Ελάχιστα σημαντικά για την ζωή μας ζητήματα, αντιμετωπίζονται σε αυτή την χώρα με σοβαρότητα. Η ενέργεια δεν αποτελεί εξαίρεση. Και δεν εννοούμε μόνο το θέμα των αγωγών, αλλά το σύνολο του σχεδιασμού για την ενεργειακή μας επάρκεια στα επόμενα χρόνια. Δεν είναι μόνον το Κράτος και οι οργανισμοί του, που και εν προκειμένω επιδεικνύουν την συνήθη προχειρότητα, η οποία χαρακτηρίζει τις ενέργειές τους. Εξ ίσου αδαής εμφανίζεται και η κοινωνία μας, η οποία άγεται και φέρεται από διαφόρους "φορείς", οι οποίοι, παρότι στερούνται επιστημονικής υποδομής, εν τούτοις έχουν άποψη, την οποία επιδιώκουν να επιβάλουν. Μπορεί να το πράττουν από καθαρή άγνοια. Μπορεί όμως και να εξυπηρετούν αφανή συμφέροντα.
Έτσι, ναι μεν όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να περιορισθούν οι εκπομπές άνθρακος, αλλά οι προαναφερθέντες "φορείς" εξακολουθούν να εξορκίζουν την πυρηνική ενέργεια προβάλλοντας ως εναλλακτική λύση τις ανανεώσιμες πηγές ενεργείας (ηλιακή, αιολική κλπ). Είναι δε γεγονός ότι η αξιοποίησις των πηγών αυτών είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα.
Απεναντίας νομοθετικές και διοικητικές ρυθμίσεις αποτρέπουν τους Έλληνες από του να κάνουν χρήση αυτών των πηγών. Ίσως διότι αυτό θα εμείωνε την εξάρτησή τους από το προβληματικό κρατικό μονοπώλιο, το οποίο, παρά τις εξαγγελίες περί απελευθερώσεως της αγοράς ενεργείας, εν τοις πράγμασι διατηρεί την κυρίαρχη θέση του.
Οι αποτρεπτικές αυτές διατάξεις, όχι μόνον δεν επιτρέπουν την χρήση των ανανεωσίμων πηγών, αλλά αφήνουν πεδίο για εκείνους που τις υποστηρίζουν ως εναλλακτική λύση έναντι της πυρηνικής ενεργείας. Η οποία είναι η πλέον "καθαρή" μορφή ενεργείας, αφού ουδεμία ρυπογόνο εκπομπή δημιουργεί. Διότι αν είχε προχωρήσει η αξιοποίησίς τους, θα καθίστατο αυταπόδεικτο ότι ναι μεν συμβάλλουν στον περιορισμό της χρήσεως των ρυπογόνων πηγών ενεργείας, αλλά δεν επαρκούν παρά για την κάλυψη ελαχίστου ποσοστού των ενεργειακών αναγκών μας. Επιπροσθέτως θα εγίνετο καταφανής η γελοιότης του ετέρου ισχυρισμού, ότι δηλαδή πρέπει να περιορίσουμε την χρήση της ενεργείας σε επίπεδα που θα μπορούσαν να καλυφθούν από τις ανανεώσιμες πηγές. Ναι, θα μπορούσαμε να μειώσουμε κατά 10% ή και κατά 15% την ενέργεια που καταναλώνουμε. Όχι όμως κατά 90%, διότι μόνον τότε θα επαρκούσαν λύσεις όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια! Εκτός εάν αποβλέπουν στην πλήρη, μέχρι μεσαίωνος, οπισθοδρόμηση.
Ευτυχώς, το ζήτημα της ενεργείας απησχόλησε προσφάτως την Ακαδημία Αθηνών, η οποία απεφάνθη υπέρ της χρήσεως της πυρηνικής ενεργείας, τεκμηριώνοντας επιστημονικά την άποψή της, κατά τρόπον που απαντά καταλυτικώς στους διαφόρους ανευθύνους "περιβαλλοντικούς φορείς". Οι τελευταίοι βεβαίως μπορεί να αμφισβητήσουν και αυτό το κορυφαίο πνευματικό ίδρυμα της χώρας, επιμένοντας στους αρχικούς ισχυρισμούς τους. Αν μπορούν όμως, ας έλθουν να απαντήσουν επιστημονικά, εφ' όσον βεβαίως διαθέτουν την ανάλογη παιδεία.
Η πυρηνική ενέργεια είναι εξ ίσου φυσική με τον αέρα που αναπνέουμε. Συνεχείς πυρηνικές αντιδράσεις διατηρούν ζωντανό τον πυρήνα του πλανήτου μας, ο οποίος διαφορετικά θα είχε καταλήξει σε ψύξη και αδρανοποίηση. Ανάλογες πυρηνικές εκρήξεις διατηρούν τον ήλιο και οι εκπομπές κάποιων από αυτές φωτίζουν τις πολικές νύκτες ως βόρειο και νότιο σέλας.
Το ότι υπάρχουν παρενέργειες από την χρήση της είναι αναμφισβήτητο. Όμως εδώ έγκειται η επιστημονική πρόοδος, η οποία δαμάζει όλο και περισσότερα φυσικά φαινόμενα. Φυσικά και μπορεί πλέον να ελέγχη την πυρηνική ενέργεια. Ας αναλογισθούμε εξ άλλου, πόσα πυρηνικά ατυχήματα έχουν συμβή και σε πόσα από αυτά υπήρξαν ανεξέλεγκτες επιπτώσεις. Μόνον σε δύο περιπτώσεις, το Θρη Μάιλ Άϊλαντ στις ΗΠΑ και το Τσέρνομπυλ στην πρώην ΕΣΣΔ.
Επιπροσθέτως, η πλέον σεισμογενής χώρα του κόσμου, η Ιαπωνία διαθέτει πολλούς πυρηνικούς αντιδραστήρες, κατασκευασμένους κατά τέτοιον τρόπο ώστε ουδέποτε επηρεάσθηκαν από τα πλήγματα του Εγκελάδου.
Καιρός είναι λοιπόν να προχωρήσουμε και εμείς στον δρόμο που από ετών ακολουθούν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Σε μια παράλληλη και υπεύθυνη αξιοποίηση της πυρηνικής ενεργείας και των ανανεωσίμων πηγών. Τις οποίες ασφαλώς δεν πρέπει να περιφρονούμε.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 02/02/2009)