Το ότι η χώρα μας δεν έχει επίσημη παρουσία στα διεθνή, ή έστω περιφερειακά, όργανα και φόρα όπου και συγκροτούνται απόψεις και πολιτικές για την ενέργεια και το περιβάλλον είναι γεγονός. Όμως η Ελληνική απουσία, το αποτέλεσμα μιας ενδημικής εσωστρέφειας, σε περιόδους παγκοσμίων ανακατατάξεων όπως η σημερινή θα έχει ως συνέπεια την απομόνωση της χώρας και την περιθωριοποίηση της την στιγμή όπου η ενέργεια (πράσινη και συμβατική) και το περιβάλλον αποκτούν κεντρικό ρόλο στην χάραξη και υλοποίηση οικονομικής πολιτικής.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα αρκετοί διακεκριμένοι Έλληνες σε διεθνή πόστα που έχουν σχέση με την ενέργεια και το περιβάλλον (π.χ ο Κοινοτικός Επίτροπος για το περιβάλλον κ. Σταύρος Δήμας, ο πρόεδρος της EREF Δρ. Νίκος Βασιλάκος, ο πρόεδρος της ΕWΕΑ καθηγ. Κ. Αρθρούρος Ζερβός, ο καθηγ. Παντελής Κάπρος – σύμβουλος της Ε. Επιτροπής, ο Dr. Leo Drollas Δ/ντης του CGES κλπ) το επίσημο Ελληνικό κράτος εδώ και χρόνια δεν συμμετέχει στα ανώτερα διοικητικά και πολιτικά επίπεδα όπου μελετώνται στρατηγικές και διαμορφώνονται απόψεις. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες πολιτικοί που ασχολούνται με την ενέργεια, ανεξαρτήτου πολιτικής παράταξης, φαίνονται προσκολλημένοι στο ουτοπικό όραμα της ανάδειξης της χώρας μας ως περιφερειακού ενεργειακού κόμβου, εκτιμώντας ότι αυτό αποτελεί την λύση για το ενεργειακό πρόβλημα και ότι μέσω αυτής της οδού η Ελλάδα αποκτά κύρος και επιρροή στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη. Και ίσως η φιλοδοξία αυτή να ήτο σε κάποιο μέτρο δικαιολογημένη εάν πράγματι τα οράματα και τα όνειρα μιας και πλέον 15ετίας είχαν αρχίσει επιτέλους να υλοποιούνται. Όμως όπως όλα δείχνουν απέχουμε ακόμα πολύ από την πραγμάτωσή τους.
Φαίνεται όμως ότι η ιδεοληψία του ενεργειακού κόμβου έχει δημιουργήσει μόνιμες παραισθήσεις περί ενεργειακής παντοδυναμίας της Ελλάδας στην περιοχή, κάτι που μας αποτρέπει να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και ακόμη χειρότερα να παρακολουθήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις. Γιατί πως διαφορετικά να εξηγήσουμε την παντελή απουσία της χώρας μας από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ οι εργασίες του οποίου πραγματοποιούνται αυτήν την εβδομάδα στο Davos της Ελβετίας.
Μέσα από το πρίσμα της οικονομικής διπλωματίας η απουσία αυτή κρίνεται αδικαιολόγητη. Η Ελλάς που ασκεί την Προεδρία του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη θα έπρεπε θεσμικά να παρίσταται στο Νταβός. Την ίδια στιγμή μια χώρα που διεκδικεί την ανάδειξή της σε εμπορικό και ενεργειακό κόμβο στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο δεν επιτρέπεται να απουσιάζει από την πλέον σημαντική διεθνή οικονομική διάσκεψη.
Το Νταβός θα αποτελούσε τον κατάλληλο χώρο για να παρουσιασθεί η ενεργειακή στρατηγική της Ελλάδος και ο ρόλος της στην μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου από την Ρωσία και την Ασία. Θα μπορούσε ακόμη να αναδειχθεί ο πρόσφατα αναβαθμισμένος ρόλος του Πειραιά ως διαμετακομιστικό κέντρο υποδοχής μεγάλου όγκου κινεζικών προϊόντων. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάς θα έθετε τις βάσεις για προσέλκυση επενδύσεων, όταν το οικονομικό κλίμα θα το επέτρεπε.
Σε κάθε περίπτωση δεν εξηγείται η Αλβανία και η Τουρκία να μετέχουν στην Ετήσια Σύνοδο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ σε επίπεδο Πρωθυπουργού και η Ελλάς να μην έχει διαπιστεύσει ούτε έναν κυβερνητικό αξιωματούχο. Δεν είναι θέμα γοήτρου η παρουσία της Ελλάδος στο Νταβός, αλλά ζήτημα εξωστρεφούς οικονομικής πολιτικής.