Οταν οι χιλιάδες των Αμερικανών που βρέθηκαν στο περίφημο Mall της Ουάσιγκτον την περασμένη Τρίτη χειροκρότησαν παρατεταμένα και με πάθος τον Μπάρακ Ομπάμα, αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως του 44ου προέδρου των ΗΠΑ, στην ουσία έβγαζαν από μέσα τους τη μεγάλη χαρά τους για την αποχώρηση του πλέον αποτυχημένου Αμερικανού ηγέτη, του Τζαρτζ Μπους, και της κυβέρνησής του.
Ταυτόχρονα, έκαναν γνωστή με όλη τη δύναμη της ψυχής τους την ετοιμότητά τους να αλλάξουν την χώρα τους, που έχει φτάσει στο έσχατο σημείο απαξίωσης σε όλο τον κόσμο, και διατράνωσαν πως επιθυμούν την αλλαγή για να ξεχάσουν τη λαίλαπα που πέρασε τη χώρα την τελευταία τετραετία, και την οποία νιώσαμε τόσο στην Ελλάδα με το Σκοπιανό όσο και στην Κύπρο με το Σχέδιο Ανάν.
Ο Μπάρακ Ομπάμα και οι συνεργάτες του έπεσαν από την πρώτη στιγμή με τα μούτρα στη δουλειά, στοχεύοντας σε δύο μέτωπα: Την κατάσταση της οικονομίας, η οποία οδήγησε σε απόγνωση εκατομμύρια ανθρώπους, και τα διεθνή ζητήματα, στα οποία με ευθύνη του διδύμου Μπους - Τσέινι έχουν καταστεί επικίνδυνα για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.
Ο νέος πρόεδρος δείχνει πρωτόγνωρη αποφασιστικότητα και επιμένει να τονίζει πως θα καθοδηγείται από τις αρχές της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Μακάρι... Διότι εάν σταθεί στο ύψος του, με λίγα λόγια εάν είναι ο Μπάρακ Ομπάμα που γνωρίσαμε στη Γερουσία, τότε ουδείς πρέπει να φοβάται. Ιδιαίτερα όσοι είναι θύματα εισβολών και κατοχών, ιδιαίτερα αυτοί που καθημερινά νιώθουν να καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Στη Γερουσία ο νέος πρόεδρος ήταν η προσωποποίηση του Δικαίου.
Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ζούμε μόνο με την ελπίδα, αν και σε πολλές περιπτώσεις μας κρατά ζωντανούς, δεν μας αφήνει να τα παρατήσουμε. Οπωσδήποτε, πρέπει να βλέπουμε την «πραγματικότητα» που κατασκευάζουν οι δυνατοί, να την αντιμετωπίζουμε και να προσπαθούμε να αντιστεκόμαστε στα σχέδιά τους.
Ο κ. Ομπάμα περικυκλώθηκε από ένα παράξενο μείγμα πολιτικών, τεχνοκρατών και διπλωματών, με ποικίλα συμφέροντα, οι περισσότεροι εκ των οποίων ανδρώθηκαν στις κυβερνήσεις του Κλίντον και του Μπους. Ολοι αυτοί, λοιπόν, δρουν μέσα σε μία γραφειοκρατία, η οποία λανθασμένα πιστεύει ότι τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα εξυπηρετούνται από χώρες όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, η Πολωνία, η Γεωργία, από καθεστώτα όπως της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου και των Εμιράτων.
Η θέση αυτή είναι λανθασμένη και κατέστησε την Αμερική ως το πιό μισητό κράτος στον κόσμο. Η επιμονή στην ίδια τακτική δεν θα αλλάξει τη γνώμη των ξένων για τις ΗΠΑ. Και σύντομα θα φτάσουν στο σημείο να λένε «τι Μπους, τι Ομπάμα».
Η ανθρωπότητα ελπίζει ότι ο νέος πρόεδρος θα βάλει τη δική του πινελιά και στην εξωτερική πολιτική. Οταν είπε πως οι κρατούμενοι στο Νταχάου του Γκουαντανάμο πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό, πολλοί άνθρωποι ένιωσαν ικανοποίηση. Οταν κάλεσε τους στρατηγούς να ετοιμάσουν το σχέδιο αποχώρησης από το Ιράκ, πιστέψαμε πως είναι αποφασισμένος να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του. Και όταν -μιλώντας για την οικονομία- είπε πως «η βοήθεια έρχεται», οι φτωχοί και καταστρεμμένοι της χώρας δάκρυσαν από χαρά.
Πάρα πολλοί, στις ΗΠΑ και τον κόσμο, στηρίζουν τις ελπίδες τους στον Μπάρακ Ομπάμα. Δεν επιτρέπεται να τους απογοητεύσει... Οι λύσεις που προσφέρει η ομάδα της Χίλαρι Κλίντον είναι όχημα για δημιουργία προβλημάτων. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι θα βάλει τη σφραγίδα του στην εξωτερική πολιτική, καθώς και ο ίδιος γνωρίζει πως τα αποκαλούμενα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα δεν συμβαδίζουν αναγκαστικά με το δίκαιο, και με τις αρχές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας...
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 27/01/2009)