Τις τελευταίες εβδομάδες η μία πόλη μετά την άλλη, ο ένας δήμος μετά τον άλλο, η μία κοινότητα μετά την άλλη αρνούνται πεισματικά, συστηματικά, σταθερά και ακατανόητα τις περισσότερες φορές, να δεχθούν στην περιοχή τους μικρές ή μεγάλες ενεργειακές επενδύσεις. Είτε πρόκειται για ένα φωτοβολταικό σταθμό, ένα αιολικό πάρκο, μία γεωθερμική γεώτρηση η μία μεγάλη θερμική μονάδα παραγωγής ηλεκτρισμού, η στάση των κατοίκων και ιδιαίτερα αυτή των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους είναι το ίδιο αρνητική.
Χωρίς ιδιαίτερα επιχειρήματα ή τεκμηριωμένες επιστημονικές απόψεις, οι τοπικές κοινωνίες, μέσα από συγκεκριμένα προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες, αντιδρούν με τρόπο ακατανόητο αλλά αποτελεσματικό για να αποτρέψουν υπολογίσιμες επενδύσεις που θα έδιναν ώθηση στην αναπτυξιακή διαδικασία και παράλληλα θα ενίσχυαν σημαντικά την τοπική οικονομία. Το «ΟΧΙ» στο δικό μου χωράφι «μπάρμπα» ακούγεται όλο και περισσότερο στην σημερινή Ελλάδα φανερώνοντας μία άρνηση, πολύ συχνά αδικαιολόγητη, στην συμμετοχή της περιοχής στο αναπτυξιακό γίγνεσθαι.
Το σύγχρονο Ελληνικό «ΟΧΙ», το αντίστοιχο του Αμερικανικού NIMBY (Not in my Back Yard, στα Ελληνικά αποδιδόμενο ως ΟΣΔΟΧ) τείνει να γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, ίσως γιατί υπάρχει ένα γενικό βόλεμα και μία παρακμιακή αντίληψη ότι το κράτος ή οι «άλλοι» θα φροντίσουν για την ενεργειακή επάρκεια.
Μόνο η διαφορά μεταξύ του Αγγλοσαξωνικού NIMBY και της Ελληνικής του εκδοχής είναι ότι η χώρα μας διαθέτει πολύ λιγότερες αριθμητικά κατάλληλες τοποθεσίες για την εγκατάσταση ενεργειακών μονάδων, συμβατικών ή εναλλακτικών, και εάν συνεχισθούν έτσι τα πράγματα σε λίγο καιρό είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν θα μπορεί να προστεθεί ούτε ένα μεγαβάτ νέας ηλεκτρικής ισχύς στο δίκτυο, με αποτέλεσμα η χώρα ν’ αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας. Ίσως το μόνο που μας σώζει αυτή την στιγμή είναι η μείωση του ρυθμού αύξησης της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας – συνέπεια της οικονομικής κρίσης – κάτι που μπορεί να δώσει μία μικρή ανάσα για ένα δύο χρόνια μόνο.
Όμως οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες, ιδιαίτερα μετά την δημόσια τοποθέτηση του νέου Υπουργού Ανάπτυξης ο οποίος τοποθετούμενος κατά της αναγκαιότητας για εισαγωγή λιθάνθρακα στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας φαίνεται ότι προσχώρησε και αυτός στο σύνδρομο NIMBY. Θα πρέπει όμως να μας πληροφορήσει ο κ. Χατζηδάκης, πως το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας θα εξασφαλίσει την απαραίτητη ισχύ βάσης, δηλαδή το base load, η οποία και απαιτείται για την υποστήριξη λειτουργίας μονάδων ΑΠΕ που τόσο σθεναρά υποστηρίζει. Η πλήρης ανατροπή της πρόσφατα διατυπωθείσας ενεργειακής πολιτικής από το ΣΕΕΣ, μετά από μακρά περίοδο δημόσιας διαβούλευσης, σε λιγότερο από ένα μήνα από τον νέο Υπουργό κάθε άλλο πέρα ως πράξη πολιτικής ευθύνης μπορεί να χαρακτηρισθεί.