Τα δημοσιονομικά πακέτα στήριξης βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Και έτσι πρέπει να είναι, καθώς οι κυβερνήσεις των χωρών του πλανήτη πασχίζουν να ανασυγκροτήσουν την παγκόσμια οικονομία. Αλλά ακόμη και καθώς οι διεθνείς ηγέτες αντιμετωπίζουν τις άμεσες ανάγκες που επιτάσσει η αναζωογόνηση των οικονομιών τους, πρέπει, ταυτόχρονα να δράσουν από κοινού για να διασφαλίσουν πως το νέο, de facto, οικονομικό μοντέλο που δημιουργείται θα είναι βιώσιμο για τον πλανήτη αλλά και για το μέλλον μας πάνω σε αυτόν.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι τόσο τα δημοσιονομικά πακέτα στήριξης όσο και οι μακροχρόνιες επενδύσεις να εκπληρώσουν, ταυτόχρονα, τους δύο αντικειμενικούς στόχους με μια ενιαία πολιτική αντίδραση. Μια πολιτική που θα αντιμετωπίζει τις επείγουσες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες μας και που θα γίνει εφαλτήριο για την υιοθέτηση μιας νέας «πράσινης» παγκόσμιας οικονομίας. Πρώτο, μια συγχρονισμένη παγκόσμια ύφεση απαιτεί μια συγχρονισμένη παγκόσμια απάντηση. Χρειαζόμαστε το κίνητρο και τον έντονο συντονισμό της οικονομικής πολιτικής μεταξύ όλων των κύριων οικονομιών στον πλανήτη.
Συντονισμός
Ο συντονισμός είναι, επίσης, ζωτικής σημασίας για να μειώσουμε τη χρηματοοικονομική αστάθεια, τις έντονες διακυμάνσεις της ισοτιμίας των νομισμάτων και τον αχαλίνωτο πληθωρισμό, και για να εμπ-νεύσουμε εμπιστοσύνη σε επενδυτές και καταναλωτές. Στην Ουάσιγκτον, τον περασμένο Νοέμβριο, οι ηγέτες της G20 εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να «διευρύνουν τη συνεργασία και να εργαστούν από κοινού για να αποκαταστήσουν την παγκόσμια ανάπτυξη και να εφαρμόσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στα χρηματοοικονομικά συστήματα του πλανήτη».
Αυτό χρειάζεται να συμβεί κατεπειγόντως. Αν συνεχίσουμε να διοχετεύουμε τρισεκατομμύρια δολάρια σε υποδομές υψηλής εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και να επιδοτούμε τη χρήση των ορυκτών καυσίμων, θα είναι σαν να επενδύουμε, άλλη μια φορά, στην αγορά στεγαστικών δανείων υψηλής επισφάλειας.
Εξαλείφοντας τα 300 δισ. δολάρια, ποσό στο οποίο ανέρχονται οι ετήσιες επιδοτήσεις για τα ορυκτά καύσιμα, θα μειώσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 6% και θα ενισχύσουμε το παγκόσμιο ΑΕΠ. Η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα βοηθήσει, ακριβώς, εκεί που χρειαζόμαστε περισσότερο. Οι αναδυόμενες οικονομίες αναλογούν, ήδη, στο 40% των υπαρχόντων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και στο 70% της συνολικής χωρητικότητας ηλιακής θέρμανσης.
Ηγέτες σε όλο τον κόσμο αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η οικολογία δεν αποτελεί απλώς μία επιλογή αλλά συνιστά αναγκαιότητα για να ανατροφοδοτηθούν οι οικονομίες τους και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, και καθώς 2,3 εκατ. άτομα απασχολούνται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, υπάρχουν, ήδη πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας από ό,τι στις βιομηχανίες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Καλούμε τις κυβερνήσεις να επεκτείνουν τις «πράσινες» συνιστώσες των δημοσιονομικών πακέτων στήριξης, συμπεριλαμβανομένων της ενεργειακής αποδοτικότητας, των μαζικών μεταφορών, της κατασκευής νέων, έξυπνων, ηλεκτρικών δικτύων και της αναδάσωσης και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για την επίτευξη σύντομων αποτελεσμάτων.
Δεύτερο, χρειαζόμαστε αμέσως πολιτικές υπέρ των φτωχών. Πρέπει να δράσουμε τώρα για να αποτρέψουμε την περαιτέρω εξαθλίωση των πληθυσμών και την επέκταση της πολιτικής αστάθειας. Και τρίτο, χρειαζόμαστε μια ισχυρή συμφωνία για τις κλιματικές αλλαγές στην Κοπεγχάγη, τον Δεκέμβριο. Οχι του χρόνου, φέτος.
Ο Μπαν Κι-μουν είναι ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και ο Αλ Γκορ είναι ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 21-22/02/2009)