Σήμερα το μεσημέρι, όταν ο Μπάρακ Ομπάμα θα διαβάζει τον όρκο και θα αναλαμβάνει την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, η αμερικανική ιστορία θα καταγράφει με χρυσά γράμματα τη μεγάλη στιγμή: Ο γιός ενός μετανάστη από την Αφρική και μίας λευκής από την Χαβάη, θα παίρνει με τα στιβαρά του χέρια τα ηνία της μόνης υπερδύναμης, με στόχο να την βγάλει από τον μαρασμό.
Η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση του Τζόρτζ Μπους και του Ντικ Τσέϊνι, με την διεξαγωγή των φρικτών πολέμων στο Ιρακ και το Αφγανιστάν, κατέστρεψε την οικονομία επηρεάζοντας καταλυτικά και τις υπόλοιπες χώρες, που νοιώθουν -η μία μετά την άλλη- τις επιπτώσεις από την κάκιστη οικονομική και εξωτερική πολιτική του απερχόμενου προέδρου.
Ομως, από σήμερα, τα «ψέμματα τελειώνουν», οι δικαιολογίες εκλείπουν και οι Αμερικανοί πολίτες, που προσβλέπουν στην προεδρία του κ. Ομπάμα, αναμένουν ότι θα δουν σοβαρές προσπάθειες και προγράμματα, που θα στοχεύουν στην βελτίωση του βιoτικού τους επιπέδου. Η εκλογή του Αφροαμερικανού υποψηφίου των Δημοκρατικών γέμισε με ελπίδες τις καρδιές των πολιτών.
Βέβαια, η ελπίδα δεν χορταίνει τους ανθρώπους, ούτε η προσδοκία, πόσο μάλλον όταν η προηγούμενη κυβέρνηση έχει παραδώσει καμένη γη και έχει μετατρέψει σε άστεγους και άνεργους εκατομμύρια νοικοκυραίους. Ο κ. Ομπάμα, είναι υποχρεωμένος να κολυμπήσει αμέσως στα βαθιά νερά και να σηκώσει στις πλάτες του την αμερικανική οικονομία. Το βασανιστικό ερώτημα είναι αν θα τα καταφέρει...
Με δεδομένη την δραματική κατάσταση της οικονομίας, η γρήγορη απάντηση είναι αρνητική. Διότι, οι συνεργάτες του νέου προέδρου, πιστεύουν ότι η απερχόμενη κυβέρνηση δεν έχει ομολογήσει όλη την αλήθεια: ότι δηλαδή ίσως χρειαστούν τα τέσσερα χρόνια της πρώτης θητείας του κ. Ομπάμα για να νοιώσουμε τα θετικά αποτελέσματα της μαζικής προσπάθειας που θα αναλάβει ο Λευκός Οίκος και το οικονομικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης.
Βέβαια, η κάθε χώρα έχει τα δικά της διαφορετικά προβλήματα, και δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε ότι οι λαοί προσβλέπουν σε λύσεις με την βοήθεια της Αμερικής. Εκτός των οικονομικών, υπάρχουν και τα θέματα, τα οποία οι κυβερνήσεις των χωρών χαρακτηρίζουν εθνικά και πολιτικά... Η Ελλάδα και η Κύπρος, έχουν κάθε δικαίωμα να αναμένουν βοήθεια.
Ο κ. Ομπάμα και πολύ περισσότερο ο αντιπρόεδρός του, ο Τζόζεφ Μπάιντεν, έχουν να επιδείξουν θέσεις φιλικές προς την Αθήνα και την Λευκωσία. Ιδιαίτερα ο κ. Μπάιντεν, έχει ακουστεί να λέει πάρα πολλές φορές σε ιδιωτικές συζητήσεις με παράγοντες της Ομογένειας, πως η στάση της Αγκυρας είναι αναχρονιστική και προσβάλλει όσους πιστεύουν στις αρχές της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Τώρα που τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει, και λίγο-πολύ γνωρίζουμε τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν στην εξωτερική και αμυντική πολιτική των ΗΠΑ, μπορούμε να ισχυριστούμε πως οι Ελληνοαμερικανοί πρέπει να μάθουν να κρατούν μικρό καλάθι όταν συλλέγουν υποσχέσεις.
Η στάση της κ. Χίλαρι Κλίντον στην Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας προκάλεσε ανησυχίες -μερικοί ομολόγησαν πως τρόμαξαν. Αλλά, οι διορισμοί στις Διευθύνσεις Ευρώπης του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, αποτελούν τα χειρότερα.
Ο κ. Φίλιπ Γκόρντον και η κ. Ελίζαμπεθ Ράνταλ που έχουν καπακώσει τις δύο σημαντικές θέσεις ξεπερνούν σε φιλοτουρκισμό κάθε Αμερικανό αξιωματούχο που προηγήθηκε... Ακόμα και τον Ντάνιελ Φρίντ, ένα εκ των «νονών» της αναγνώρισης των Σκοπίων και της κατασκευής του σχεδίου Ανάν...
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 20/01/2009)