περί εξαγοράς, από την δεύτερη παγίων στοιχείων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής που κατασκευάζει η πρώτη, και συνεργασίας γενικότερα των δύο εταιρειών στον ενεργειακό τομέα, είναι ενδεικτική της δυναμικής του κλάδου αλλά και των εξελίξεων που έρχονται.
Η είσοδος στην ελληνική ενεργειακή αγορά μιας ακόμη διεθνούς εταιρείας – έχουν προηγηθεί οι Ισπανικές Iberdrola και Endesa και οι Ιταλικές Enel και Edison – είναι χαρακτηριστικό τόσο του ενδιαφέροντος που υπάρχει για την τοπική αγορά ηλεκτρισμού, μία από τις λίγες ακόμη αναπτυσσόμενες Ευρωπαϊκές αγορές. Το ενδιαφέρον των μεγάλων ξένων παικτών ενισχύεται ασφαλώς και από τα τεκταινόμενα στη ΔΕΗ η οποία ως γνωστό αντιμετωπίζει ένα ζοφερό μέλλον με την κερδοφορία της να έχει κλονισθεί σημαντικά τους τελευταίους 18 μήνες και με προφανή αδυναμία για μετασχηματισμό και εκσυγχρονισμό, με την πολιτεία αδύναμη ή και αρνούμενη να διαφυλάξει την βιωσιμότητά της καταφεύγοντας σε ένα άκρατο λαϊκισμό επιρρίπτοντας ευθύνες αποκλειστικά και μόνο στη σημερινή διοίκηση της εταιρείας. Μιας διοίκησης η οποία ανέλαβε να κυβερνήσει ένα βαρύ και μεγάλου εκτοπίσματος σκάφος με λάθος πορεία χαραγμένη εδώ και μια δεκαετία από ένα απληροφόρητο (για να χρησιμοποιήσουμε ήπιες εκφράσεις) ναυαρχείο.
Στην ουσία η σημερινή διοίκηση της ΔΕΗ έχει τα χέρια της δεμένα αφού είναι υποχρεωμένη να συνδιοικεί με την συντεχνία των εργαζομένων και τους πολιτικούς προϊστάμενους της από την άλλη. Η δε ανικανότητα των πολιτικών, ανεξαρτήτου πολιτικής προέλευσης, να αντιληφθούν την στρατηγική και οικονομική σημασία μίας εθνικής επιχείρησης όπως η ΔΕΗ, και άρα να την διαφυλάξουν, και να την θωρακίσουν κατάλληλα ώστε να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε μία απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, που είναι ήδη εδώ, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον τεμαχισμό της. Η δε εδραιωμένη αντίληψη περί κοινωνικής αποστολής – άρα και χαμηλών τιμολογίων – μιας στην ουσία ιδιωτικοποιημένης εταιρείας αντιβαίνει στην κοινή λογική.
Η προοπτική του σπασίματος της ΔΕΗ με την υποχρεωτική πώληση σημαντικών παγίων στοιχείων της σε εν δυνάμει ανταγωνιστές της, με την δημιουργία ενός ή και δύο πόλων, είναι αυτό που έλκει κυρίως τις ξένες εταιρείες στην Ελλάδα. Οι εταιρείες αυτές με το μέγεθος, την οικονομική αυτοτέλεια, την τεχνογνωσία και εμπειρία που διαθέτουν παίρνουν θέση και ετοιμάζονται να διεκδικήσουν ένα κομμάτι της Ελληνικής ενεργειακής αγοράς, η οποία παρά την αρνητική διεθνή οικονομική συγκυρία εξακολουθεί να παρουσιάζει ενδιαφέρον λόγω της διασύνδεσής της με τις πολλά υποσχόμενες αγορές της Ν.Α Ευρώπης.