Ορθώς η Ε.Ε. έθεσε ως πρώτη προτεραιότητά της την προσπάθεια να εξασφαλίσει ένα τέλος στη διαμάχη Ρωσίας - Ουκρανίας για το φυσικό αέριο, που άφησε χωρίς καύσιμα εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες. Θα πρέπει τώρα να κάνει την ίδια προσπάθεια για να εφαρμόσει τις πολυσυζητημένες μεταρρυθμίσεις στον τομέα ενέργειας, προκειμένου να περιορίσει τον κίνδυνο μιας μελλοντικής πετρελαϊκής κρίσης.

Ορθώς η Ε.Ε. έθεσε ως πρώτη προτεραιότητά της την προσπάθεια να εξασφαλίσει ένα τέλος στη διαμάχη Ρωσίας - Ουκρανίας για το φυσικό αέριο, που άφησε χωρίς καύσιμα εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες. Θα πρέπει τώρα να κάνει την ίδια προσπάθεια για να εφαρμόσει τις πολυσυζητημένες μεταρρυθμίσεις στον τομέα ενέργειας, προκειμένου να περιορίσει τον κίνδυνο μιας μελλοντικής πετρελαϊκής κρίσης.

Η κρίση πρέπει να λειτουργήσει ως καταλύτης για να πειστούν οι «27» να στηρίξουν τις ευάλωτες χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, όπου η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο φθάνει το 100%. Δεν είναι θέμα ελεημοσύνης. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες που «επένδυσαν» σε διμερείς σχέσεις εμπιστοσύνης με τη Ρωσία -δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία- διαπίστωσαν πως εάν η κρίση προσφοράς είναι αρκετά μεγάλη, θα πληγούν και αυτές.

Πρώτον, η Ε.Ε. πρέπει να αυξήσει τις προσπάθειές της να επεκτείνει τις διασυνοριακές γραμμές φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού ούτως ώστε οι πλούσιες σε ενέργεια χώρες να μπορούν να στηρίζουν τις φτωχότερες. Ενώ το κόστος είναι ένα θέμα, το αληθινό εμπόδιο είναι η διστακτικότητα των εταιρειών κοινής ωφελείας να επενδύσουν σε αποτελεσματικά διασυνοριακά δίκτυα διασύνδεσης από φόβο μήπως χάσουν μερίδιο αγοράς.

Δεύτερον, η Ε.Ε. πρέπει να διαφοροποιήσει τις ενεργειακές της πηγές. Το ρωσικό μονοπώλιο Gazprom καλύπτει το 25% της ευρωπαϊκής αγοράς, με το 80% του φυσικού αερίου να διέρχεται μέσω μιας επεισοδιακά ασταθούς χώρας, της Ουκρανίας. Με τα αποθέματα της Βόρειας Θαλάσσης να συρρικνώνονται, η Ε.Ε. πρέπει να καλλιεργήσει τους δεσμούς της με τη βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Κασπία. Με τους νέους πετρελαιαγωγούς να χρειάζονται χρόνια ολόκληρα ώσπου να ολοκληρωθούν, η Ε.Ε. πρέπει να επενδύσει περισσότερο σε τερματικά υγροποιημένου φυσικού αερίου. Οι ιδιωτικές εταιρείες πρέπει να ενθαρρύνονται να συμμετέχουν, αλλά εάν χρειάζεται δημόσιο χρήμα θα πρέπει να προσφέρεται: η ενεργειακή ασφάλεια είναι κρίσιμο δημόσιο αγαθό.

Τρίτον, η παρούσα κρίση προσφέρει άριστο επιχείρημα για την επέκταση των επενδύσεων στην ανανεώσιμη και πυρηνική ενέργεια.

(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ/Financial Times, 13/01/2009)