Η επείγουσα ανάγκη για την δημιουργία εναλλακτικών οδών μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την Ευρώπη αλλά και από άλλους ανεξάρτητους προμηθευτές στην Κασπία, φάνηκε ξεκάθαρα κατά την διάρκεια της πρόσφατης Ρωσο – Ουκρανικής κρίσης που ταλαιπώρησε την Ευρώπη για είκοσι και πλέον ημέρες. Ο δε ρόλος της Τουρκίας για την διαμετακόμιση φυσικού αερίου από τις ενεργειακά πλούσιες χώρες της Κασπίας προς την Ευρώπη, μέσω των Βαλκανίων, είναι κομβικός.
Ήδη τέσσερα υπό ανάπτυξη σημαντικά σχέδια κατασκευής αγωγών αερίου προϋποθέτουν την διέλευση τους μέσω των Τουρκικών εδαφών. Πρόκειται κυρίως για τον αγωγό Nabucco, που προωθείται και επιδοτείται σημαντικά από τις Βρυξέλλες, και του Ελληνο – Ιταλικού αγωγού IGI, ένα μέρος του οποίου ήδη λειτουργεί μέσω του Ελληνο – Τουρκικού αγωγού (inter – connector). Τα σχέδια αυτά περιλαμβάνουν επίσης και τον λιγότερο γνωστό αγωγό TAP (διασύνδεση Ελλάδος και Ιταλίας μέσω Αλβανίας) και τον Περσικό αγωγό αερίου που θα διοχετεύει φυσικό αέριο από το τεράστιο πεδίο του South Pars, μέσω Τουρκίας, στην Ευρώπη.
Πέρα δε από τα ανωτέρω επί χάρτου σχέδια, από τα οποία ένα ή δύο το πολύ έχουν πιθανότητα να πραγματοποιηθούν μέσα στα επόμενα χρόνια, ας μην ξεχνάμε ότι ήδη σήμερα μέσω Τουρκίας διέρχονται σωρεία αγωγών πετρελαίου και αερίου, με κυριότερους τον υποθαλάσσιο Blue Stream, κάτω από την Μαύρη Θάλασσα, και τον αγωγό αερίου South Caucasus, (που ενώνει το Αζερμπαϊτζάν με την Τουρκία) που προμηθεύουν την Τουρκία με τα 35.0 δισεκ. κυβικά μέτρα που καταναλώνει κάθε χρόνο. (Για λόγους σύγκρισης να αναφέρουμε ότι η Ελλάδα καταναλώνει μόνο 4.0 BCM’s τον χρόνο).
Η τουρκική κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός της κ. Ταγίτ Ερντογάν, γνωρίζουν καλά την κεφαλαιώδη σημασία της Άγκυρας για την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης και την ενίσχυση της ενεργειακής της ασφάλειας. Για αυτό δεν διστάζει, όπως έκανε πρόσφατα κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην έδρα της Ε.Ε στις Βρυξέλλες, να χρησιμοποιήσει το ενεργειακό χαρτί για να εκβιάσει καταστάσεις και να επιταχύνει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας στην Ε.Ε. «Αν συνεχίσουμε να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πάγωμα του κεφαλαίου Ενέργεια, τότε θα επανεξετάσουμε τη στάση μας έναντι του Ναμπούκο, ο οποίος απέκτησε ιδιαίτερη επικαιρότητα και κρισιμότητα για την Ένωση, μετά τις πρόσφατες περιπέτειες της Ευρώπης με το αέριο που προμηθεύεται από τη Ρωσία μέσω Ουκρανίας» φέρεται να δήλωσε ο κ. Ερντογάν μπροστά στον μάλλον αμήχανο πρόεδρο της Ε. Επιτροπής κ. Ζοζέ Μπαρόζο.
Τι και εάν του ζήτησε στην συνέχεια ο κ. Μπαρόζο να επαναδιατυπώσει τις απόψεις του και να υποσχεθεί υποστήριξη προς τον Ευρωπαϊκό Άσπρο Ελέφαντα, (που φαίνεται να είναι ο Nabucco αφού δεν έχει εξασφαλισμένες επαρκείς ποσότητες αερίου). Η Τουρκική απειλή είχε εκτοξευθεί και οι «αγαθές» προθέσεις της Τουρκίας ήσαν πλέον γνωστές. Ακόμα και εάν κατασκευασθεί ο Ρωσικός South Stream με πλήρη παράκαμψη της Τουρκίας, η ενεργειακή σημασία της γείτονος είναι δεδομένη λόγω της γειτνίασης της με την Κασπία, η οποία αργά ή γρήγορα θα αναδειχθεί σε έναν ακόμη σημαντικό προμηθευτή της Ευρώπης (μετά τη Ρωσία, την Αλγερία και την Νορβηγία) σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Για αυτό ο ρόλος της Τουρκίας στον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης θα καθίσταται ολοένα και πιο σημαντικός ως ο κατεξοχήν ενεργειακός κόμβος της Ν.Α Ευρώπης. Και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό οι Έλληνες πολιτικοί, οι οποίοι και κομπορρημονούν για την δήθεν ανάδειξη της Ελλάδας σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο, τόσο πιο αποτελεσματικά θα μπορέσουν να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν τις απειλές της Τουρκίας και τα καταχθόνια σχέδια της για καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο.