Τα βίαια γεγονότα που εξελίχθησαν στην Αθήνα και άλλες πόλεις της χώρας πριν τα Χριστούγεννα, που ακολούθησαν τον ατυχή θάνατο του νεαρού μαθητή, οι συνεχιζόμενες πορείες και επεισόδια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι διαδοχικές απεργίες στα Μέσα συγκοινωνίας και τώρα τα μπλόκα των αγροτών έχουν παραλύσει κυριολεκτικά την χώρα και εάν συνεχισθούν με τον ίδιο ρυθμό, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική αποσύνθεση και απαξίωση. Οι δε αρνητικές επιπτώσεις για την οικονομία είναι ιδιαίτερα αισθητές και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ξεπεραστούν με σχετικά μικρή ζημιά όπως τουλάχιστον συνέβαινε μέχρι πρόσφατα.
Η Ελλάδα μία από τις πλέον υπερχρεωμένες χώρες του κόσμου θα πρέπει να εξασφαλίσει εφέτος 50-55 δισ. ευρώ για την αναχρηματοδότηση του κρατικού χρέους της και άνω των 10 δισ. για την αναχρηματοδότηση του χρέους του ιδιωτικού τομέα, και αυτό σε συνθήκες άγριου διεθνούς ανταγωνισμού κρατών και εταιρειών. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επιβαρυνθεί με 2 τρισ. δολάρια για την χρηματοδότηση προγραμμάτων ενίσχυσης της οικονομίας. Τα ταμεία των κρατών της Ευρώπης, με 1 τρισ. ευρώ. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες ζητούν 180 δισ. ευρώ φέτος, οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες 450 δισ. ευρώ, η Ρωσία περί τα 80 δισ. δολάρια και ούτω καθεξής. Το ελληνικό δημόσιο θα δυσκολευόταν ούτως ή άλλως να βρει τα κεφάλαια που χρειάζεται για να συνεχίσει τις πληρωμές του. Ο «Έλλην ασθενής» βρίσκεται σήμερα στο χείλος του γκρεμού, γιατί σε σύγκριση με άλλα κράτη… υποφέρει από μια τριπλή, μη συγκυριακή, μόνιμη παθογένεια: Ρεκόρ κρατικού ελλείμματος, ρεκόρ ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών και δεύτερο πανευρωπαϊκό ρεκόρ κρατικού χρέους. Αυτό το τριπλό σύμπλεγμα μας οδηγεί αναπόφευκτα προς μια επώδυνη στάση πληρωμών όπου το σπάταλο Ελληνικό κράτος και η κρατικοδίαιτη οικονομία του δύσκολα θα αποφύγουν. Στο Λονδίνο, το κλίμα για την Ελλάδα είναι κακό με την μία αρνητική Έκθεση να διαδέχεται την άλλη. Κορυφαία στελέχη επενδυτικών τραπεζών πιστεύουν ότι απέχουμε πολύ, όχι από την αντιμετώπιση αλλά από την κατανόηση του προβλήματος.
Η έλλειψη αυτογνωσίας και η αδυναμία αντίληψης του προβλήματος από την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και τους κοινωνικούς εταίρους είναι που ανησυχεί ιδιαίτερα. Γιατί είναι γνωστό ότι εάν γίνει καταληπτό το πρόβλημα, και εάν υποθέσομε ότι υπάρχει θέληση να ξεπεραστεί, τότε μπορεί να μελετηθούν και να εξευρεθούν λύσεις. Οι λύσεις βέβαια μπορεί να μην είναι πάντοτε ευχάριστες και είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε σφίξιμο του ζωναριού. Για αυτό, εάν κρίνουμε από τους μέχρι σήμερα χειρισμούς, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι κυβέρνηση και οι εταίροι δεν επιθυμούν την εξεύρεση λύσεων εκτιμώντας ότι το πρόβλημα θα λυθεί από μόνο του. Έτσι, ο Έλλην ασθενής θα εξακολουθεί απ’ ότι φαίνεται ν’ ασθενεί επί μακρόν. Θα πρέπει να φροντίσουμε βέβαια να μην πεθάνει.