Στο ερώτημα του τίτλου η απλή απάντηση θα ήτο ότι οι τιμές οδηγούνται στο άγνωστο, χωρίς βάρκα και χωρίς ελπίδα. Βέβαια στην ζωή και ιδιαίτερα στην διεθνή πετρελαιαγορά τίποτε δεν είναι απλό και όλα έχουν σχεδόν πάντοτε δύο όψεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι διεθνείς τιμές έχουν βρει μία νέα ζώνη αναφοράς, ή να θέλετε ισορροπίας μεταξύ $40 και $50 δολαρίων το βαρέλι όπως δείχνει η πορεία τους τους τελευταίους δύο μήνες.
Στο ερώτημα του τίτλου η απλή απάντηση θα ήτο ότι οι τιμές οδηγούνται στο άγνωστο, χωρίς βάρκα και χωρίς ελπίδα. Βέβαια στην ζωή και ιδιαίτερα στην διεθνή πετρελαιαγορά τίποτε δεν είναι απλό και όλα έχουν σχεδόν πάντοτε δύο όψεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι διεθνείς τιμές έχουν βρει μία νέα ζώνη αναφοράς, ή να θέλετε ισορροπίας μεταξύ $40 και $50 δολαρίων το βαρέλι όπως δείχνει η πορεία τους τους τελευταίους δύο μήνες. Μάλιστα την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου η τάση σε Λονδίνο (Brent) και Ν. Υόρκη (WTI) είναι ανοδική με αρκετούς traders  να ποντάρουν σε ράλι πάνω από τα $50 τον Φεβρουάριο. Οι λόγοι δεν είναι γεωπολιτικοί αλλά έχουν να κάνουν με την έλλειψη φορτίων που έχει αρχίσει να παρατηρείται αφού οι μεγάλες πλωτές αποθήκες των «παρκαρισμένων» tankers οδηγούνται ήδη σε πραγματικούς αγοραστές σε Ευρώπη και Β. Αμερική.

Εάν μάλιστα εξετάσουμε την διαμόρφωση των τιμών τις τελευταίες εβδομάδες για το βαρέλι τύπου Brent και αυτό για το WTI και την μεγάλη μεταξύ τους διαφορά, με το Brent να προηγείται σταθερά έναντι του WTI, κάτι τελείως ασυνήθιστο μέχρι τώρα, (αφού παραδοσιακά το βαρέλι WTI πωλείται ακριβότερα από το Brent) έχουμε την αίσθηση ότι κάτι τρέχει στις αγορές. Μερικοί ομιλούν για κανονικό αναποδογύρισμα του τρόπου που διαμορφώνονται οι τιμές, με το Brent να αποκτά το πάνω χέρι και με την ποικιλία ελαφρού Βόρειας Θάλασσας να απολαμβάνει μεγαλύτερης ζήτησης σε σχέση με το δυσεύρετο και μη εξαγώγιμο WTI.

Μερικοί αναλυτές μάλιστα υποστηρίζουν (π.χ βλέπε FT της 27/1 το άρθρο του Ed Morse στην σελ. 24) ότι το πρόβλημα έχει την ρίζα του στην φυσική αγορά (physical market) της ηπειρωτικής ΗΠΑ, και πιο συγκεκριμένα στο Cushing της Οκλαχόμα από όπου περνούν πολλοί από τους αγωγούς με κατεύθυνση Βορά – Νότο, ενώ η περιοχή είναι γεμάτη από αποθηκευτικές δεξαμενές που την καθιστούν το τελικό σημείο παράδοσης των συμβολαίων αργού για την ποικιλία WTI. Όμως η αλήθεια είναι  ότι ένα πάρα πολύ μικρό μέρος των ποσοτήτων αργού που κυκλοφορεί στην αγορά της Β. Αμερικής διέρχεται μέσω του Cushing. «Στην πραγματικότητα το Cushing παραμένει ένα μικρό περιφερειακό κέντρο διέλευσης πετρελαίου που συχνά στέκεται εμπόδιο στην ελεύθερη διακίνηση πετρελαίου και είναι μάλλον ένας αναχρονισμός του όλου συστήματος» παρατηρεί ο Ed Morse.

Παρά το γεγονός ότι η διαφορά μεταξύ WTI και Brent κλείνει σταδιακά καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του μήνα δεν είναι λίγοι αυτοί που προβλέπουν ότι σύντομα θα δούμε την ανάδειξη ενός νέου τύπου εμπορεύσιμου αργού, το οποίο θα ξεκινήσει να διαπραγματεύεται στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων, εκτοπίζοντας ή αντικαθιστώντας σταδιακά το WTI ως πετρέλαιο αναφοράς.      

Τέλος, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε ν’ αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που αναφέρονται στο τελευταίο τεύχος του Global Oil Report Market Watch, που εκδίδει το Centre for Global Energy Studies (CGES) του Λονδίνου, η Σ. Αραβία φαίνεται αποφασισμένη να επιδιώξει μία μέση τιμή στα $75.0 το βαρέλι για το 2009. Γι’ αυτό και στις αρχές του έτους ανακοίνωσε με δική της πρωτοβουλία και πέρα από την ποσόστωση της στον OPEC, την απόφαση της να προχωρήσει μονομερώς σε νέα μείωση της παραγωγής της.  

Ίσως αυτή η απόφαση, σε συνδυασμό με τα λιγότερα φορτία αργού που ξεκινούν από τον Περσικό Κόλπο να αποτελεί και την εξήγηση γιατί οι αγορές έχουν αρχίσει να κινούνται ανοδικά τις  τελευταίες ημέρες.