Από τότε που ο Μπαράκ Ομπάμα εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ, στις μετοχές αποτυπώθηκε ο «θρίαμβος» της ελπίδας που όμως αποδείχτηκε μάταια. Η ελπίδα κέρδισε στην Κίνα και όχι στις ΗΠΑ.
Από τις 4 Νοεμβρίου, οι επιδόσεις του σύνθετου δείκτη του χρηματιστηρίου της Σαγκάης έχουν ξεπεράσει αυτές του αμερικανικού δείκτη S&P 500 κατά 75%.
Η ανακοίνωση του Νοεμβρίου για πακέτο μέτρων στήριξης της οικονομίας βοήθησε να αρχίσει το ράλι. Τις τελευταίες ημέρες, τα στοιχεία που έδειξαν αναζωπύρωση της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς και οι υπαινιγμοί αξιωματούχων και για άλλο πακέτο μέτρων, το ισχυροποίησαν.
Στο μεταξύ, ο κ. Ομπάμα έτυχε της χειρότερης υποδοχής που είχε Αμερικανός πρόεδρος από το 1900 μέχρι σήμερα, από το χρηματιστήριο. Είναι ολοφάνερο ότι η αγορά δεν είναι ευχαριστημένη μέχρι στιγμής με τη νέα κυβέρνηση. Αυτό είναι δύσκολο να αιτιολογηθεί από τις αντιρρήσεις για το τεράστιο πακέτο οικονομικής βοήθειας του κ. Ομπάμα, καθώς η Κίνα αποκατέστησε το κλίμα εμπιστοσύνης με την ίδια ακριβώς πολιτική. Οι αγορές φαίνεται ότι αντιπαθούν τη δημοκρατία αμερικανικού τύπου.
Οι Kινέζοι ηγέτες μπορούν να ανακοινώσουν πακέτο μέτρων για την οικονομία και να προχωρήσουν στην εφαρμογή του.
Στις ΗΠΑ πρέπει να εγκριθεί από το Κογκρέσο. Θεωρητικά, η οικονομική πολιτική δεν πρέπει να χαράσσεται από κεντρική επιτροπή. Και είναι εμφανής η δυσαρέσκεια ότι η κυβέρνηση του κ. Ομπάμα άφησε τις λεπτομέρειες του πακέτου στο Κογκρέσο. Δεύτερον, υπάρχουν οι τράπεζες. Οι κινεζικές βρίσκονται σε καλή κατάσταση, με τα δάνεια και τις καταθέσεις να αυξάνονται. Ομως, δεν συμβαίνει το ίδιο στις αμερικανικές τράπεζες.
Υστερα, υπάρχει η στρατιά των αξιωματούχων. Από τότε που ο Τιμ Γκάιθνερ, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, μίλησε για τα σχέδια όσον αφορά τον τραπεζικό κλάδο, ο δείκτης S&P έχει υποχωρήσει κατά 20%. Οι αγορές περίμεναν ότι η νέα κυβέρνηση θα παρουσίαζε σαφές «σχέδιο Α». Η συνειδητοποίηση ότι δεν διέθετε τέτοιο σχέδιο, έπληξε σοβαρά την εμπιστοσύνη.
Στο μεταξύ, η ελπίδα -ίσως περισσότερο απ΄ όσο θα έπρεπε- στηρίζεται στο «θράσος» της στρατιάς των Κινέζων αξιωματούχων και στην ικανότητά της να διατηρήσει σταθερή την πορεία της οικονομίας.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 06/03/2009)