Στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλα κράτη ανά την υφήλιο, ο ερχομός εφέτος του Νέου Έτους σε αντίθεση με άλλες χρονιές, δεν είναι γεμάτος προσδοκίες και σχέδια για ανάπτυξη και οικονομική πρόοδο. Η πλήρης κατάρρευση της Wall Street τον περασμένο Σεπτέμβριο και το ωστικό κύμα που ακολούθησε επηρέασε σχεδόν όλες τις αγορές του κόσμου έχοντας διαμορφώσει συνθήκες οικονομικής κρίσης και ύφεσης σε διεθνές επίπεδο. Τόσο το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπουν μία σημαντική συρρίκνωση της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης η οποία από το 3% που έτρεχε το α΄ εξάμηνο του 2008, εκτιμάται ότι θα πέσει στο 0,4% κατά μέσο όρο το 2009 με τις ώριμες οικονομίες να έχουν αρνητική ανάπτυξη στο -0,5% και οι αναπτυσσόμενες θετική ανάπτυξη στο 4,2%.
Πλέον, η άμεση επιδίωξη και μέλημα των περισσοτέρων κυβερνήσεων, μεγάλων κρατικών οργανισμών και επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα δεν είναι τόσο η επέκταση των δραστηριοτήτων τους και η εν γένει ανάπτυξη αλλά κυρίως η διάσωση της οικονομίας και η στοιχειώδης λειτουργία των αγορών με στόχο την διατήρηση και συνοχή του κοινωνικού ιστού. Κάτι που ασφαλώς γίνεται όλο και πιο δύσκολο αν λάβουμε υπ’ όψιν την σταθερή αύξηση της ανεργίας παγκοσμίως και την αδυναμία δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης.
Έτσι, το Νέο Έτος όχι μόνο δεν φέρνει νέα όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, αλλά είναι γεμάτο αβεβαιότητα και εφιαλτικά σενάρια για το πού θα οδηγηθούν τελικά τα πράγματα. Κοιτάζοντας πίσω ένα δυο χρόνια και ξεφυλλίζοντας τις ετήσιες εκθέσεις μεγάλων τραπεζών και διεθνών οργανισμών παρατηρούμε έκπληκτοι τις πέρα για πέρα αισιόδοξες και διθυραμβικές προβλέψεις για την προσδοκώμενη υψηλή και σταθερή ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, τις δύσκολες αλλά θετικές προοπτικές της ευρωζώνης και τις θεαματικές επιδόσεις των οικονομιών των χωρών BRIC. Τώρα, ως χάρτινος πύργος όλα αυτά τα ακριβοπληρωμένα και καλοδουλεμένα σενάρια έχουν καταρρεύσει και ο περισσότερος κόσμος που έχει μια στοιχειώδη παιδεία διερωτάται τι πήγε στραβά, και γιατί ουδείς υπεύθυνος, κυβερνητικό στέλεχος ή οικονομολόγος, δεν μπόρεσε να προβλέψει την επερχόμενη οικονομική καταστροφή.
Χωρίς να μπορούμε να δώσουμε πειστικές απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα, ένα είναι απόλυτα βέβαιο ! Το παρόν μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης, αυτό που αποκαλούμε ευρύτερα φιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα έχει όρια και αντοχές πέρα από τα οποία οδηγεί σε σοβαρές δυσλειτουργίες. Το δε ακολουθούμενο σήμερα αναπτυξιακό οικονομικό μοντέλο παρουσιάζει συστημικές δομικές αδυναμίες με αποτέλεσμα να μην εγγυάται μία βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό η σημερινή πρωτόγνωρη οικονομική κρίση ίσως αποτελεί και μία μοναδική ευκαιρία για μία πλήρη αναθεώρηση του υφιστάμενου προβληματικού μοντέλου ή ακόμα και την διατύπωση και υιοθέτηση ενός εντελώς νέου τύπου οργάνωσης, λειτουργίας και διαχείρισης των αγορών και της οικονομίας γενικότερα. Σε κάθε περίπτωση οι αποφάσεις που θα ληφθούν τους αμέσως επόμενους μήνες είναι βέβαιο ότι θα ορίσουν την νέα τάξη πραγμάτων που θα ισχύσει για τις επόμενες γενιές.
Το energia.gr όντας ένας εξειδικευμένος δικτυακός χώρος που βάση έχει την ενέργεια και αποβλέπει στην πληρέστερη δυνατή ενημέρωση γύρω από αυτόν τον κρίσιμο τομέα, με απώτερο στόχο την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων στην Ελλάδα και διεθνώς, δεν θα παύσει ούτε στιγμή να επισημαίνει τον κομβικό ρόλο της ενέργειας, σε όλες της τις εκφάνσεις στην λειτουργία της οικονομίας. Διότι χωρίς την εξασφάλιση επαρκούς και σχετικά φθηνής παροχής ενέργειας, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, δεν υφίσταται οικονομική δραστηριότητα πολλώ δε μάλλον ανάπτυξη.
Γι’ αυτό η ενδελεχής μελέτη και ανάλυση για τον ρόλο της ενέργειας στο υπό συζήτηση νέο αναπτυξιακό / διαχειριστικό μοντέλο αποτελεί συνθήκη sine qua non. Στην μελέτη αυτή ιδιαίτερα κρίσιμη θα πρέπει να είναι η θεώρηση του κόστους που θα πρέπει να υιοθετηθεί έτσι ώστε να υπάρχουν επαρκή κίνητρα για νέες επενδύσεις και ταυτόχρονα δεν θα καθιστούν την καθημερινή χρήση ενέργειας απαγορευτική για το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού του πλανήτη. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο η ενέργεια, είτε αυτή είναι ηλεκτρισμός, ή πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, να αναδειχθεί σε βασικό χρηματοοικονομικό μέσο συναλλαγής οδηγώντας σε έναν πλήρη επανακαθορισμό των σχέσεων με άλλα προϊόντα και υπηρεσίες και δημιουργώντας στην ουσία μία νέα ενεργειακή οικονομία.