Η χθεσινή απόδρασις του διδύμου Παλαιοκώστα-Ριτζάι από τις φυλακές Κορυδαλλού δεν επιδέχεται καμμία απολύτως δικαιολογία. Όταν τον Ιούνιο του 2006 είχαν αποδράσει οι ίδιοι αυτοί κακοποιοί, από τις ίδιες φυλακές, πάλι με ελικόπτερο, υπήρχε η δικαιολογία ή έστω το ελαφρυντικό ότι οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι αιφνιδιάσθηκαν και δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν. Εκτοτε όμως υποτίθεται ότι ελήφθησαν μέτρα και γιά το ενδεχόμενο της από αέρος αποδράσεως. Ιδίως δε από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού, όπου είχε γίνει η πρώτη απόδρασις.
Το γεγονός λοιπόν ότι επανελήφθη περίπου με καρμπόν η απόδρασις από τις ίδιες φυλακές των ιδίων κρατουμένων, αναδεικνύει τεράστιες ευθύνες σε όλα τα επίπεδα. Ευθύνες της διοικήσεως των φυλακών, αλλά και των σωφονιστικών υπαλλήλων που δεν αντέδρασαν. Ευθύνες του υπουργείου Δικαιοσύνης στην ανώτατη βαθμίδα του, διότι προδήλως δεν έλαβε τα προσήκοντα μέτρα. Ευθύνες ακόμη και στο επίπεδο του Πρωθυπουργού, ο οποίος από το 2006 μέχρι σήμερα άλλαξε δύο φορές τον Υπουργό Δικαιοσύνης, με συνέπεια να αντικατασταθούν και οι γενικοί γραμματείς και έτσι να διακοπή η συνέχεια στην λειτουργία του Υπουργείου.
Το τελευταίο έχει την σημασία του. Διότι πώς να αποδώση κανείς ευθύνες στον σημερινό Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Δένδια, όταν αυτός ανέλαβε καθήκοντα μόλις προ 45 ημερών, κατά τον τελευταίο ανασχηματισμό; Αλλά προσωπικές ευθύνες δύσκολα μπορούν να αποδοθούν και στους δύο προκατόχους του. Ο μεν κ. Παπαληγούρας, που κατά την πρώτη απόδραση είχε ανακοινώσει ότι θα ληφθούν μέτρα ώστε να μην επαναληφθή τέτοιο συμβάν, στην συνέχεια αντικατεστάθη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο δε κ. Χατζηγάκης είχε βραχύβιο θητεία στο εν λόγω υπουργείο. Με τέτοια εναλλαγή προσώπων, πώς και σε ποιόν να αποδοθή η σχετική ευθύνη;
Στην πραγματικότητα, η χθεσινή απόδρασις δείχνει την απόλυτη διάλυση του κράτους σε όλες τις εκφάνσεις του. Την ίδια διάλυση που απεκαλύφθη με τον πλέον τραγικό τρόπο κατά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου και η οποία παρατηρείται σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της δημοσίας διοικήσεως. Πουθενά δεν υπάρχει ευθύνη, πουθενά δεν επιβάλλονται κυρώσεις και έτσι τίποτε δεν λειτουργεί. Τίποτε απολύτως. Και ευθύνη γι’ αυτό βαρύνει στο ακέραιο την Κυβέρνηση. Παλαιότερα, η Νέα Δημοκρατία κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ ότι διέλυσε το κράτος. Τώρα που κυβερνά εκείνη επί πέντε χρόνια, γιατί δεν το διόρθωσε; Γιατί δεν το επανίδρυσε, όπως διεκήρυττε προεκλογικά;
Αυτή είναι η ουσία του θέματος που ανεδείχθη με το χθεσινό συμβάν. Οτι το κράτος έχει αποδιαλυθή. Δεν είναι πλέον σε θέση να αποτρέψη ούτε τις αποδράσεις των ιδίων κρατουμένων από τις ίδιες φυλακές. Είτε διότι υπάρχει διάβρωσις, είτε διότι υπάρχει ανικανότης. Και πάντως διότι δεν υπάρχει τελική ευθύνη γιά τίποτε. Άραγε ποιός τιμωρήθηκε ποτέ γιά παραλείψεις στον χώρο του δημοσίου; Κανείς. Πώς λοιπόν και με ποιό τρόπο να βελτιωθή η δημοσία διοίκησις, όταν υπάρχει τέτοια ανοχή; Αυτή είναι η πραγματική αιτία του κακού, γιά την οποία ευθύνεται στο ακέραιο η σημερινή Κυβέρνησις. Κανείς δεν μπορεί να αποδώση τις αλλεπάλληλες αποδράσεις από τον Κορυδαλλό στα κακώς κείμενα που άφησε πίσω του το ΠΑΣΟΚ.
Ως προς το δέον γενέσθαι, τα πράγματα είναι απλά. Ολόκληρο το σύστημα της δημοσίας διοικήσεως της χώρας μας χρειάζεται ανασχεδιασμό από το μηδέν. Κυρίως δε, χρειάζεται να υιοθετηθή ένα σύστημα ευθύνης σε όλες τις βαθμίδες. Δεν μπορεί να μην είναι κανένας τελικά υπεύθυνος γιά τίποτε. Από εκεί αρχίζουν όλα τα κακώς κείμενα. Άραγε έχει το πολιτικό θάρρος η Κυβέρνησις να δρομολογήση τώρα όσα δεν έκανε τα τελευταία πέντε χρόνια; Φοβούμεθα πως όχι. Και αυτό είναι το χειρότερο. Οτι γιά να δρομολογηθή η πραγματική αναδιοργάνωσις της κράτους, πρέπει να περάσουμε από το στάδιο της πλήρους διαλύσεώς του.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 23/02/2009)