O επί 18 χρόνια, επικεφαλής της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) Αλαν Γκρίνσπαν, παρενέβαινε επιτυχώς στις διάφορες κρίσεις όπως αυτές του 1987, του 1998 και του 2001, αλλά πάντοτε εκ των υστέρων. Σήμερα όμως είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτή η τακτική είναι ανεπαρκής και ότι πρέπει να δίνεται έμφαση στην πρόληψη των αρνητικών εξελίξεων παρά στη θεραπεία της. Ετσι, όταν πρόσφατα με άρθρο του στη «Wall Street Journal», ο πρώην πρόεδρος της Fed προσπαθούσε να πείσει πως η πολιτική των πολύ χαμηλών επιτοκίων που ακολούθησε δεν ευθύνεται για τη φούσκα του δανεισμού και τη σημερινή κρίση, πολλοί ήταν εκείνοι που εξοργίστηκαν μαζί του.
Ορισμένοι διερωτήθηκαν μάλιστα πώς μπορούν να του επιτρέπουν να συνεχίζει να γράφει πράγματα που μόνο τον εαυτό του εξυπηρετούν, την ώρα που έχει διαδραματίσει κατά πάσα πιθανότητα τον βασικό ρόλο στην καταστροφή της παγκόσμιας οικονομίας. Παρεμπιπτόντως, σημείωσαν ορισμένοι, ποιοι κάθονταν άπραγοι τις περισσότερες φορές, γνέφοντας καταφατικά απέναντι στη Fed, αν δεν ήταν άλλοι από τον σημερινό πρόεδρό της Μπεν Μπερνάνκι και τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ. Ο κ. Γκρίνσπαν ήταν- και όχι είναι, γιατί τελευταία αναθεώρησε κατά πολύ την προσέγγισή του- μανιώδης υποστηρικτής του αυτοελέγχου των τραπεζών και έντονα νεοφιλελεύθερος, ενώ ορισμένες κινήσεις του οδήγησαν στην κρίση: Το 1998, με τη βοήθεια του προέδρου Κλίντον, έδωσε τη δυνατότητα στις εμπορικές τράπεζες να δρουν και ως χρηματιστές, συντελώντας στη γιγάντωσή τους. Το 2000 (οι ίδιοι) πέρασαν από το Κογκρέσο τον νόμο για την απελευθέρωση των παραγώγων (CDS, CDΟ, CΜΒS κ.ά.), τα οποία αργότερα έγιναν ο βασικός μηχανισμός δημιουργίας αλλά και αιτία της κατάρρευσης των ενυπόθηκων δανείων, ενώ μετά την «11η Σεπτεμβρίου» τα επιτόκια παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα για σχεδόν πέντε χρόνια, με αποτέλεσμα η υπερβάλλουσα ρευστότητα να διοχετευθεί στο σύστημα και να ψάχνει να βρει εναλλακτικούς τρόπους υψηλής απόδοσης με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ανεξάρτητα από το αν ορισμένοι λένε πως αν σε κάποιον αξίζει να του αφαιρέσουν τον τίτλο του ιππότη αυτός είναι ο σερ Αλαν Γκρίνσπαν, το σίγουρο είναι ότι στο μέλλον η Ιστορία θα σταθεί μάλλον κριτικά απέναντι στις επιλογές του.
(Από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 18/03/2009)