Πριν από είκοσι χρόνια, η ανθρωπότητα ευτύχησε να δει την αναίμακτη κατάρρευση του κομμουνιστικού συστήματος στην Ευρώπη. Πριν από έξι, περίπου, μήνες άρχισε η αναίρεση των νέων φιλελευθέρων αντιλήψεων στον χώρο της οικονομίας, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες της Ενωμένης Ευρώπης. Το διεθνές σύστημα έχασε την αυτοπεποίθησή του, το κράτος επαναβεβαιώνει την ισχύ του και στον τομέα της οικονομίας και εν γένει η ανθρωπότης ζει περίοδο μοναδικών ανατροπών.
Σε αυτό το γενικό συμβατικό πλαίσιο, η Ελλάς αναδεικνύει την ιδιορρυθμία της, καθώς το θέμα που απασχολεί είναι εάν τελικώς και πότε διεξαχθούν πρόωρες εκλογές. Επείγεται η αντιπολίτευση για προσφυγή στις κάλπες, διότι προφανώς μελαγχολεί καθώς παρέμεινε εκτός της εξουσίας για μια πενταετία.
Ολες οι χώρες της Ευρώπης διέρχονται περίοδο οξυτάτης οικονομικής κρίσεως –ορισμένες μάλιστα πολύ σοβαρότερης απ’ ό,τι η Ελλάς– αλλά δεν τίθεται αίτημα προώρων εκλογών. Τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως σε όλη την Ευρώπη επικρίνουν τις κυβερνητικές επιλογές, ενίοτε με ιδιαίτερη οξύτητα, αλλά αναμένουν να εξαντληθεί η εντολή· όχι διότι φοβούνται να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες, αλλά επειδή το αντιπροσωπευτικό σύστημα έχει κανόνες λειτουργίας που πρέπει να τηρούνται.
Αλλά η κατάσταση αυτή επικρατεί επί δεκαετίες στην Ελλάδα, αφού μετά την πάροδο της πρώτης διετίας, όλο το σύστημα κινείται με την προοπτική διεξαγωγής προώρων εκλογών, που επιτακτικά προβάλλει η όποια αντιπολίτευση.
Τόσο εγχαραγμένη είναι η τάση στο κύτταρο της ελληνικής πολιτικής ζωής, που ενεργοποιεί τα «εκλογικά» ένστικτα και της συμπολιτεύσεως. Το αποτέλεσμα είναι μια διαρκής διέγερση και ασυναρτησία.
Αρχισαν εδώ και λίγες εβδομάδες τα επιφανή στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να φλυαρούν –εκτός θεμάτων του χαρτοφυλακίου τους– δημιουργώντας την εντύπωση ότι όχι απλώς προετοιμάζονται εν όψει του ενδεχομένου προώρων εκλογών, αλλά και εν όψει της διαδοχής έπειτα από μια ήττα.
Οι κινήσεις των «επιφανών» προκάλεσαν δικαιολογημένη νευρικότητα στους βουλευτές και έτσι ανέκυψε την περασμένη εβδομάδα και ο βουλευτής κ. Γιάννης Μανώλης, που εν ολίγοις υπογράμμισε ότι ως εκφραστής της λαϊκής Δεξιάς δεν έχει θέση στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, εάν η κ. Ντόρα Μπακογιάννη διαδεχθεί στην ηγεσία τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Ο κ. Μανώλης διατύπωσε δημοσίως –ως μη όφειλε από μιαν άποψη– αυτό που συζητείται ευρέως μεταξύ των βουλευτών και στελεχών όχι απλώς της Ν.Δ. αλλά και κάποιων βουλευτών της αντιπολιτεύσεως. Προκάλεσε εκνευρισμό και αμηχανία στην κυβερνητική παράταξη, αλλά πολύ μεγαλυτέρα στην κ. Μπακογιάννη.
Αλλά η Ν.Δ. δεν έχει ηττηθεί. Γι’ αυτό επιφανείς και μη θα ήταν σκόπιμο να ασχοληθούν με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα αντί να υποβοηθούν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Οσον αφορά τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, αυτές έπαυσαν να εμπνέουν ηγέτες χωρών, όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία, και όσοι τις εκπροσωπούν θα πρέπει να αναμένουν κάμποσα χρόνια έως ότου επανακάμψουν στο προσκήνιο. Ας μην ανησυχεί, λοιπόν, ο κ. Μανώλης.
(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15/02/2009)